Read Муқаддас Китоб Uzbek Юҳанно 7 Bible Online

Юҳанно 7 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Юҳанно 7

¹Шундан кейин Исо Жалила ҳудудини кеза бошлади. У Яҳудияни кезишни хоҳламаган эди, чунки у ердаги яҳудийлар Уни ўлдиришга қасд қилган эдилар.

²Яҳудийларнинг Чайла байрами[76] яқинлашаётган эди.

³Укалари Исога шундай дейишди: — Бу ердан чиқиб Яҳудияга боринг. Қилаётган ишларингизни шогирдларингиз ҳам кўришсин.

⁴Эл назарига тушаман деган биронта одам яширинча иш қилмайди — ку! Бундай ишларни қилар экансиз, Ўзингизни дунёга танитинг!

⁵Ҳатто укалари ҳам Унга ишонмас эдилар.

⁶Исо укаларига шундай деди: — Менинг вақт — соатим ҳали келгани йўқ. Лекин сизлар учун ҳар вақт қулайдир.

⁷Дунё сизлардан нафратлана олмайди, лекин Мендан нафратланади. Чунки Мен унинг қилмишлари ёмон эканлигини юзига соламан.

⁸Майли, сизлар байрамга боринглар. Мен ҳозирча бу байрамга бормайман, чунки Менинг вақтим ҳали келгани йўқ.

⁹Шу сўзларни айтиб, Исо Жалилада қолди.

¹⁰Исонинг укалари байрамга кетганларидан кейин, Исонинг Ўзи ҳам ҳеч кимга билдирмай, яширинча байрамга борди.

¹¹Яҳудийлар эса Исони байрамда қидирар, “У қаёқда?” деб сўрар эдилар.

¹²Омма орасида Исо тўғрисида ҳар хил гап — сўзлар ёйилган эди. Баъзилар: “У яхши одам”, десалар, бошқалар: “Йўқ, У халқни йўлдан оздиряпти”, дейишарди.

¹³Бироқ яҳудийлардан қўрққанлари учун У ҳақда ҳеч ким очиқ гапирмас эди.

¹⁴Байрамнинг ярми ўтганда, Исо Маъбадга кириб, таълим бера бошлади.

¹⁵Уни эшитган яҳудийлар ҳайрон қолиб дейишди: — Бу Одам ўқимаган бўлса, қаердан шунча нарсани билади?!

¹⁶Исо уларга жавобан деди: — Мен ўргатаётган таълимот Ўзимники эмас, балки Мени Юборганникидир.

¹⁷Ким Худонинг иродасини бажаришни истаса, бу таълимот Худоданми ёки Ўзимданми, билиб олади.

¹⁸Ким ўз номидан гапирса, ўзига шуҳрат излайди. Ким уни юборганга шуҳрат изласа, ҳақиқатни сўзлайди, унинг дилида ҳийла бўлмайди.

¹⁹Қонунни сизларга Мусо берди, шундай эмасми? Аммо бирортангиз қонунни бажармайсиз. Нега Мени ўлдирмоқчисизлар?

²⁰— Сени жин урибди! Ким Сени ўлдирмоқчи экан? — деди халойиқ.

²¹Исо эса Ўз сўзида давом этди: — Мен Шаббат куни битта мўъжиза қилганим[77] учун ҳаммаларингиз ҳайрон қоляпсизлар.

²²Ўзларингиз эса, Мусонинг қонунига амал қилайлик деб, Шаббат куни ўғил болани суннат қиласизлар — ку! Аслида, суннат одати[78] Мусодан эмас, Иброҳим давридан қолган.

²³Мусонинг қонуни бузилмасин деб, сизлар ҳатто Шаббат куни ҳам ўғил болани суннат қилсангизлар, нега Мендан ғазабланасизлар?! Шаббат куни одамни бутунлай соғайтирганим учунми?!

²⁴Юзаки ҳукм қилманглар, ҳукмингиз адолатли бўлсин.

²⁵Баъзи Қуддусликлар шундай дейишарди: — Йўлбошчиларимиз ўлдирмоқчи бўлган Одам шу эмасми?

²⁶Мана, У ҳамманинг олдида сўзлаяпти, Унга қарши ҳеч ким ҳеч нарса демаяпти. Наҳотки йўлбошчиларимиз Уни Масиҳ деб тан олишган бўлса?!

²⁷Аммо бу Одамнинг қаерданлигини ҳаммамиз биламиз, Масиҳ келганда эса, Унинг қаерданлигини ҳеч ким билмайди.

²⁸Исо Маъбадда таълим берар экан, баланд овозда шундай деди: — Ҳа, сизлар Менинг кимлигимни ҳам, қаерданлигимни ҳам биласизлар. Лекин Мен Ўзимча келганим йўқ. Мени Юборган бор, сизлар эса Уни танимайсизлар. У ҳақдир.

²⁹Мен Уни биламан, чунки Мен Унинг олдидан келганман, У Мени юборган.

³⁰Бу гапи учун Исони қўлга олмоқчи бўлдилар. Бироқ ҳеч ким Унга қўл теккизмади, чунки Унинг вақт — соати ҳали келмаган эди.

³¹Шу билан бирга, халқ орасидаги кўп одамлар Унга имон келтирди. Улар: — Масиҳ келса ҳам, барибир бунчалик кўп мўъжизали аломатлар кўрсата олмайди! — дейишарди.

³²Одамлар Исо тўғрисида шундай деб пичирлашаётганини фарзийлар эшитиб қолишди. Шунда бош руҳонийлар[79] билан фарзийлар Исони қўлга олиш учун Маъбад миршабларини[80] юборишди.

³³Исо деди: — Мен сизлар билан қисқа бир муддат бўлиб, яна Мени Юборганнинг олдига қайтиб бораман.

³⁴Сизлар Мени излайсизлар — у, лекин тополмайсизлар. Мен борадиган жойга сизлар боролмайсизлар.

³⁵Буни эшитган яҳудийлар ўзаро шундай деб айтишарди: — У қаерга бормоқчики, биз Уни топа олмасак? Балки У бошқа юртларда яшайдиган яҳудийлар орасига бормоқчидир? Ғайрияҳудийларга[81] ҳам таълим бермоқчидир?

³⁶“Сизлар Мени излайсиз — у, лекин тополмайсизлар, Мен борадиган жойга сизлар боролмайсизлар” деган гаплари билан нима айтмоқчи экан?

³⁷Чайла байрамининг охирги, улуғ кунида Исо туриб, баланд овозда хитоб қилди: — Ким чанқаган бўлса, Менинг олдимга келиб ичсин.

³⁸Шунда Муқаддас битикларда айтилганидек, Менга ишонган одамнинг ичидан ҳаётбахш сув дарё бўлиб оқиб чиқади.

³⁹Исо шундай деганда, Муқаддас Руҳни назарда тутган эди. Унга ишонганлар Руҳни қабул қилиб олишлари керак эди. Лекин Руҳ ҳануз берилмаган эди, чунки Исо ҳали улуғланмаган эди.

⁴⁰Оломон ичидан баъзилари бу сўзларни эшитиб шундай дедилар: — Ҳақиқатан ҳам бу Одам биз кутган пайғамбар[82] экан.

⁴¹Бошқалари: — Бу Масиҳ, — дейишса, яна бошқалари шундай дейишарди: — Масиҳ Жалиладан келмайди — ку!

⁴²Муқаддас битикларда, Масиҳ Довуднинг уруғидан келиб чиқади, У Довуд яшаган Байтлаҳм қишлоғида туғилади, деб айтилмаганми?![83]

⁴³Шу тариқа Исо туфайли халқ иккига бўлинди.

⁴⁴Баъзилар Уни қўлга олмоқчи бўлишди, аммо ҳеч ким Унга қўл теккизмади.

⁴⁵Шу пайт Маъбад миршаблари бош руҳонийларнинг ва фарзийларнинг олдига қайтиб келишди. — Нега Уни олиб келмадингизлар? — деб сўрашди улардан.

⁴⁶— Ҳеч ким ҳеч қачон бу Одамдай гапирмаган, — деди миршаблар.

⁴⁷— Мабодо У сизларни ҳам йўлдан урмадими? — дейишди фарзийлар.

⁴⁸— Бош руҳонийлар билан фарзийлар орасида Унга ишонган биронта одам ҳам йўқ!

⁴⁹Тавротни билмаган ўша қаланғи — қасанғилар эса шундоқ ҳам лаънат остида қолган!

⁵⁰Шунда фарзийлардан бири, илгари Исонинг олдига борган Никодим[84] шундай савол берди:

⁵¹— Қонунимизга кўра, наҳотки биз одамни эшитмай туриб, унинг айбини топмасдан уни ҳукм қила олсак?!

⁵²— Сен ҳам Жалиладан бўлсанг керак — а? Муқаддас битикларни ўрганиб чиқ, Жалиладан пайғамбар чиқмаслиги аниқ, — дейишди унга[85].

⁵³Шундан кейин ҳаммалари уй — уйларига тарқалиб кетдилар.