Read Муқаддас Китоб Uzbek Юҳанно 6 Bible Online

Юҳанно 6 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Юҳанно 6

¹Шундан кейин Исо қайиқда Жалила кўлининг нариги қирғоғига[63] сузиб ўтди (Жалила кўлини Тиберияс кўли деб ҳам аташарди).

²Бир талай халойиқ Исонинг орқасидан эргашиб борарди. Чунки Исо мўъжизали аломатлар орқали хасталарни соғайтирганини улар кўрган эдилар.

³У шогирдлари билан тоққа чиқиб ўтирди.

⁴Яҳудийларнинг Фисиҳ байрами яқинлашаётган эди.

⁵Исо қараса, бир талай халойиқ У томонга келаётган экан. Исо Филипдан: — Бу одамларни тўйғазиш учун қаердан нон сотиб оламиз? — деб сўради.

⁶Исо бу гапни Филипни синаб кўриш учун айтаётган эди, аслида нима қилишни Ўзи билар эди.

⁷Филип шундай жавоб берди: — Буларнинг ҳар бирига бир бурда нон бериш учун икки юз кумуш тангага[64] нон сотиб олсак ҳам етмайди!

⁸Шунда шогирдларидан бири, Бутруснинг[65] укаси Эндрус Исога деди:

⁹— Бу ердаги бир болада бешта арпа нон билан иккита балиқ бор экан. Лекин шунча одамга бу нима ҳам бўлар эди?!

¹⁰— Одамларни ерга ўтқазинглар, — деди Исо. У ер қалин майсазор эди. Одамларнинг ҳаммаси ерга ўтиришди. Оломон орасида тахминан беш мингга яқин эркак бор эди.

¹¹Исо нонларни олиб, шукрона дуосини ўқиди. Сўнг ўтирганларнинг ҳаммасига тарқатди[66]. Балиқларни ҳам худди шундай қилди. Одамлар истаганларича едилар.

¹²Ҳаммалари еб тўйганларидан кейин, Исо шогирдларига шундай деди: — Ортиб қолган нон бурдаларини йиғиб олинглар, исроф бўлмасин.

¹³Шогирдлар ейилган бешта арпа нондан ортиб қолган бурдаларни йиғиб олишди, ўн иккита сават тўлди.

¹⁴Шунда одамлар Исонинг қилган мўъжизали аломатини кўриб: — Ҳақиқатан ҳам дунёга келиши керак бўлган пайғамбар[67] мана шу Киши экан, — дедилар.

¹⁵Улар Исони зўрлик билан шоҳ қилиб кўтармоқчи бўлдилар. Буни билган Исо ёлғиз Ўзи тоққа чиқиб кетди.

¹⁶Кечки пайт Исонинг шогирдлари кўл бўйига бордилар.

¹⁷Қоронғи тушган, Исо эса ҳали ҳам уларнинг олдига келмаган эди. Шогирдлар қайиққа тушиб, кўлнинг нариги томонидаги[68] Кафарнаҳумга қараб йўл олдилар.

¹⁸Кучли шамол эсиб, кўл тўлқинланиб кетаётган эди.

¹⁹Улар қирғоқдан беш чақиримча[69] масофани сузганларидан кейин, кўл юзида юриб келаётган Исони кўришди. У қайиққа яқинлашаётган эди, шогирдлар қаттиқ ваҳимага тушишди.

²⁰— Қўрқманглар, бу Менман! — деди уларга Исо.

²¹Улар Исони қайиққа олмоқчи бўлдилар. Ўша заҳоти қайиқ улар бораётган қирғоққа етиб тўхтади.

²²Эртаси куни халқ Исони қидира бошлади. Одамлар у ерда фақат бир қайиқ борлигини ва шогирдлар Исони қолдириб, ўзлари қайиқда сузиб кетганларини билишарди.

²³Шу пайт Тибериясдан[70] бошқа қайиқлар келиб қолди. Қайиқлар тўхтаган жой Раббимиз Исо Ўз шукрона дуосини ўқиган ва халқ нон еган ерга яқин эди.

²⁴Одамлар Исо билан шогирдларининг у ерда йўқлигини кўргач, қайиқларга тушиб, Исони қидириб Кафарнаҳумга сузиб келишди.

²⁵Улар Исони кўлнинг нариги бўйидан[71] топиб, Ундан сўрашди: — Устоз, Сиз қачон бу ерга келдингиз?

²⁶Исо уларга шундай жавоб берди: — Сизларга чинини айтайин: сизлар мўъжизали аломатларни кўрганингиз учун эмас, балки нон еб тўйганингиз учун Мени қидиряпсизлар.

²⁷Сиз ўткинчи озуқа учун эмас, абадий ҳаётга бошловчи боқий озуқа учун ҳаракат қилинглар. Бундай озуқани сизларга Инсон Ўғли беради. Зотан, Отамиз Худонинг Ўзи бу вазифа учун Уни маъқул деб топди.

²⁸Одамлар Исога шундай савол беришди: — Худога маъқул ишларни бажариш учун нима қилишимиз керак?

²⁹Исо деди: — Худога маъқул иш қилмоқчи бўлсангизлар, Худо юборган Зотга ишонинглар.

³⁰Улар Исога жавобан шундай дедилар: — Сизга ишонишимиз учун бирорта аломат кўрсатинг. Қани, биз учун нима иш қиласиз?

³¹Ахир, ота — боболаримиз саҳрода манна[72] еганлар. Муқаддас битикларда: “Худо уларга есин деб, осмондан нон берди”[73], деб ёзилган — ку.

³²Исо уларга деди: — Сизларга чинини айтайин, сизларга осмондан нон берган Мусо эмас. Осмондан тушган ҳақиқий нонни сизларга Менинг Отам беради.

³³Отам Худо берадиган нон осмондан тушиб, дунёга ҳаёт бахш этади.

³⁴Одамлар Исога шундай дедилар: — Ҳазрат, бундай нонни бизга доим бериб туринг!

³⁵Исо жавобан деди: — Мен ҳаёт нониман. Менинг олдимга келган одам сира оч қолмайди, Менга ишонган одам ҳеч қачон чанқамайди.

³⁶Аммо Мен сизларга айтганимдай, сизлар Мени кўрган бўлсангизлар ҳам, ишонмаяпсизлар.

³⁷Самовий Отам Менга берган ҳар бир одам Менинг олдимга келади. Олдимга келган биронта одамни Мен асло ҳайдаб юбормайман.

³⁸Мен Ўз иродамни эмас, балки Мени юборган Отамнинг иродасини адо этиш учун осмондан тушганман.

³⁹Отамнинг иродаси шундан иборатки, У Менга берганлардан биронтасининг ҳам йўқолишига Мен йўл қўймаслигим керак, балки охиратда уларнинг ҳаммасини тирилтиришим керак.

⁴⁰Ҳа, Ўғилга кўз тиккан ва Унга ишонган ҳар бир одам абадий ҳаётга эга бўлиши Отамнинг иродасидир. Мен бундай одамларни охиратда тирилтираман.

⁴¹Исо: “Мен осмондан тушган нонман” дегани учун яҳудийлар Ундан норози бўла бошлашди.

⁴²Улар ўзаро шундай деб айтишарди: — Бу Юсуфнинг ўғли Исо — ку! Ота — онасини таниймиз, қандай қилиб: “Мен осмондан тушдим”, деб айтишга ҳадди сиғди?!

⁴³— Бундай гапларингизни бас қилинглар! — деди уларга Исо.

⁴⁴— Агар Мени юборган Ота бировни жалб қилмаса, у Менга келолмайди. Олдимга келган одамни эса Мен охиратда тирилтираман.

⁴⁵Пайғамбарлар битикларида: “Уларнинг ҳаммасига Худо таълим беради”[74], деб ёзилган. Отага қулоқ солган, Ундан ўрганган ҳар бир одам Менинг олдимга келади.

⁴⁶Аслида ҳеч ким ҳеч қачон самовий Отани кўрган эмас, биргина Худодан бўлган Зот Отани кўрган.

⁴⁷Сизларга чинини айтаман: ким Менга ишонса, абадий ҳаётга эга бўлади.

⁴⁸Мен ҳаёт нониман.

⁴⁹Ота — боболарингиз саҳрода манна егандилар, шунга қарамай ўлиб кетдилар.

⁵⁰Аммо осмондан тушадиган бу нон эса шундай хислатга эгаки, ундан еган одам ўлмайди.

⁵¹Мен осмондан тушган ҳаётбахш нондирман. Бу нонни еган киши абадий яшайди. Дунёга ҳаёт бахшида этиш учун берадиган ноним Менинг танамдир.

⁵²Шунда яҳудийлар: — У қандай қилиб бизга Ўзининг танасини едира олар экан? — деб ўзаро талашиб — тортиша бошладилар.

⁵³Исо уларга деди: — Сизларга чинини айтаман: агар Инсон Ўғлининг танасини емасангизлар ва Унинг қонини ичмасангизлар, сизда ҳаёт бўлмайди.

⁵⁴Менинг танамни еган ва қонимни ичган одам эса абадий ҳаётга эгадир. Мен уни охиратда тирилтираман.

⁵⁵Менинг танам — ҳақиқий озуқа, қоним ҳақиқий ичимликдир.

⁵⁶Танамни еб, қонимни ичадиган одам Менда, Мен эса унда яшайман.

⁵⁷Модомики, Мени барҳаёт Ота юборган экан, Мен Ота туфайли яшайман. Менинг танамни еган ҳар бир одам эса Мен туфайли яшайди.

⁵⁸Осмондан тушган нон мана шудир. Бу нон ота — боболарингиз еган маннага ўхшамайди, улар манна еб ўлиб кетганлар. Мен берган нонни еган одам эса абадий яшайди.

⁵⁹Исо бу сўзларни Кафарнаҳумдаги синагогада таълим бераётганда айтган эди.

⁶⁰Унинг кўплаб шогирдлари бу гапларни эшитиб: — Қанчалик қаттиқ сўзлар! Буларни ким ҳазм қила олади?! — дейишар эди.

⁶¹Шогирдлари норози бўлганларини Исо биларди, шунинг учун У шундай деди: — Гапларим жиғингизга тегяптими?

⁶²Агар сизлар Инсон Ўғлининг асли келган жойига — осмонга кўтарилиб кетаётганини кўрсангизлар, нима дер экансизлар — а?!

⁶³Худонинг Руҳи ҳаёт бахш этади, инсоннинг кучи билан эса ҳеч нарсага эришиб бўлмайди. Сизларга айтган бу сўзларимни Менга Худонинг Руҳи берган, бу сўзларим сизларга ҳаёт ато қилади.

⁶⁴Шунга қарамай, орангизда Менга ишонмаганлар бор. Ҳолбуки, Исо кимлар ишонмаганини ва ким Унга хиёнат қилишини олдиндан билар эди.

⁶⁵Исо гапида давом этди: — Шу сабабдан Мен сизларга: “Осмондаги Отам йўл қўймаса, ҳеч ким Менинг олдимга келолмайди”, — деган эдим.

⁶⁶Ўша вақтдан бошлаб кўп шогирдлар Исодан юз ўгириб, Унга эргашмайдиган бўлдилар.

⁶⁷Шунда Исо ўн икки шогирдидан: — Сизлар ҳам кетмоқчимисизлар? — деб сўради.

⁶⁸Бутрус шундай жавоб берди: — Ҳазрат, биз Сиздан бошқа кимга ҳам борар эдик?! Абадий ҳаёт бахш этувчи сўзлар Сизда — ку!

⁶⁹Сиз Худонинг Азизи[75] эканингизга ишончимиз комил.

⁷⁰Исо уларга деди: — Мен ўн иккитангизни танлаб олдим. Лекин орангиздаги биттангиз иблисдир!

⁷¹У Шимўн ўғли Яҳудо Ишқариётни назарда тутган эди. Яҳудо ўн икки шогирддан бири бўлса ҳам, кейинчалик Исога хиёнат қилди.