Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Забур 101 Bible Online

Забур 101 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Забур 101

¹Дард–аламга ботганда, арзини Эгамиз олдига тўккан ғарибнинг ибодати.

²Эшитгин ибодатимни, эй Эгам, Етиб борсин Сенга оҳу нолам.

³Кулфатда қолганимда мендан юз ўгирма, Менга қулоқ тутгин. Чақирганимда менга тез жавоб бергин.

⁴Умрим тутундай ўтиб кетди, Суякларим тандирда кўмирга айлангандай бўлди.

⁵Юрагим қуриган ўтдай тамом бўлди, Бирор нарса ейишга истак йўқолди.

⁶Фарёд қилиб оҳ–нола чекаман, Шу боис этим суягимга ёпишган.

⁷Даштдаги қушга ўхшайман, Вайронадаги бойўғли кабидирман.

⁸Бедор бўлиб ётаман, Томда ёлғиз қолган қушга ўхшайман.

⁹Ғанимларим доимо мени ҳақорат қилади, Мени масхараловчилар исмимни Лаънат ўқиш учун ишлатади.

¹⁰Кулни нон каби емоқдаман, Ичимлигимга кўз ёшларимни қўшмоқдаман.

¹¹Сенинг қаҳру ғазабинг туфайли шундай қиляпман, Ахир, мени кўтариб, бир ёнга улоқтирдинг.

¹²Оқшомги кўланкага ўхшайди умрим, Қуриган майсадай бўлиб қолдим.

¹³Сен эса, эй Эгам, то абад ўтирасан тахтингда, Насллар оша Сенинг номинг давом этар!

¹⁴Қўзғалиб, шафқат кўрсатасан Қуддусга [1], Унга марҳамат кўрсатиш вақти келди, Белгиланган вақти–соати етиб келди.

¹⁵Унинг тошлари ҳам сенинг қулларинг учун қимматбаҳодир, Ҳатто унинг тупроғига меҳрибонлик қиламиз.

¹⁶Халқлар Эгамиздан қўрқади, Унинг шуҳратидан ер юзи шоҳлари титрайди.

¹⁷Зеро, Эгамиз Қуддусни барпо қилади, Ўзининг шуҳрати ила зоҳир бўлади.

¹⁸Йўқсилларнинг ибодатига У эътибор беради, Уларнинг илтижоларини рад этмайди.

¹⁹Ҳали туғилмаган халқ ҳам Эгамизга ҳамду сано айтсин, Келажак насл учун бу ёзиб қўйилсин:

²⁰[20-21] Асирларнинг ноласига қулоқ солай, деб Эгамиз юксакдаги муқаддас маконидан қаради. Ўлимга маҳкум бўлганларни қутқарай, деб У осмондан заминга назар ташлади.

²²Шу боис Эгамизнинг донғи Қуддусда эълон қилинсин, Унга Сионда ҳамду сано айтилсин.

²³Эгамизга бирга сажда қилгани Халқлару шоҳликлар йиғилади.

²⁴Ҳали ёш пайтимда Эгам мени заиф қилди, Кунларимни Унинг Ўзи қисқартирди.

²⁵Унга фарёд қилдим: “Эй Худойим, Ёш умримни хазон қилмагин, Барча насллар оша Сен доимо борсан.

²⁶Азалда заминнинг пойдеворини [2] Сен қўйгансан, Самоларни Ўз қўлларинг ила яратгансан.

²⁷Улар йўқ бўлиб кетар, Сен тураверасан, Уларнинг ҳаммаси кийим каби эскириб кетади, Тўзиб кетган кийимдай уларни алмаштирасан, Ҳаммасини ташлаб юборасан.

²⁸Сен эса ҳеч ўзгармассан, Сен то абад яшайсан.

²⁹Қулларингнинг фарзандлари хавфсиз яшар, Уларнинг насли Сенинг ҳузурингда барқарор бўлар.”