Read Муқаддас Китоб Uzbek Юҳанно 19 Bible Online

Юҳанно 19 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Юҳанно 19

¹Шундан кейин Пилат[156] Исони олиб кетишни ва қамчилатишни буюрди.

²Рим аскарлари тиканлардан тож ўриб, Исонинг бошига қўйдилар, устига сафсар тўн кийдирдилар.

³Исонинг олдига қайта — қайта келиб: — Яшавор — э, яҳудийларнинг Шоҳи! — деб, Уни тарсакилар эдилар.

⁴Пилат яна ташқарига чиқиб, яҳудийларга хитоб қилди: — Мана, Уни олдингизга чиқаряпман, билиб қўйинглар, мен Ундан ҳеч қандай айб тополмадим!

⁵Шу пайт бошида тиканли тож, эгнида сафсар тўн билан Исо ташқарига чиқди. — Мана, у Одам! — деди Пилат уларга.

⁶Бош руҳонийлар ва Маъбад миршаблари[157] Исони кўриб, бақиришди: — Хочга михлансин! Хочга михлансин! — Уни сизлар олиб хочга михланглар! Мен Ундан ҳеч қандай айб тополмадим, — деди Пилат уларга.

⁷Яҳудийлар унга жавобан: — Бизда қонун бор, қонунимизга кўра[158], У ўлиши керак, чунки У Ўзини Худонинг Ўғли[159] деб айтяпти, — дедилар.

⁸Пилат буни эшитгач, юраги орқага тортиб кетди.

⁹Қайтадан ҳукумат саройига кириб, Исодан: — Сен қаердансан? — деб сўради. Исо унга жавоб бермади.

¹⁰— Менга жавоб бермайсанми?! — деди Пилат. — Сени озод қилишга ёки хочга михлашга менда ҳокимият борлигини билмайсанми?!

¹¹Исо жавоб берди: — Агар Худо йўл қўймаганда эди, сиз Менга ҳеч қандай ҳукмингизни ўтказа олмас эдингиз. Шу сабабдан Мени сизнинг қўлингизга тутиб берган одамнинг гуноҳи сизнинг гуноҳингиздан каттароқ.

¹²Шундан кейин Пилат Исони қўйиб юборишга чора излай бошлади. Аммо яҳудийлар шундай деб қичқиришди: — Агар Уни қўйиб юборсангиз, сиз Қайсарнинг[160] дўсти эмассиз. Ўзини шоҳ дейдиган ҳар бир киши Қайсарга қарши чиққан бўлади!

¹³Пилат бу сўзни эшитгач, Исони ташқарига олиб чиқди ва Тош супа деб ном олган жойдаги ҳукм курсисига ўтирди (бу жойнинг орамийча[161] номи Габбата эди).

¹⁴Ўша куни Фисиҳ байрами[162] арафаси, туш маҳали[163] эди. Пилат яҳудийларга хитоб қилди: — Мана, Шоҳингиз!

¹⁵— Йўқ қилинг Уни, йўқ қилинг! Хочга михланг! — деб бақирди улар. — Сизларнинг Шоҳингизни хочга михлаб қўяйми? — деб сўради Пилат. — Қайсардан бошқа шоҳимиз йўқ, — дейишди бош руҳонийлар.

¹⁶Охири Пилат Исони хочга михлаш учун аскарларига топширди. Улар эса Исони олиб кетдилар.

¹⁷Исо Ўз хочини[164] кўтариб, шаҳар ташқарисидаги Бош суяги деган жойга келди (бу жойнинг орамийча номи Гўлгота эди).

¹⁸У ерда Исони хочга михлаб қўйдилар. У билан бирга яна иккита одамни ҳам хочга михладилар. Уларнинг бири Исонинг бу томонида, бошқаси у томонида, Исо эса ўртада эди.

¹⁹Пилат бир лавҳага: “Яҳудийларнинг Шоҳи Носиралик Исо” деган сўзларни ёзиб, лавҳани хочга остириб қўйди.

²⁰Исо хочга михланган жой шаҳарга яқин бўлгани учун, бу лавҳани кўп яҳудийлар ўқидилар. Лавҳа орамий, лотин ва юнон тилларида ёзилган эди.

²¹Яҳудий бош руҳонийлари эса Пилатга бориб шундай дедилар: — “Яҳудийларнинг Шоҳи” деб ёзманг, балки “Бу Одам яҳудийларнинг Шоҳи бўлишга даъвогарлик қилган” деб ёзинг.

²²— Мен қандай ёзган бўлсам, шундайлигича қолсин, — деди Пилат.

²³Аскарлар Исони хочга михлаб бўлиб, Унинг кийимларини олдилар. Кийимларини тўрт бўлакка бўлиб, ҳар бир аскарга бердилар. Ички кўйлагини ҳам олдилар. Ички кўйлак бошдан — оёқ чоксиз бир тўқима эди.

²⁴Аскарлар бир — бирига: — Буни йиртмайлик, бу учун қуръа ташлаймиз, кимга тушса, ўшаники бўлсин, — дейишди. Шу тариқа Муқаддас битиклардаги қуйидаги сўзлар бажо бўлди: “Кийимларимни улар ўзаро бўлишган, Либосим учун қуръа ташлашган.”[165] Аскарлар худди шундай қилдилар.

²⁵Исонинг хочи ёнида Унинг онаси ва холаси, Клопаснинг хотини Марям ҳамда Магдалалик[166] Марям турар эдилар.

²⁶Исо онасини ва онаси ёнида турган севикли шогирдини[167] кўрди. Исо онасига: — Мана бу сизнинг ўғлингиз! — деди.

²⁷Кейин шогирдига қараб: — Мана бу сенинг онанг! — деди. Ўша вақтдан бошлаб шогирд Марямни ўз уйига олди.

²⁸Исо ҳамма ишларини тугатганини биларди. Муқаддас битиклар[168] бажо бўлсин деб, У: — Чанқадим! — деди.

²⁹Бу ерда арзон шаробга[169] тўла бир идиш турган эди. Аскарлар шаробга шимгични ботирдилар — да, таёқнинг[170] учига илиб, Исонинг оғзига олиб бордилар.

³⁰Исо шаробни татиб кўргач: — Амалга ошди! — деди — ю, бошини эгиб, жон берди.

³¹Ўша куни Шаббат арафаси эди. Эртанги Шаббат куни ниҳоятда табаррук кун[171] ҳисоблангани учун, яҳудийлар жасадларни хочда қолдиришни истамадилар. Улар Пилатнинг олдига бориб, хочга михланган одамларнинг болдирларини синдириб ташлаб[172], хочдан туширишни сўрадилар.

³²Шунда аскарлар бориб, Исо билан бирга хочга михланган биринчи, сўнгра иккинчи одамнинг болдирларини синдириб ташладилар.

³³Исонинг олдига келиб, Унинг ўлиб бўлганини кўрдилар. Шунинг учун болдирларини синдирмадилар.

³⁴Лекин аскарлардан бири Исонинг биқинини найза билан тешди, шу заҳоти Унинг биқинидан қон билан сув оқиб чиқди.

³⁵Бу ҳодисани кўрган киши[173], сизлар ҳам ишонинглар деб, гувоҳлик бериб келмоқда. Унинг гувоҳлиги ҳақиқатдир, у ҳақиқат айтаётганини билади.

³⁶Бу ҳодиса Муқаддас битиклардаги: “Биронта ҳам суяги синдирилмайди”[174] деган сўзлар амалга ошиши учун рўй берди.

³⁷Муқаддас битикларнинг бошқа бир жойида шундай дейилган: “Улар ўзлари найза санчган Одамга қарайдилар.”[175]

³⁸Ариматеялик[176] Юсуф Исонинг шогирди эди, лекин яҳудийлардан қўрққани учун буни яшириб юрар эди. Исо ўлгандан кейин Юсуф Пилатдан Исонинг жасадини хочдан тушириб олишни илтимос қилди. Пилат ижозат берди. Шунда Юсуф бориб, Исонинг жасадини хочдан тушириб олди.

³⁹Илгари Исонинг олдига кечаси борган Никодим[177] ҳам Юсуф билан бирга эди. Никодим икки пуд[178] мирра[179] ва алоэ мойларининг қоришмасини олиб келганди.

⁴⁰Улар иккови Исонинг жасадини олиб, яҳудийларнинг дафн одатларига кўра, бу муаттар моддаларни суртиб, Уни кафанладилар.

⁴¹Исо хочга михланган жойнинг яқинида бир боғ бор эди. У боғда ҳали ҳеч ким қўйилмаган янги бир қабр бор эди.

⁴²Ўша кун яҳудийларнинг Шаббат арафаси бўлгани учун улар, бу жой яқинроқ, деб Исонинг жасадини ўша қабрга қўйдилар.