Read Муқаддас Китоб Uzbek Ҳакамлар 9 Bible Online

Ҳакамлар 9 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ҳакамлар 9

¹Гидўн[70] ўғли Абумалек Шакам шаҳрига — тоғаларининг олдига бориб, барча уруғ — аймоқларига шундай деди:

²— Шакам бекларининг ҳузурига боринглар, уларга: “Устингиздан Гидўннинг етмишта ўғли ҳукмронлик қилганидан кўра, биттаси ҳукмронлик қилгани яхши эмасми?” деб айтинглар. Мен сизларнинг жигарингиз эканимни ҳам эсларингдан чиқарманглар.

³Тоғалари Абумалекнинг манфаатини кўзлаб, бу сўзларни Шакам бекларига етказдилар. Шакам беклари эса: “Ҳар қалай Абумалек қариндошимиз”, дея унинг тарафдорлари бўлдилар.

⁴Шакам беклари унга Баал — Берит[71] уйидаги етмиш бўлак кумушни[72] бердилар. Абумалек эса бу кумушга ярамас одамларни ёллади.

⁵У Ўфрага — отасининг уйига бориб, етмишта ўгай ака — укасини бир тош устида қатл қилди. Аммо Гидўннинг кенжа ўғли Йўтом бекиниб, тирик қолди.

⁶Сўнг Шакам[73] беклари ва Байт — Миллода яшовчилар Шакамдаги муқаддас эман дарахтининг олдига бориб, у ерда Абумалекни тахтга кўтаришди.

⁷Йўтом буни эшитгач, Гаризим тоғининг тепасига чиқиб хитоб қилди: “Эй Шакам беклари, гапимни эшитинглар, шунда Худо ҳам сизларни эшитгай!

⁸Бир замонда дарахтлар ўзларига шоҳ танламоқчи бўлишибди. Улар зайтун дарахтига: — Шоҳимиз бўл, — дейишибди.

⁹Зайтун дарахти уларга шундай жавоб берибди: — Худолар ва бандалар шарафига ишлатиладиган мойимни бермай қўйиб, дарахтлар узра шохларимни силкитиб турайми?!

¹⁰Шунда дарахтлар анжирга: — Сен келиб, шоҳимиз бўла қол, — деб айтишибди.

¹¹Анжир дарахти ҳам шундай жавоб берибди: — Ийе, ширин ва лаззатли меваларимни тугмай, дарахтлар узра шохларимни силкитиб турайми?!

¹²Сўнг дарахтлар токка: — Бизга сен ҳукмронлик қила қол, — дейишибди.

¹³Ток ҳам жавоб бериб шундай дебди: — Худолар ва бандалар димоғини чоғ қиладиган шаробимни бермай қўйиб, дарахтлар узра новдаларимни силкитиб турайми?!

¹⁴Охири дарахтларнинг барчаси янтоққа дейишибди: — Сен келиб, бизга ҳукмронлик қилгин.

¹⁵Янтоқ эса дарахтларга: — Агар мени сидқидилдан шоҳликка кўтараётган бўлсангизлар, келиб соямда паноҳ топинглар, акс ҳолда, тиканларимдан чиққан олов авж олиб, ҳатто Лубнондаги садрларни[74] ҳам куйдириб ташлайди! — деб жавоб берибди.

¹⁶Шу тариқа сизлар ҳам Абумалекни тахтга сидқидилдан, виждонан кўтардингизми?! Гидўн ва унинг хонадонига нисбатан тўғри иш тутдингизми?! Қилмишларингиз отамнинг сизлар учун қилган эзгу ишларига лойиқ эканми?!

¹⁷Отам жонини аямай сизлар учун жанг қилган эди, сизларни Мидиёнларнинг қўлидан қутқарган эди.

¹⁸Сизлар эса отамнинг хонадонига қарши чиқиб, унинг етмиш нафар ўғлини бир тошнинг устида қатл қилдингизлар. Чўриси туққан Абумалекни эса қариндошингиз бўлгани учун Шакам бекларининг устидан шоҳ қилиб тайинладингизлар.

¹⁹Агар бугун Гидўн хонадонига нисбатан виждонан иш тутган бўлсангиз, Абумалекдан мамнун бўлиб шодланинг, у ҳам сизлардан мамнун бўлиб шодлансин.

²⁰Акс ҳолда, Абумалекдан олов чиқиб, Шакам ва Байт — Милло бекларини ямлаб юборсин. Шакам ва Байт — Милло бекларидан ҳам олов чиқиб, Абумалекни куйдириб йўқ қилсин.”

²¹Сўнг Йўтом Абумалекдан қўрққанидан Бэр ҳудудига қочиб қолди.

²²Абумалек уч йил Исроилда ҳукмронлик қилди.

²³Худо эса Абумалек ва Шакам беклари орасида низо чиқариш учун бир руҳ юборди. Шунинг учун Шакам беклари Абумалекка хоинлик қилишди.

²⁴Бу ҳодиса Гидўннинг етмишта ўғлини ўлдирган Абумалекдан ва унинг бу жиноятини қўллаб турган Шакам бекларидан қасос олинишининг дараги эди.

²⁵Шундай қилиб, Шакам беклари Абумалекка қарши тоғларнинг тепаларида, пистирмаларда одамларини ўтирғизиб қўйишганди. Улар ўтган — кетганларни талаб, бор — йўғини тортиб олишарди. Абумалек бундан хабар топди.

²⁶Гал исмли бир одам ўз оға — инилари билан Шакамга кўчиб келди. У Шакам бекларининг ишончини қозонди. Гал Эвид деган одамнинг ўғли эди.

²⁷Шакамликлар далага чиқиб, узумзорларидан узум теришди, уни эзиб шароб тайёрлашди, сўнг зиёфат қилишди. Улар худосининг уйида ўтириб, зиёфат қилишар экан, еб — ичиб Абумалекни мазах қилишди:

²⁸“Абумалек ким бўлибдики, биз, Шакамликлар, унга хизмат қилсак? — шанғиллаб гапини бошлади Гал. — Падари бузрукворимиз Хамўр бу шаҳарга асос солган эди. Шундай экан, Хамўр наслидан бўлган биронта одам бизга ҳукмронлик қилиши керак. Абумалек эса етти ёт бегона бўлган Гидўннинг ўғли — ку! Нега биз унинг ва ҳокими Забулнинг олдида бош эгишимиз керак экан?

²⁹Агар бу одамлар қўлим остида бўлганда эди, Абумалекни ўзим йўқ қилардим! Унга, лашкарингни кўпайтириб, жангга чиқ, деган бўлардим.”

³⁰Шаҳар ҳокими Забул Галнинг бу сўзларини эшитгач, ғазаби аланга олди.

³¹У билдирмай Абумалекнинг олдига чопар жўнатиб[75] деди: “Қаранг, Эвид ўғли Гал бутун уруғи билан Шакамга келиб, шаҳарни сизга қарши қўзғатмоқда.

³²Шунинг учун ярим тунда лашкарингиз билан йўлга тушиб, далаларда яширининг.

³³Эртасига саҳарда туриб, шаҳарга қўққисдан ҳужум қилинг. Гал қўшинлари билан сизларга қарши чиққанда қўлингиздан келганича улар билан олишинг.”

³⁴Шундай қилиб, Абумалек лашкари билан ярим тунда йўлга тушди. Улар тўрт қисмга бўлиниб Шакам яқинида писиб ётишди.

³⁵Гал чиқиб шаҳар дарвозасида турганда, Абумалек бир қисм лашкари билан қирлар орқасидан чиқиб келди.

³⁶Гал уларни кўргач, Забулга деди: — Қаранг! Қирлардан одамлар тушиб келмоқда! — Қўйсанг — чи, — деди Забул. — Қирлар соялари кўзингга одамлар бўлиб кўриняпти.

³⁷— Қаранг, қирлардан одамлар пастга тушиб келишяпти, бошқа бир қисми эса фолбинларнинг дарахти[76] томонидан яқинлашяпти, — деди яна Гал.

³⁸— Катта кетиб: “Абумалек ким бўпти биз унга хизмат қилсак?” деб гапирган сен эмасмидинг?! — деди шунда Забул, — сен мана шу лашкарни мазах қилган эдинг — ку. Қани, бўл, энди чиқиб улар билан жанг қил.

³⁹Шакам беклари Гал бошчилигида чиқиб, Абумалекка қарши жанг қилишди.

⁴⁰Абумалек Гални қувиб кетди, аммо Гал қочиб қолди. Ўша куни Шакам сипоҳларининг кўплари ҳалок бўлди, бутун жанг майдони то шаҳар дарвозасигача жасадларга тўлди.

⁴¹Абумалек Армахда[77] ўрнашди, Забул эса Гални барча қариндошлари билан Шакамдан қувиб юборди. Улар энди Шакамда яшай олмас эдилар.

⁴²Эртаси куни Шакамликлар юмушларини бажармоқ учун далаларга чиқмоқчи эканлигидан Абумалек хабардор бўлди.

⁴³У лашкарини уч қисмга бўлди. Лашкар далалардаги қирларда писиб ётди. Абумалек шаҳардан чиқиб келаётган одамларни кўриб, лашкари билан уларга ҳамла қилди.

⁴⁴Лашкарнинг бир қисми Абумалек бошчилигида шаҳар дарвозасини қўлга киритди. Улар шаҳар дарвозаси олдидан силжимадилар. Лашкарнинг қолган икки қисми эса даладаги одамларга ҳужум қилиб, уларни қириб ташлади.

⁴⁵Ўша куни Абумалек кун бўйи шаҳарга қарши жанг қилди. Охири шаҳарни қўлга олди. У ердаги ҳамма одамни қатл қилди. Шаҳарни эса вайрон қилиб, устидан туз сочиб ташлади[78].

⁴⁶Шакам қалъасининг беклари буни эшитгач, ўша ердаги Баал — Берит[79] уйининг қўрғонига кириб, бекиниб олдилар.

⁴⁷Бекларнинг ҳаммаси қўрғонда эканлигидан хабардор бўлган Абумалек

⁴⁸лашкари билан Залмон тоғининг[80] тепасига чиқди. Қўлидаги болта билан бир боғлам ўтин кесиб, орқасига ортиб олди. Сўнг лашкарига: “Қани, сизлар ҳам худди шундай қилинглар”, деб буюрди.

⁴⁹Сипоҳларнинг ҳар бири бир боғламдан ўтин кесиб олди. Улар Абумалекка эргашиб ўтинларни қўрғоннинг атрофига териб чиқдилар, сўнг қалъага ўт қўйдилар. Қалъадаги ҳамма одамлар ҳалок бўлди. У ерда мингтача аёл ва эркак киши бор эди.

⁵⁰Шундан сўнг Абумалек Тавоз шаҳрига йўл олди. Шаҳарни қамал қилиб, қўлга киритди.

⁵¹Аммо шаҳарнинг ичида жуда баланд бир қўрғон бор эди. Шаҳардаги аёлу эркаклар, ҳамма шаҳар беклари ўша қўрғон ичига қочиб киришди. Улар эшикларни тамбалаб, томга чиқиб олишди.

⁵²Абумалек қўрғондагиларга қарши жанг қилди, унга ўт қўймоқчи бўлиб, ёнига борди.

⁵³Шу пайт бир аёл тепадан тегирмон тошини улоқтириб, Абумалекнинг бошини ёриб юборди.

⁵⁴Жон талвасасида Абумалек қуролбардорини ёнига чақириб: — Бўл, қиличингни суғуриб мени ўлдир, — деди, — яна одамлар: “Уни аёл киши ўлдирди”, деб юришмасин. Шунда йигит қилич суқиб, Абумалекни ўлдирди.

⁵⁵Одамлар Абумалекнинг ўлганини кўриб уйларига тарқалиб кетишди.

⁵⁶Отасига хиёнат қилиб, етмишта ака — укасини ўлдирган Абумалекни Худо шу йўсинда жазолаган эди.

⁵⁷Шунингдек, Шакамликларнинг ҳам қилган қабиҳликлари учун таъзирини берган эди. Улар Гидўн ўғли Йўтомнинг қарғишига йўлиқдилар.