Read Муқаддас Китоб Uzbek Юҳанно 12 Bible Online

Юҳанно 12 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Юҳанно 12

¹Фисиҳ байрамидан олти кун олдин Исо Лазарнинг қишлоғи Байтанияга[111] борди. Исо ўша Лазарни ўликдан тирилтирган эди.

²Ўша ерда Исога зиёфат ҳозирладилар. Марта хизмат қилиб юрган эди, Лазар эса Исо ва меҳмонлар билан бирга дастурхон олдида ёнбошлаган эди.

³Шу пайт Марям бир шиша[112] тоза, қимматбаҳо сунбул мойини[113] олиб келиб, Исонинг оёқларига суртди, сўнг сочлари билан артди. Уй атир мойнинг хушбўй ҳидига тўлиб кетди.

⁴Исонинг шогирдларидан бири, Унга хиёнат қиладиган Яҳудо Ишқариёт деди:

⁵— Бу мойни уч юз кумуш тангага[114] сотиб, камбағалларга бўлиб берса бўлмасмиди?!

⁶У шу гапни камбағалларга қайғургани учун эмас, балки ўғри бўлгани учун айтди. Пул қутиси Яҳудонинг назоратида эди, қутига солинадиган пулдан у ўғирлаб турарди.

⁷Исо шундай деди: — Марямни тинч қўйинглар! Зотан, у Мени дафн кунимга тайёрлади[115].

⁸Камбағаллар ҳар доим сизлар билан бирга бўлади. Мен эса ҳар доим ҳам сизлар билан бирга бўлмайман.

⁹Бир талай яҳудийлар Исонинг Байтанияда эканлигини билиб келишди. Улар нафақат Исони, балки Исо ўликдан тирилтирган Лазарни ҳам кўришни истардилар.

¹⁰Бош руҳонийлар Лазарни ҳам ўлдиришни режалаштирган эдилар.

¹¹Чунки кўп яҳудийлар Лазар туфайли Исо томонига ўтиб, Унга имон келтираётган эдилар.

¹²Эртаси куни байрамга борган бир талай халойиқ Исонинг Қуддусга келаётганини эшитиб қолди.

¹³Улар пальма дарахти шохларидан[116] олишди, Уни қарши олгани чиқиб, шундай деб ҳайқиришарди: “Тасанно! Эгамиз номидан келаётган Инсон барака топсин![117] Исроилнинг шоҳи муборак бўлсин!”

¹⁴Исо бир хўтикни топиб, унга минди, худди Муқаддас битикларда ёзилгандай:

¹⁵“Эй Қуддус халқи[118], қўрқма! Мана, Шоҳингиз хўтикни миниб келяпти.”[119]

¹⁶Исонинг шогирдлари аввал буни тушунмадилар. Исо улуғлангандан кейингина улар бу сўзларнинг У ҳақда ёзилганини ва халқ худди ёзилганидек қилганини эсладилар.

¹⁷Исо Лазарни қабрдан чақириб тирилтирганига гувоҳ бўлган оломон Исога эргашиб, бу ҳақда ҳаммага айтарди.

¹⁸Исонинг қилган бу мўъжизали аломати ҳақида эшитган кўп одамлар Уни кутиб олгани чиққан эдилар.

¹⁹Фарзийлар эса бир — бирига: — Қаранглар, қўлимиздан ҳеч нарса келмади. Бутун дунё Унинг ортидан бормоқда! — дейишарди.

²⁰Худога сажда қилиш учун байрамга келганлар орасида баъзи ғайрияҳудийлар[120] бор эди.

²¹Улар Филипнинг олдига бориб (Филип Жалиланинг Байтсайда шаҳридан эди) шундай деб айтишди: — Тақсир, биз Исони кўрмоқчимиз.

²²Филип бориб, бу ҳақда Эндрусга айтди. Сўнг иккалови Исонинг олдига бориб, Унга айтишди.

²³Исо уларга шундай жавоб берди: — Инсон Ўғли улуғланадиган вақт — соати келди.

²⁴Сизларга чинини айтайин: агар буғдойнинг дони ерга тушиб ўлмаса, у бир донлигича қолади. Агарда ўлса, кўп ҳосил беради.

²⁵Ким ўз жонини севса, уни йўқотади. Ким бу дунёда ўз жонидан воз кечса, уни абадий ҳаёт учун сақлаб қолади.

²⁶Ким Менга хизмат қилмоқчи бўлса, орқамдан юрсин. Мен қаерда бўлсам, хизматчим ҳам ўша ерда бўлсин. Менга хизмат қилган одамни осмондаги Отам ҳурмат қилади.

²⁷Энди эса юрагим сиқилиб кетяпти. Нима ҳам дер эдим?! “Эй Ота, бу вақт — соатдан Мени сақла”, деб айта олармидим?! Мен шу вақт — соат учун келганман — ку!

²⁸Эй Ота, Ўз номингни улуғлагин! Исо шундай дейиши биланоқ осмондан: — Мен номимни улуғладим, бундан кейин ҳам улуғлайман, — деган садо келди.

²⁹У ерда турган оломон бу садони эшитиб, момақалдироқ деб ўйлади. Бошқалар эса: — Унга фаришта гапирди! — дейишди.

³⁰Бунга жавобан Исо деди: — Бу садо Мен учун эмас, сизлар учун бўлди.

³¹Энди бу дунё ҳукм қилинади, бу дунёнинг ёвуз ҳукмдори[121] ҳайдаб чиқарилади.

³²Мен ердан юқорига кўтарилганимда, ҳаммани Ўзимга жалб қиламан.

³³Исо бу сўзларни қай йўл билан ўлишини билдириш учун айтди.

³⁴Халқ бунга жавобан деди: — Биз Тавротдан, Масиҳ абадий яшайди, деб эшитганмиз. Қандай қилиб Сен, Инсон Ўғли юқорига кўтарилиши керак, деб айтяпсан? Инсон Ўғли ким ўзи?

³⁵Исо уларга деди: — Нур яна қисқа бир муддат сизлар билан бўлади. Нур борида юринглар, тағин зулмат сизларни қамраб олмасин. Зулматда юрадиган киши қаерга кетаётганини билмайди.

³⁶Нур ҳануз сизлар билан экан, нурга ишонинглар, шунда нур фарзандлари бўласизлар. Буларни айтиб бўлгач, Исо узоқлашиб, халқдан яширинди.

³⁷Исо халқнинг кўз ўнгида шунча кўп мўъжизали аломатлар яратган бўлса ҳам, улар Исога ишонмас эдилар.

³⁸Шу тариқа Ишаё пайғамбарнинг сўзи бажо бўлди: “Эй Эгамиз, бизнинг хабаримизга ким ишонди? Сенинг қудратли кучинг кимга аён бўлди?”[122]

³⁹Ҳақиқатан ҳам, улар ишона олмадилар. Негаки, Ишаё улар ҳақида яна шундай деб айтганди:

⁴⁰“Эгамиз уларнинг кўзларини кўр қилди, Ақлларини ўтмас қилди. Токи кўзлари билан кўрмасинлар, Ақллари билан англамасинлар, Тағин Менга қайтиб, шифо топмасинлар.”[123]

⁴¹Ишаё Масиҳнинг улуғворлигини кўргани учун бу сўзларни айтган эди.

⁴²Шунга қарамай, кўп яҳудий йўлбошчилари ҳам Исога имон келтирдилар. Лекин улар фарзийлар туфайли буни очиқчасига тан олмас эдилар, чунки синагогадан ҳайдалишдан қўрқардилар.

⁴³Ахир, улар Худонинг мақтовидан кўра, инсоннинг мақтовини яхши кўрардилар.

⁴⁴Исо хитоб қилиб деди: — Менга ишонган одам Менга эмас, балки Мени Юборганга ишонган бўлади.

⁴⁵Мени кўрган одам Мени Юборганни кўрган бўлади.

⁴⁶Менга ишонган биронта одам зулматда қолмасин деб, Мен дунёга нур бўлиб келдим.

⁴⁷Агар ким Менинг сўзларимни эшитиб, риоя қилмаса[124], Мен уни ҳукм қилмайман. Мен дунёни ҳукм қилиш учун эмас, нажот бериш учун келганман.

⁴⁸Мени рад қилиб, сўзларимни қабул қилмаган одамни ҳукм қилувчи бор. Ундай одамни охиратда Мен эмас, айтган сўзим ҳукм қилади.

⁴⁹Зотан, Мен Ўзимча гапирганим йўқ. Мени юборган самовий Ота нима айтишимни, қандай гапиришимни Менга амр этган.

⁵⁰Унинг амри эса абадий ҳаёт беришини биламан. Хуллас, нима айтаётган бўлсам, Отам Менга айтгандай сизларга айтяпман.