Read Муқаддас Китоб Uzbek Ҳакамлар 18 Bible Online

Ҳакамлар 18 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ҳакамлар 18

¹Бу воқеалар содир бўлган даврда Исроилда шоҳ йўқ эди. Дан қабиласи Исроил қабилалари орасида ўзига улуш бўлиб тушган ерни ҳануз қўлга киритмагани сабабли истиқомат қилиш учун жой қидириб юрган эди.

²Бир куни улар ўз қабиласининг жамики уруғлари орасидан бешта жангчини танлаб: “Боринглар, юртни синчиклаб текшириб чиқинглар”, — дея уларни Зорох ва Эштойўл шаҳарларидан[128] жўнатиб юбордилар. Бу одамлар йўл юриб, Эфрайим қирларидаги Михонинг уйига келиб қолишди ва тунни ўша ерда ўтказишди.

³Улар Михонинг уйида бўлганларида ёш левини[129] шевасидан таниб қолишди — да, унинг олдига бориб: — Бу ерга қандай қилиб келиб қолдинг? Бу ерда нима қилиб юрибсан? — деб сўрашди.

⁴У жавоб бериб: “Михо мени ишга олди, руҳоний қилиб тайинлади”, — деди. Михо унга қилган ҳамма яхшиликларини айтиб берди.

⁵Шунда улар левига: — Худога илтижо қилиб, ишимиз ўнгидан келиш — келмаслигини билиб бер, — дедилар.

⁶— Ҳеч нарсадан хавотирланманглар. Эгамизнинг Ўзи сизларга бу ишда мададкордир, — деди руҳоний.

⁷Бешала одам йўлга равона бўлди. Улар Лайиш шаҳрига келиб, у ерда Сидон[130] аҳолиси каби мулойим, хотиржам ва тинч — тотув яшаётган одамларни кўришди. Бундан ташқари, атрофдаги халқлардан биронтаси ўша халққа хавф солмаган, юртига тажовуз қилмаганди. Улар Сидондан анча узоқда бўлиб, атрофдаги шаҳарлар билан ҳеч қандай алоқа ўрнатмаган эдилар.

⁸Бешала одам Зорох билан Эштойўлга — ўз уруғ — аймоқларининг олдига қайтиб боришди. — Бизга қандай хабар олиб келдингизлар? — деб сўради улардан қариндош — уруғлари.

⁹Улар шундай жавоб беришди: — Келинглар, Лайишга ҳужум қилайлик! Биз кўрган юрт ниҳоятда яхши экан. Нимага қаққайиб турибсизлар?! Бўлинглар, ўша ерга бориб юртни қўлга киритайлик.

¹⁰У ерга борганларингда, хотиржам яшаётган одамларга дуч келасизлар. Барча нарсага мўл ва кенг бу ерни Худо чиндан ҳам қўлингизга беряпти.

¹¹Дан қабиласининг олти юзта одами жанг аслаҳалари билан қуролланиб, Зорох билан Эштойўлдан сафарга отланишди.

¹²Улар йўл юриб, ўз қароргоҳини Яҳудодаги Хират — Йўрим шаҳрининг ғарб томонида қуришди. Шунинг учун ўша жой бугунга қадар[131] Дан қароргоҳи[132] деб аталади.

¹³У ердан улар Эфрайим қирлари томон йўл олиб, Михонинг уйига яқинлашиб қолишди.

¹⁴Шунда юртни, аниқроғи, Лайиш шаҳрининг атрофларини кўриб чиққан бешта одам биродарларига дейишди: “Бу хонадонларнинг бирида руҳонийлар либоси[133], хонаки санамлар[134] ва бут борлигидан хабарларинг борми? Нима қилишимиз кераклигини яхши ўйлаб кўринглар.”

¹⁵Улар ёш леви турадиган Михонинг уйига бориб, левидан ҳол — аҳвол сўрадилар.

¹⁶Олти юзта қуролланган Дан қўшини дарвозанинг ёнида турган эди.

¹⁷Айғоқчилик қилган бешта одам тўппа — тўғри ичкарига бостириб кириб, руҳонийлар либоси, хонаки санамлар ва кумуш билан қопланган бутни олмоқчи бўлдилар. Леви эса қуролланган олти юзта одам билан дарвоза ёнида қолган эди.

¹⁸Айғоқчилар Михонинг уйига кириб, руҳонийлар либоси, хонаки санамлар ва бутни олганларини кўрган леви уларга: — Бу нима қилганларинг? — деди.

¹⁹— Жим бўл! — деб дўқ қилди улар. — Овозингни ўчириб биз билан юр. Бизга маслаҳатчи ва руҳоний бўл. Ўзинг ўйлаб кўр, сен биттагина хонадонга руҳоний бўлганинг яхшими ёки Исроилнинг бутун бир қабиласигами?

²⁰Руҳонийга бу таклиф маъқул келди. У руҳонийлар либоси, хонаки санамлар ва кумуш билан қопланган бутни олиб, Дан одамлари билан кетди.

²¹Дан одамлари бола — чақаларини, чорваю мол — мулкини олдинга ўтказиб, сафарларини давом эттиришди.

²²Улар Михонинг уйидан анча узоқлашиб қолганларида, Михо қўни — қўшниларини тўплади — да, Дан одамларининг кетидан қувиб кетди.

²³Сўнг овози борича бақириб, Дан одамларини чақирди. Улар эса орқага ўгирилиб Михога: — Тинчликми?! Шунча одамни етаклаб келибсан?! — дедилар.

²⁴— Сизлар мен ясаттирган худолар билан руҳонийимни олиб кетиб, мени шип — шийдам қилдингиз — ку. Яна: “Тинчликми?” деганингиз нимаси?! — дея жавоб берди Михо.

²⁵— Овозингни ўчир, — деди унга Дан одамлари. — Бўлмаса, қони қайнаган биродарларимиз жағингни эзиб, ўзингни ҳам, уйингдагиларни ҳам йўқ қилиб юборишади.

²⁶Дан одамлари йўлдан қолмадилар. Михо эса уларга бас келолмаслигини кўриб, уйига қайтиб кетди.

²⁷Дан қабиласи Михо ясаттирган нарсаларни ва унинг хизматида бўлган руҳонийни Лайишга олиб бордилар. Улар Лайишда тинч ва хотиржам яшаётган одамларни қиличдан ўтказиб, шаҳарга ўт қўйдилар.

²⁸Лайиш аҳолисига нажот берадиган ҳеч ким йўқ эди, чунки Лайиш Сидондан жуда узоқда бўлиб, яқин атрофидаги шаҳарлар билан эса ҳеч қандай алоқа ўрнатмаган эди. Лайиш Байт — Рехоб шаҳри билан бир водийда жойлашган эди. Дан қабиласи шаҳарни тиклаб, у ерда ўрнашиб олди.

²⁹Шаҳарни эса ота — бобоси Ёқуб[135] ўғли Даннинг номи билан атади. Дан шаҳрининг эски номи Лайиш эди.

³⁰Дан қабиласи ўзи учун Миходан тортиб олган, кумуш билан қопланган бутни ўрнатди. Гершом ўғли Йўнатан эса уларга руҳоний бўлди. Йўнатан Мусонинг[136] набираси эди. Исроил халқи сургун бўлгунига қадар[137], Йўнатаннинг бутун насли ҳам Дан қабиласига руҳонийлик қилди.

³¹Ўша даврда Худонинг уйи Шилў шаҳрида[138] жойлашган эди, аммо Дан қабиласи у ерга бормай, Михо ясаттирган бутга сажда қилиб келди.