Read Муқаддас Китоб Uzbek Ҳаворийлар 22 Bible Online

Ҳаворийлар 22 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ҳаворийлар 22

¹Павлус оломонга шундай деди: “Биродарларим, оталар! Гапимга қулоқ солинглар, сизларнинг олдингизда ўзимни оқлай.”

²Одамлар унинг орамийча[245] гапираётганини эшитиб, сув қуйгандай, жим бўлиб қолдилар. Павлус гапида давом этди:

³“Мен яҳудийман, Киликиядаги Тарсус шаҳрида[246] туғилганман, аммо Қуддусда улғайдим. Бу шаҳарда Гамалиёлнинг[247] шогирди бўлиб, ота — боболаримизнинг қонунига жиддий эътибор бериб таълим олдим. Худди бугунгидай сизларга ўхшаб, Худога ўзимни бағишладим.

⁴Исонинг йўлига кирган одамларни ўлгудай қувғин қилардим, эркагу аёлни боғлаб, зиндонга ташлардим.

⁵Айтаётганларим ҳақиқат эканини олий руҳоний билан бутун Кенгаш тасдиқлай олади. Улар Дамашқдаги яҳудий биродарларимизга хат ёзиб бердилар. Шундай қилиб, мен бу одамларни кишанлаб, Қуддусга олиб келиб жазолаш учун Дамашққа жўнадим.

⁶Мен йўлимда давом этиб, Дамашққа яқинлашиб қолганимда, туш пайти бирдан осмондан ёп — ёруғ нур менинг ён — атрофимни ёритиб юборди.

⁷Мен ерга йиқилдим. Шу пайт: «Шоул![248] Шоул! Нега сен Мени қувғин қиляпсан?» деган бир овозни эшитдим.

⁸«Ё Ҳазратим! Сиз кимсиз?» деб сўрадим. Шунда У менга: «Сен қувғин қилаётган Носиралик Исоман», деб жавоб берди.

⁹Менинг ёнимдагилар нурни кўрардилар — у[249], аммо мен билан гаплашаётганнинг овозини эшитмасдилар.

¹⁰Шунда мен: «Ё Раббим Исо, нима қилай?» деб сўрадим. Раббий менга шундай деди: «Ўрнингдан тур, Дамашққа бор. Нима қилишинг кераклигини Худо белгилаб қўйган. Ҳамма нарса ўша ерда сенга айтилади.»

¹¹Ўша нурнинг ярқирашидан кўзларим кўрмай қолган эди. Шунинг учун ҳамроҳларим қўлларимдан ушлаб, мени Дамашққа олиб кетдилар.

¹²Ўша шаҳарда Ханониё деган бир тақводор, қонунга итоат этадиган одам бор эди. У ўша шаҳардаги ҳамма яҳудийлар орасида катта обрўга эга эди.

¹³Ханониё олдимга келиб, ёнимда турди — да: «Биродарим Шоул! Кўзларинг яна очилсин!» деди. Ўша заҳоти кўзларим очилиб, Ханониёни кўрдим.

¹⁴Шунда у деди: «Ота — боболаримизнинг Худоси сени танлади. Токи сен Унинг хоҳишини билгин, Солиҳ Зотни[250] кўриб, Унинг овозини эшитгин.

¹⁵Сен кўриб — эшитганларинг тўғрисида бутун оламга Унинг гувоҳи бўласан.

¹⁶Энди нимани кутяпсан? Ўрнингдан тур, сувга чўмгин. Раббимизга илтижо қилиб, гуноҳларингни ювгин.»

¹⁷Мен Қуддусга қайтиб келганимдан кейин, Маъбадда ибодат қилаётганимда, менга бир ваҳий келди.

¹⁸Мен Раббим Исони кўрдим, У шундай деди: «Тез бўл, Қуддусдан зудлик билан кет! Бу ердаги одамлар Мен тўғримда берган гувоҳлигингни қабул қилмайдилар.»

¹⁹Мен эса: «Ё Раббий! — дедим. — Мен синагогаларга бориб, Сенга ишонган одамларни қамаб, калтаклаганимни улар яхши биладилар.

²⁰Шоҳидинг[251] Стефан ўлдирилганда, мен ўша ерда эдим, унинг ўлдирилишини маъқуллаб, уни ўлдираётганларнинг кийимларига пойлоқчилик қилиб турган эдим.»

²¹Раббим Исо менга: «Кетавер, — деди. — Сени узоқдаги ғайрияҳудийларнинг олдига юбораман.»”

²²Халқ Павлусга қулоқ солиб турди. Аммо у шу гапини айтиши биланоқ, улар овози борича, шовқин солди: — Йўқотинглар уни! Ўлдиринглар! У яшашга лойиқ эмас!

²³Улар бақир — чақир қилиб, кийимларини отиб, ҳавони чанг — тўзон қилиб юбордилар.

²⁴Рим мингбошиси одамларига: — Павлусни қалъага олиб киринглар! — деб буйруқ берди. Сўнгра у яна одамларига: — Уни қамчиланглар! Нима учун одамлар унга қарши бақир — чақир қилганини билинглар! — деди.

²⁵Павлусни қамчилаш учун боғлаётганларида, Павлус ўша ерда турган юзбошига деди: — Рим фуқаросининг[252] бирон айби топилмаган бўлса ҳам, уни қамчилаш сизларнинг қонунингизда борми?

²⁶Юзбоши бу гапни эшитиб, мингбошининг олдига борди — да: — Нима қилмоқчисиз? Ахир, бу одам Рим фуқароси экан — ку! — деди.

²⁷Мингбоши Павлуснинг олдига келиб, ундан: — Менга айт — чи, сен Рим фуқаросимисан? — деди. — Ҳа, — деб жавоб берди Павлус.

²⁸Мингбоши: — Мен катта миқдорда пул тўлаб, фуқароликни олган эдим, — деди. — Мен эса Рим фуқароси бўлиб туғилганман, — деди Павлус.

²⁹Павлусни сўроқ қилмоқчи бўлиб турганлар ўша заҳоти ундан қўлларини тортдилар. Мингбоши Павлуснинг Рим фуқароси эканини эшитиб, уни кишанлагани учун қўрқиб кетди.

³⁰Яҳудийлар Павлусни нима учун айблаётганларини мингбоши билмоқчи бўлди. Эртаси куни у Павлусни озод қилди ва “бош руҳонийлар билан Олий кенгаш аъзолари йиғилсин”, деб буюрди. Мингбоши Павлусни уларнинг қошига олиб келди.