Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 2 Шоҳлар 1 Bible Online

2 Шоҳлар 1 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

2 Шоҳлар 1

¹Шоул ҳалок бўлгандан кейин, Довуд Омолек халқини енгиб, Зихлах шаҳрига қайтиб келди ва у ерда икки кун қолди.

²Учинчи куни Шоулнинг қароргоҳидан Довуднинг олдига бир одам келди. У қайғудан кийимларини йиртган, бошига тупроқ сочган [1], аянчли аҳволда эди. Ўша одам Довуднинг олдига келгач, мук тушиб, унга таъзим қилди.

³— Қаердан келяпсан? — деб сўради Довуд. — Исроил қароргоҳидан қочиб келдим, — деди у одам.

⁴— Айт–чи, нима бўлди? — деб сўради Довуд. — Сипоҳлар уруш майдонидан қочдилар, одамларимиздан кўплари ўлдирилди, Шоул билан ўғли Йўнатан ҳам ҳалок бўлди, — деди у. Шунда Довуд:

⁵— Шоул билан ўғли Йўнатаннинг ҳалок бўлганини қаердан биласан? — деб сўради хабарчи йигитдан.

⁶— Тасодифан Гилбова тоғига [2] борган эдим, — деб гапида давом этди у. — Шоул найзасига зўрға суяниб турар, душман отлиқлари ва жанг аравалари эса унга томон ёпирилиб келаётган экан.

⁷Шоул орқасига қараб, мени кўриб қолиб чақирди. “Лаббай”, дедим мен.

⁸“Сен кимсан?” деб сўради Шоул. “Омолек халқиданман”, дедим мен.

⁹Сўнг у: “Бу ёққа кел, мени ўлдир. Тарашадай бўлиб серрайиб қолдиму, лекин жоним чиқмаяпти”, деди.

¹⁰Шоҳ оғир яралангани учун, энди яшай олмаслигига кўзим етиб, уни ўлдирдим. Бошидаги тожини ва қўлидаги билакузугини олиб, сизга — жаноби олийларига келтирдим.

¹¹Довуд бу гапни эшитиб, қайғудан кийимларини йиртди. Бошқалар ҳам шундай қилдилар.

¹²Шоул ва унинг ўғли Йўнатан, Эгамизнинг лашкари — Исроил халқидан кўпчилиги жангда ҳалок бўлган эдилар. Шунинг учун ҳаммалари оқшомгача аза тутиб фарёд қилдилар, рўза тутдилар.

¹³Довуд шум хабарни олиб келган йигитдан: — Қаерликсан? — деб сўради. — Мен Омолек халқиданман, бегона халқданман, — деди йигит.

¹⁴— Эгам мой суртиб Шоулни шоҳ қилиб танлаган эди–ку! Шундай шоҳга қўл кўтариб, ўлдиришдан қўрқмадингми? — деди Довуд унга.

¹⁵Кейин Довуд битта сипоҳини чақирди–да: — Қани, ўлдир уни! — деб буюрди. Йигит Омолекка бир қилич уриб ўлдирди. Довуд унга қарата:

¹⁶— Тилинг ўзингнинг бошингга етди. Эгам мой суртиб танлаган шоҳни мен ўлдирдим, деб ўз оғзинг билан гувоҳлик бердинг, — деди.

¹⁷Довуд Шоул билан унинг ўғли Йўнатан учун марсия куйлади.

¹⁸Сўнг, ушбу марсия [3]Яҳудо халқига ўргатилсин, деб фармон берди. Бу марсия “Ёшур” китобида [4] ёзилган.

¹⁹“Эй, Исроил, йўқ бўлди Ғуруринг сенинг тепаликларингда, Қандай қулаган экан довюраклар!

²⁰Бу хабарни Гатликларга эшиттирманг, Ашқалон [5] кўчаларида ёйиб юрманг. Токи Филист қизлари севинмасин, Суннатсизлар қизлари шод бўлмасин.

²¹Эй, Гилбова тоғлари [6], Тепангизга шудринг, ёмғир тушмасин, Ҳосилдор ерларингиз ҳосилсиз қолсин! Ўша ерларда йўқотди шуҳратини Баҳодирларнинг қалқони, Шоулнинг қалқонига мой суртилмас энди [7].

²²Бир дам тинмади Йўнатаннинг ёйи Ер тишлаганлар қонидан Ва йигитларнинг танасидан. Шоулнинг қиличи беҳуда кўтарилмасди.

²³Шоул билан Йўнатан азиз ва дилкаш эдилар, Ҳаётда ҳам, ўлганда ҳам бирга бўлдилар. Бургутдан чаққон, Шердан кучли эдилар улар.

²⁴Шоул учун аза тутинг, эй, Исроил қизлари! У сизларга шоҳона либослар кийдирганди, Либосингизни олтин тақинчоқлар–ла безаганди.

²⁵Урушда қандай қулаган экан довюраклар! Элим тепалигида Йўнатан жонсиз ётар.

²⁶Қайғураман сен учун, биродарим Йўнатан, Менга кўп азизу қадрдон эдинг сен, Нақадар ажойиб эди менга бўлган муҳаббатинг, Аёлларнинг севгисидан ҳам эди ортиқ.

²⁷Қандай қулаган экан довюраклар! Қандай йўқ бўлди жанг қуроллари.”