Read Муқаддас Китоб Uzbek Ибронийлар 10 Bible Online

Ибронийлар 10 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ибронийлар 10

¹Қонун бўлғуси хайр — баракаларнинг асл сурати эмас, бор — йўғи соясидир. Ҳар йили қонун бўйича Худога бир хил қурбонликлар келтирилади. Демак, қонун бу қурбонликлар орқали Худога сажда қилувчиларни камолотга етказа олмайди.

²Борди — ю, ўша одамлар қурбонликлари орқали гуноҳдан поклана олганларида эди, уларнинг виждони қийналмасди ва улар қурбонлик келтиришни бас қилардилар.

³Ҳолбуки, қурбонликлар ҳар йили одамларга гуноҳларини эслатади, холос.

⁴Чунки буқаю такаларнинг қони ҳеч қачон гуноҳларни юва олмайди.

⁵Шунинг учун Масиҳ дунёга келганда Худога шундай деган эди: “Сен қурбонлигу назр истамадинг, Куйдириладиган қурбонлик ҳамда Гуноҳ қурбонлигидан[71] мамнун бўлмадинг, Итоат қилишим учун Менга бадан ҳозирладинг.

⁷Ўшанда дедимки: «Мана, Мен келдим. Муқаддас битикларда Мен ҳақимда ёзилган. Сенинг хоҳишингни адо этиш учун келдим, эй Худойим.»”[72]

⁸Дастлаб Масиҳ қонун талаб қилган қурбонликлар ҳақида сўз юритиб, Худога: “Сен қурбонлигу назр истамадинг, куйдириладиган қурбонлик ҳамда гуноҳ қурбонлигидан мамнун бўлмадинг”, — деб айтган.

⁹Сўнг эса ҳақиқий итоаткорликни тилга олиб, шундай деган: “Сенинг хоҳишингни адо этиш учун келдим, эй Худойим.” Бундан кўриниб турибдики, Масиҳ қурбонлик маросимларига асосланган аввалги аҳдни[73] бекор қилди. Унинг мақсади юракнинг итоаткорлигига асосланган янги аҳдни[74] ўрнатиш эди.

¹⁰Масиҳ Худонинг хоҳишини бажариб, Ўз танасини биз учун қурбон қилди. Бу ягона қурбонлиги орқали бизни гуноҳдан поклади.

¹¹Руҳонийлар ҳар куни Худога хизмат қиладилар. Бир хил қурбонликларни қайта — қайта келтирадилар. Аммо бу қурбонликлар ҳеч қачон гуноҳни юва олмайди.

¹²Масиҳ эса гуноҳларни абадий ювиб ташлайдиган ягона қурбонликни келтириб, Худонинг ўнг томонида ўтирди[75].

¹³“Худо душманларимни оёқларим остига пойандоз қилади”, — деб Масиҳ ўша вақтдан бери кутмоқда.

¹⁴Дарвоқе, Масиҳ биттагина қурбонлик орқали гуноҳдан поклаган одамларини то абад баркамол қилди.

¹⁵Муқаддас Руҳ ҳам бу ҳақда бизга шаҳодат бериб, деди:

¹⁶“Эгамиз шундай демоқда: «Мен келажакда Исроил халқи билан тузадиган аҳд шундай бўлади: Мен қонунларимни одамларнинг юрагига солиб қўяман, қонунларимни онгларига ёзаман.

¹⁷Мен уларнинг гуноҳларию қабиҳликларини ҳеч қачон эсга олмайман.»”[76]

¹⁸Демак, Худо гуноҳларни кечирган бўлса, бошқа қурбонлик келтиришнинг ҳожати йўқ.

¹⁹Эй биродарларим, Исо Масиҳнинг қони туфайли энди биз Энг муқаддас хонага дадиллик билан кира оламиз.

²⁰Чунки Исо биз учун янги йўлни очиб берди. У Чодирдаги парда орқали, яъни қурбон қилинган Ўз танаси орқали ҳаёт сари етаклайдиган йўлни очди.

²¹Ҳа, бизнинг улуғ Руҳонийимиз бор, У Худонинг бутун хонадони устидан масъулдир.

²²Шундай экан, самимий қалб ва мустаҳкам ишонч билан Худога яқинлашайлик. Ахир, Масиҳ Ўз қони билан қалбларимизни тозалаб, виждонимизни қийнаган ҳамма гуноҳлардан поклади[77]. Баданимиз ҳам тоза сув билан ювилди[78].

²³Энди ўзимиз эътироф этган умидимизни иккиланмай маҳкам тутайлик. Чунки ваъда берган Худо Ўз сўзига содиқдир.

²⁴Биз бир — биримизга эътиборли бўлайлик, бир — биримизни меҳр — муҳаббатга ва хайрли ишларга чорлайлик.

²⁵Баъзи одамларга ўхшаб, йиғилишларимизни қолдирмайлик. Аксинча, Раббимиз Исонинг келадиган куни яқинлашиб қолганини билиб, бир — биримизни янада кўпроқ руҳлантирайлик.

²⁶Агар биз ҳақиқатни билиб олгандан кейин, атайлаб гуноҳ қилишда давом этсак, бу гуноҳларимизни ҳеч қандай қурбонлик юва олмайди.

²⁷Шунда қўрқув ичра Худонинг ҳукмини кутишдан бошқа иложимиз қолмайди. Оқибатда, Худонинг душманлари билан бирга ловуллаган оловда ёниш бизнинг қисматимиз бўлади.

²⁸Мусонинг қонунига бўйсунишни рад этган одам икки ёки уч гувоҳнинг шаҳодати асосида шафқатсизларча ўлдириларди.

²⁹Шундай экан, Худонинг Ўғлини оёқ ости қилган одамни қандай жазо кутишини бир тасаввур қилиб кўринглар — а! Масиҳнинг аҳд қони билан покланиб, сўнг уни булғаган одамнинг ҳоли нима кечади?! Худонинг иноят Руҳини ҳақорат қилганнинг ҳоли нима кечади?!

³⁰Ахир, биз қуйидаги сўзларни айтган Худони яхши биламиз: “Мен қасос оламан, жазосини бераман[79]. Мен Ўз халқимни ҳукм этаман[80].”

³¹Ҳа, барҳаёт Худонинг қўлига тушиб қолиш нақадар даҳшатлидир!

³²Ўтмишингизни эсланглар. Ўшанда сизлар Худонинг нурини кўриб, кўп азоб — уқубатларга бардош берган эдингизлар.

³³Баъзида сизларни ҳамманинг олдида ҳақоратлаб, хор қилишарди. Бошқа пайтларда бундай аҳволда қолган биродарларингизга ён босардингиз.

³⁴Қамоқда бўлганларга ҳамдард бўлардингиз, мулкингиз мусодара қилинганда, буни хурсандчилик билан қабул қилардингиз, чунки сизларда боқий бойлик борлигини билардингиз.

³⁵Шундай экан, олдингидай имонда қатъиятли бўлинглар! Шунда буюк мукофот оласизлар.

³⁶Сабр — тоқатли бўлиб, Худонинг иродасини бажаринглар. Шунда Худонинг ваъдасига эришасизлар.

³⁷Ахир, Муқаддас битикларда айтилгандай[81], келиши керак бўлган Зот ҳадемай келади. У кеч қолмайди.

³⁸Худонинг солиҳлари Унга бўлган садоқати туфайли тирик қолишади. Борди — ю, бирортаси имондан қайтса, Худо ундан рози бўлмайди.

³⁹Биз эса имондан қайтиб, ҳалок бўладиган одамлардан эмасмиз. Биз имонимизга содиқ қолган, нажот топган одамлармиз.