Read Муқаддас Китоб Uzbek Юҳанно 11 Bible Online

Юҳанно 11 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Юҳанно 11

¹Байтания қишлоғида[102] Лазар исмли бир одам касал бўлиб ётган эди. Марям ва унинг опаси Марта ҳам шу қишлоқда яшар эдилар.

²Кейинчалик Раббимиз Исога атир мой суртган ва Унинг оёқларини сочи билан артиб қуритган ўша Марям эди[103]. Касал ётган Лазар эса Марямнинг акаси эди.

³Опа — сингил Исога: — Ҳазрат, Сизнинг азиз дўстингиз касал, — деган хабар юборишди.

⁴Исо буни эшитиб, шундай деди: — Бу касаллик ўлим билан якунланмайди, балки Худонинг улуғланишига ва шу орқали Худо Ўғлининг[104] улуғланишига сабаб бўлади.

⁵Исо Мартани, унинг синглисини ва Лазарни яхши кўрар эди.

⁶Аммо Лазарнинг хаста эканини билса ҳам, турган жойида яна икки кун қолди.

⁷Шундан сўнг У шогирдларига: — Яҳудияга қайтиб борайлик, — деди.

⁸Шогирдлари эса шундай дедилар: — Устоз, яқиндагина яҳудийлар Сизни тошбўрон қилмоқчи эдилар — ку! Энди яна у ерга бормоқчимисиз?

⁹Исо жавоб берди: — Кундуз ўн икки соатдан иборат эмасми?! Ким кундузи юрса, қоқилмайди, чунки бу дунёнинг нурини кўради.

¹⁰Кечаси юрган эса қоқилади, чунки унинг ўзида нур йўқ.

¹¹Бу сўзларини айтиб бўлиб, уларга яна деди: — Дўстимиз Лазар ухлаб қолди. Мен уни уйғотгани кетяпман.

¹²— Ҳазрат, агар ухлаётган бўлса, тузалиб кетади, — деди шогирдлари.

¹³Исо Лазарнинг ўлимини назарда тутган эди. Шогирдлар эса Исо одатдаги уйқу тўғрисида гапирди, деб ўйладилар.

¹⁴Кейин Исо уларга очиғини айтди: — Лазар вафот этди.

¹⁵Мен унинг ёнида бўлмаганимдан хурсандман, чунки бу вазият сизларнинг ишонишингизга имкон беради. Қани, энди унинг олдига борайлик.

¹⁶Шунда Тўма, яъни Дидимус[105] бошқа шогирдларга: — Қани, юринглар, биз ҳам Исо билан ўламиз! — деди.

¹⁷Исо у ерга етиб бориб билдики, Лазарнинг қабрга қўйилганига тўрт кун бўлган экан.

¹⁸Байтания қишлоғи Қуддусдан бор — йўғи уч чақиримча[106] масофада жойлашган эди.

¹⁹Қуддусдаги кўп яҳудийлар Марта билан Марямнинг олдига акасининг вафоти муносабати ила тасалли бериш учун борган эдилар.

²⁰Марта Исонинг келаётганини эшитиб, Уни кутиб олгани чиқди. Марям эса уйда қолди.

²¹— Ҳазрат! — деди Марта Исога. — Агар Сиз бу ерда бўлганингизда эди, акам ўлмаган бўларди.

²²Аммо ҳозир ҳам биламан, Сиз Худодан нима сўрасангиз, Худо Сизга беради.

²³— Сенинг аканг тирилади, — деди Исо.

²⁴— Биламан, охиратда ўликлар тирилганда тирилади, — деди Марта.

²⁵Исо унга деди: — Мен тирилиш ва ҳаётдирман. Менга ишонган одам ўлса ҳам яшайди.

²⁶Кимда — ким Менга ишониб яшаса, то абад ўлмайди. Бунга ишонасанми?

²⁷— Ҳа, Ҳазрат, — деди Марта, — Сиз дунёга келадиган Масиҳ, Худонинг Ўғли эканингизга ишонаман.

²⁸Марта шундай деди — ю, бориб синглиси Марямни чақирди. Унга секингина деди: — Устоз шу ерда, У сени чақиряпти.

²⁹Марям буни эшитгач, шошиб ўрнидан турди — да, Исонинг олдига кетди.

³⁰Исо ҳали қишлоққа кирмаган, ҳануз Марта Уни кутиб олган жойда эди.

³¹Марям билан уйда бўлган ва унга тасалли бераётган одамлар унинг шошилиб ўрнидан туриб ташқарига чиққанини кўришди. Марям йиғи — сиғи қилгани қабрга кетяпти, деб ўйлаб, унинг орқасидан кетишди.

³²Марям Исо турган ерга етиб келиб, Уни кўрди — ю, оёғига йиқилиб деди: — Ҳазрат! Агар Сиз шу ерда бўлганингизда эди, менинг акам ўлмаган бўларди!

³³Марям ҳам, у билан келганлар ҳам йиғлаётган эдилар. Исо буни кўриб, қаттиқ изтиробга тушди, кўнгли ўртаниб кетди.

³⁴— Уни қаерга қўйдингизлар? — деб сўради. — Юринг, Ҳазрат, кўрасиз! — дедилар.

³⁵Исонинг кўзларидан дув — дув ёш оқди.

³⁶Ўша ердаги одамлар: — Қаранглар, уни қанчалик яхши кўрар экан! — дейишди.

³⁷Улардан баъзилари эса шундай дейишди: — У кўрнинг кўзларини очган. Лазарни ҳам ўлимдан олиб қолса бўлмасмиди?!

³⁸Исо тағин қаттиқ изтироб чекиб, қабр олдига келди. Қабр бир ғор бўлиб, оғзи тош билан ёпилган эди.

³⁹Исо: — Тошни олиб ташланглар! — деди. Марҳумнинг синглиси Марта Унга деди: — Ҳазрат, жасад ҳидланиб қолган — ку! Ахир, қабрга қўйилганига тўрт кун бўлди!

⁴⁰— Агар ишонсанг, Худонинг улуғворлигини кўрасан, деб сенга айтмаганмидим?! — деди Исо.

⁴¹Тошни олиб ташладилар. Исо эса осмонга кўз тикиб, деди: — Эй Ота! Мени эшитганинг учун Сенга шукурлар айтаман.

⁴²Сен Мени доимо эшитишингни биламан. Лекин бу сўзларни шу ерда турган халқ учун айтяпман, токи Мени Сен юборганингга улар ишонсин.

⁴³Шундай деди — ю, баланд овоз билан хитоб қилди: — Лазар, ташқарига чиқ!

⁴⁴Шу пайт қўлу оёқлари кафанланган, юзи рўмол билан ўралган марҳум чиқиб келди. — Кафанини ечинглар, уни қўйиб юборинглар, — деди Исо одамларга.

⁴⁵Марямни йўқлагани келган одамларнинг кўпчилиги Исонинг қилган ишини кўриб, Унга ишонишди.

⁴⁶Аммо баъзилари фарзийларнинг олдига бориб, Исонинг қилганларини айтиб беришди.

⁴⁷Шундан кейин бош руҳонийлар ва фарзийлар Олий кенгаш[107] чақириб, дейишди: — Нима қиламиз? Бу Одам жуда кўп мўъжизали аломатлар кўрсатиб юрибди — ку!

⁴⁸Буни давом этишига йўл қўйсак, ҳамма Унга ишониб кетади. Римликлар келиб, Маъбадимизни ҳам, халқимизни ҳам хонавайрон қиладилар.

⁴⁹Улардан бири, ўша йили олий руҳоний бўлган Каяфас[108] сўз олди: — Сизлар ҳеч нарсани билмайсизлар!

⁵⁰Бутун халқ ҳалок бўлгандан кўра, битта одамнинг халқ учун ўлиши ўзингиз учун яхшироқ — ку! Наҳотки буни тушунмасангизлар?!

⁵¹Бу сўзларни у ўзидан — ўзи айтмаган эди. Балки ўша йили олий руҳоний сифатида Исонинг халқ учун ўлишини башорат қилган эди.

⁵²Исо нафақат яҳудий халқи учун, балки Худонинг тарқоқ бўлган ҳамма фарзандларини[109] бирлаштириш учун ўлиши керак эди.

⁵³Шундай қилиб, ўша кундан бошлаб, Исони ўлдиришга тил бириктирдилар.

⁵⁴Исо эса энди яҳудийлар орасида очиқчасига юрмайдиган бўлди. У чўл яқинидаги Эфрайим шаҳрига[110] бориб, Ўз шогирдлари билан ўша ерда қолди.

⁵⁵Яҳудийларнинг Фисиҳ байрами яқинлашаётган эди. Мамлакатнинг ҳамма томонидан одамлар байрамдан олдин покланиш учун Қуддусга боришди.

⁵⁶Шу вақтда Исони изладилар. Маъбадда йиғилиб турганлар ўзаро: “Нима деб ўйлайсизлар? У байрамга келадими?” деб сўрашди.

⁵⁷Бош руҳонийлар ва фарзийлар эса Исони қўлга олмоқчи бўлиб, шундай буйруқ берган эдилар: “Ким Исонинг қаердалигини билиб қолса, хабар қилсин.”