Read Муқаддас Китоб Uzbek Луқо 6 Bible Online

Луқо 6 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Луқо 6

¹Шаббат кунларининг бирида[91] Исо буғдойзордан ўтиб кетаётган эди. Унинг шогирдлари бошоқлардан узиб олиб, кафтларида уқалаб, донларини еяётган эдилар[92].

²Баъзи фарзийлар эса уларга деди: — Нега сизлар Шаббат куни қонунга хилоф иш[93] қиляпсизлар?

³Исо уларга шундай жавоб берди: — Довуд ҳамроҳлари билан оч қолганда нималар қилганини[94] наҳотки сизлар ҳеч ўқимаган бўлсангиз?!

⁴У Худонинг уйига кириб, муқаддас нонларни[95] еган. Ҳатто ҳамроҳларига ҳам берган. Қонунга мувофиқ эса бундай нонларни фақат руҳонийлар ейишга ҳақли эдилар — ку!

⁵Исо яна деди: — Инсон Ўғли Шаббат кунининг ҳам Ҳокимидир.

⁶Бошқа Шаббат куни Исо синагогага кириб таълим берди. У ерда ўнг қўли қуриб қолган бир одам бор эди.

⁷Таврот тафсирчилари билан фарзийлар Исони айблаш учун бирон сабаб топиш мақсадида: “Исо Шаббат куни бу одамга шифо берармикан”, деб Уни кузатиб турардилар.

⁸Исо уларнинг бу ниятини била туриб, қўли шол одамга: — Ўрнингдан туриб олдинга чиқ! — деб буюрди. У олдинга чиқди.

⁹Исо йиғилганларга деди: — Сизларга бир саволим бор. Қонунга мувофиқ Шаббат куни яхшилик қилиш керакми ёки ёмонликми? Жонни халос қилиш керакми ёки нобуд қилишми?[96]

¹⁰Исо уларнинг ҳаммасига назар ташлаб чиқди — да, у одамга: — Қўлингни узат! — деди. У одам қўлини узатиши биланоқ қўли соппа — соғ бўлиб қолди.

¹¹Тафсирчилар билан фарзийлар ғазабдан жазаваси тутиб, Исони нима қилсак экан, деб муҳокама қила бошладилар.

¹²Ўша кунларнинг бирида Исо ибодат қилгани тоққа чиқди. У тун бўйи Худога ибодат қилди.

¹³Тонг отгач, шогирдларини ёнига чақирди ва ораларидан қуйидаги ўн иккитасини танлаб олиб, уларга ҳаворийлар деб ном берди:

¹⁴Шимўн (Исо унга Бутрус деб исм берди), унинг укаси Эндрус, Ёқуб, Юҳанно, Филип, Бартоломей,

¹⁵Матто, Тўма, Халфей ўғли Ёқуб, ватанпарвар[97] деб ном олган Шимўн,

¹⁶Ёқуб ўғли Яҳудо ва кейинчалик хиёнат қилган Яҳудо Ишқариёт.

¹⁷Шундан сўнг Исо улар билан бирга пастга тушиб, текис жойда тўхтади. Бу ерда Унинг кўплаб шогирдлари, шунингдек, бутун Яҳудиядан[98], Қуддусдан, соҳилдаги Тир ва Сидон ҳудудларидан келган бир талай оломон бор эди.

¹⁸Улар Исони тинглагани ва хасталикларидан фориғ бўлгани келган эдилар. Ёвуз руҳлардан азоб чекаётган одамлар ҳам шифо топдилар.

¹⁹Ҳамма одамлар қўлларини Исога теккизишга уринарди, чунки Ундан бир куч чиқиб, ҳаммага шифо берарди.

²⁰Исо шогирдларига қараб, деди: “Эй камбағаллар, сизлар бахтлисиз! Худонинг Шоҳлиги сизларникидир.

²¹Эй ҳозир оч бўлганлар, бахтлисиз! Сизлар тўқ бўласизлар. Эй йиғлаётганлар, бахтлисиз! Сизлар қувониб куласизлар.

²²Инсон Ўғлига ён босганингиз учун Одамлар сиздан нафратланганларида, Жамиятдан қувиб, ҳақоратлаганларида, Исмингизни қоралаганларида, Сизлар барибир бахтлисизлар!

²³Шундай кунлар келганда қувонинг, шодликдан сакранг. Сизларни самода буюк мукофот кутмоқда. Ахир, сизларга озор етказаётган одамларнинг ота — боболари ҳам пайғамбарларга шундай қилганлар.

²⁴Эй бойлар, ҳолингизга вой! Сизлар роҳатингизни кўриб бўлдингизлар.

²⁵Эй қорни тўқлар, ҳолингизга вой! Сизлар оч қоласизлар. Эй кулаётганлар, ҳолингизга вой! Сизлар аза тутиб, фарёд қиласизлар.

²⁶Барча одамлар сизни мақтаганда ҳолингизга вой. Ахир, уларнинг ота — боболари Сохта пайғамбарларни ҳам худди шундай мақтаганлар.

²⁷Эй Мени тинглаётганлар, сизларга айтяпман: душманларингизни яхши кўринглар, сиздан нафратланганларга яхшилик қилинглар.

²⁸Сизларга лаънат айтганларни дуо қилинглар. Сизга озор берганлар учун ибодат қилинглар.

²⁹Бир чаккангизга урсалар, иккинчисини ҳам тутинг. Агар кимдир тўнингизни тортиб олса, кўйлагингизни ҳам ечиб беринг.

³⁰Сиздан сўраганларнинг ҳаммасига беринг. Агар кимдир нарсангизни тортиб олса, «Қайтариб бер», деб талаб қилманг.

³¹Одамлар сизларга нима қилишларини истасангиз, сизлар ҳам уларга ўшани қилинглар.

³²Агар сизни севганларнигина яхши кўрсангиз, қандай савоб қилган бўласизлар?! Ҳатто гуноҳкорлар ҳам ўзларини севганларни яхши кўрадилар.

³³Агар ўзингизга яхшилик қилганларгагина яхшилик қилсангиз, қандай савоб қилган бўласиз?! Ҳатто гуноҳкорлар ҳам худди шундай қиладилар.

³⁴Агар сиз қайтариб олишга умид қилиб қарз берсангиз, қандай савоб қилган бўласиз?! Ҳатто гуноҳкорлар ҳам қанча қарзлари бўлса, ҳаммасини қайтариб олиш мақсадида гуноҳкорларга қарз берадилар.

³⁵Лекин сиз душманларингизни севинг, уларга яхшилик қилинг, қайтариб беришини ўйламай, қарз беринг. Шунда буюк мукофот олиб, Худойи Таолонинг фарзандлари бўласизлар. Ахир, Унинг Ўзи ҳам ношукурларга ва фосиқларга меҳрибон — ку!

³⁶Осмондаги Отангиз раҳмдил бўлгани каби, сизлар ҳам раҳмдил бўлинглар.

³⁷Бошқаларни ҳукм қилманг, шунда Худо ҳам сизларни ҳукм қилмайди. Бошқаларни айбламанг, шунда Худо ҳам сизни айбламайди. Бошқаларни кечиринг, шунда Худо сизни кечиради.

³⁸Бошқаларга беринг, Худо ҳам сизларга беради, мўл — кўл қилиб беради, босиб, силкитиб тўлдирилган, тошиб — тўкилган ўлчов билан қўйнингизни тўлдиради. Сизлар қандай ўлчов билан ўлчасангизлар, Худо ҳам сизларга худди шундай ўлчов билан ўлчаб беради.”

³⁹Исо уларга қуйидаги масални ҳам айтиб берди: “Кўр одам кўрни етаклаб юра оладими?! Иккаласи ҳам чуқурга қулаб тушади — ку!

⁴⁰Шогирд устозидан устун бўлмас. Аммо мукаммал билим эгаллаган шогирд устозидай бўлар.

⁴¹Нима учун сен биродарингнинг кўзидаги зирапчани кўрасан — у, ўз кўзингдаги ходани сезмайсан?

⁴²Кўзингдаги ходани кўрмай туриб қандай қилиб биродарингга: «Дўстим, кел, кўзингдаги зирапчани олиб ташлай», деб айтасан? Ҳой, иккиюзламачи! Олдин кўзингдаги ходани чиқариб ол, шунда кўзинг тиниқ кўради ва биродарингнинг кўзидан зирапчани чиқара оласан.

⁴³Яхши дарахт ёмон мева бермас, ёмон дарахт эса яхши мева бермас.

⁴⁴Ҳар бир дарахтнинг қандайлиги ўз мевасидан билинади. Тиканзордан анжир терилмайди, бутазордан узум узилмайди.

⁴⁵Яхши одам юрагининг эзгулик хазинасидан яхшилик чиқаради, ёмон одам юрагининг ёмонлик хазинасидан ёмонлик чиқаради. Одамнинг дили нимага тўлиб — тошса, ўша тилига чиқади.

⁴⁶Нега сизлар Мени: «Ё Раббий, ё Раббий!» деб чақирасиз — у, аммо айтганларимни қилмайсизлар?

⁴⁷Менинг олдимга келган ва сўзларимни эшитиб, уларга риоя қилган одам кимга ўхшашини биласизларми?

⁴⁸Уй қураётганда, чуқур хандақ қазиб, тош устига пойдевор ўрнатган кишига ўхшайди у. Сел тошиб, ўша уйни сув босади, лекин уйни қўзғата олмайди. Чунки уй маҳкам ўрнатилган[99].

⁴⁹Аммо Менинг сўзларимни тинглаб, уларга риоя қилмайдиган одам уйни тупроқ устига, пойдеворсиз қурган кишига ўхшайди. Уйни сув босганда, уй ўша заҳоти қулаб тушади. Уй бутунлай вайрон бўлади.”