Read Муқаддас Китоб Uzbek Луқо 4 Bible Online

Луқо 4 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Луқо 4

¹Исо Иордан дарёсидан Муқаддас Руҳга тўлиб қайтди. Руҳ Уни саҳрога бошлаб кетди.

²Саҳрода Исони иблис қирқ кун васвасага солди. Ўша кунлар давомида Исо ҳеч нарса емади, охири оч қолди.

³Шунда иблис Исога деди: — Агар Сен Худонинг Ўғли[58] бўлсанг, бу тошга буюр, нонга айлансин!

⁴Исо унга шундай жавоб берди: — Ёзилганки: “Инсон фақат нон билан яшамайди[59].”

⁵Сўнг Исони иблис тепаликка[60] олиб чиқиб, бир лаҳзада Унга оламнинг барча шоҳликларини кўрсатди.

⁶У Исога деди: — Сени ана шу шоҳликлар устидан ҳукмрон қиламан, уларнинг шон — шуҳратини Сенга бераман. Буларнинг ҳаммаси менга берилган, мен эса истаганимга бераман.

⁷Менга сажда қил, шунда ҳаммаси Сеники бўлади.

⁸Исо жавоб бериб деди: — Ёзилганки[61]: “Эганг Худога сажда қил, фақат Унга хизмат қил.”[62]

⁹Кейин иблис Исони Қуддусга олиб борди. Уни Маъбаднинг энг юқори жойига чиқариб, шундай деди: — Агар Сен Худонинг Ўғли бўлсанг, Ўзингни бу ердан пастга ташла.

¹⁰Ахир, ёзилган — ку: “Худо Сен тўғрингда фаришталарига амр беради, Фаришталар Сени қўриқлайди.

¹¹Оёғинг тошга қоқилиб кетмасин дея, Фаришталар қўлларида Сени кўтариб боради.”[63]

¹²Исо иблисга жавобан деди: — Яна ёзилганки: “Эганг Худони синама.”[64]

¹³Иблис ҳар томонлама Исони васвасага солиб бўлгандан сўнг Унинг ёнидан кетди, бироқ қайтиб келиш учун фурсат пойлаб юрди.

¹⁴Исо Руҳ қудратига тўлиб, Жалила ҳудудига қайтди. У ҳақидаги овоза бутун атрофга тарқалди.

¹⁵У синагогаларда таълим берарди, ҳамма Уни мақтарди.

¹⁶Сўнг Исо Ўзи улғайиб ўсган шаҳри Носирага борди. Ўз одати бўйича Шаббат кунида синагогага кириб, Муқаддас битикларни ўқиш учун ўрнидан турди.

¹⁷Унга Ишаё пайғамбарнинг ўрамини узатдилар. У ўрамни очиб, қуйидаги парчани топиб ўқиди:

¹⁸“Эгамизнинг Руҳи мени қамради. Йўқсилларга Хушхабар етказмоқ учун[65] Эгам мени танлади. Зиндондагиларга эркин бўласиз, деб айтмоқ учун, Кўрларга, кўзингиз очилади, деб хабар бермоқ учун, Асирларни озод қилмоқ учун,

¹⁹Эгамнинг марҳамат йилини маълум этмоқ учун Эгам мени юборди.”[66]

²⁰Кейин Исо ўрамни қайта ўради — да, хизматчига бериб, жойига ўтирди. Синагогадаги барчанинг кўзи Унга тикилди.

²¹Исо уларга деди: — Сизлар эшитган бу калом шу бугун бажо бўлди.

²²Ҳамма Исони мақтар эди. Унинг латиф сўзларига маҳлиё бўлиб: “Наҳотки бу Одам Юсуфнинг ўғли бўлса?!” деб айтишарди.

²³Исо уларга деди: — Билиб турибман, сизлар: “Эй табиб, ўзингни ўзинг даволаб кўр — чи!” деган иборани юзимга солмоқчисизлар. “Кафарнаҳумда қилган мўъжизалар ҳақида хабар топдик. Ўшаларни Ўз шаҳрингда ҳам қил”, деб айтмоқчисизлар.

²⁴Сўнг Исо гапида давом этиб, деди: — Сизларга чинини айтайин, ҳеч қандай пайғамбар ўз юртида қабул қилинмайди.

²⁵Сизларга яна бир ҳақиқатни айтаман: Илёс пайғамбар даврида[67] Исроил юртида кўп бевалар бор эди. Осмондан уч йилу олти ой давомида бир томчи ҳам ёмғир ёғмади, бутун юртда даҳшатли очарчилик бўлди.

²⁶Аммо Худо Илёсни уларнинг биронтасига юбормай, фақатгина Сидон шаҳри яқинидаги Зорафатда яшовчи бир бевага юборган эди.

²⁷Худди шу сингари, Элишай пайғамбар даврида[68] ҳам Исроил юртида тери касаллигига[69] чалинган кўп одамлар бор эди. Аммо биронтаси ҳам шифо топмади, фақат Суриялик Нўъмон шифо топди, холос.

²⁸Синагогадаги одамлар буларни эшитгач, ҳаммалари ғазабланишди.

²⁹Ўринларидан сакраб туриб, Исони шаҳардан ташқарига ҳайдаб чиқаришди. Носира шаҳри тепалик устида жойлашган эди. Одамлар Исони ўша тепаликнинг четига олиб бориб, жарликка ташламоқчи бўлишди.

³⁰Лекин Исо уларнинг орасидан ўтиб, Ўз йўлига кетди.

³¹Исо Жалиладаги Кафарнаҳум шаҳрига борди. Шаббат кунларида халққа таълим берадиган бўлди.

³²Халойиқ Исонинг таълимотини эшитиб, ҳайратда қолди, чунки У ҳокимият билан гапирарди.

³³Шаҳардаги синагогада жинга чалинган бир одам бор эди. У овози борича бақириб деди:

³⁴— Эй Носиралик Исо! Бизни тинч қўй! Сен бизни ҳалок қилгани келдингми?! Сенинг кимлигингни биламан: Сен Худонинг Азизисан!

³⁵Бироқ Исо жинга дўқ уриб: — Жим бўл! Ундан чиқиб кет! — деди. Шунда жин ҳамманинг кўзи олдида ҳалиги одамни ерга ағнатиб, унинг ичидан чиқиб кетди. Одам ҳеч қандай зарар кўрмади.

³⁶Ҳамма ҳайратда қолди. — Нима бўляпти ўзи?! У қудрату ҳокимият билан буйруқ берганда ёвуз руҳлар чиқиб кетяпти! — деб бир — бирларига гапирардилар.

³⁷Исо ҳақидаги овоза бутун теварак — атрофга тарқалди.

³⁸Исо синагогадан чиқиб, Шимўннинг[70] уйига кирди. Шимўннинг қайнанаси қаттиқ иситмалаб ётган эди. Исодан, касални кўриб қўйинг, деб илтимос қилишди.

³⁹Исо аёлнинг ёнига келиб, иситмага: “Аёлни тарк эт!” — деб буйруқ берди. Иситма аёлни тарк этди. Аёл ўша заҳоти ўрнидан туриб, уларга хизмат қила бошлади.

⁴⁰Қуёш ботаётган пайтда[71], одамлар турли хасталикдан азоб чекаётган қариндош — уруғларини Исонинг олдига олиб келдилар. Исо ҳамма хасталарга қўлини қўйиб, шифо берди.

⁴¹Жинлар эса: “Сен Худонинг Ўғлисан!”[72] — деб бақирганларича, кўплаб одамларни тарк этардилар. Исо жинларга дўқ уриб, уларнинг гапиришларига ижозат бермасди, чунки жинлар Исонинг Масиҳ эканини билишарди.

⁴²Тонг отгач, Исо шаҳарни тарк этиб, кимсасиз бир жойга кетди. Бир тўда оломон Уни излаб ортидан борди. Улар Исони топганларидан сўнг: “Ёнимиздан кетманг”, деб Уни олиб қолишга ҳаракат қилдилар.

⁴³Исо эса одамларга шундай деди: — Мен Худонинг Шоҳлиги[73] тўғрисидаги Хушхабарни бошқа шаҳарларда ҳам эълон қилишим керак, Мен шу мақсадда юборилганман.

⁴⁴Шундай қилиб, Исо юртдаги[74] синагогаларда воизлик қилишни давом эттирди.