Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Забур 77 Bible Online

Забур 77 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Забур 77

¹Осифнинг [1] қасидаси. [1] Қулоқ солинг, эй халқим, ўгитларимга, Қулоқ тутинг оғзимдан чиққан сўзларга.

²Оғзимни очаман масалга, Ўтмишнинг сирли сабоқларин ўргатаман сизга.

³Буларни айтган эди ота–боболаримиз, Улардан эшитганмиз, биламиз.

⁴Эгамизнинг ҳамдга лойиқ ишларини, Унинг қудратини, У қилган ажойиботларни Биз яширмаймиз уларнинг болаларидан, Ҳикоя қилармиз келгуси авлодларга ҳам.

⁵Ёқуб наслига У фармон берди, Исроилга қонун тайинлади Ота–боболаримизга амр бериб: “Болаларингизга ўргатинг”, деди [2].

⁶Токи келажак насллар буларни билсин, Билсин ҳатто туғилмаган болалар, Ўз навбатида болаларига айтсин улар.

⁷Болалари ҳам умидини боғласин Худога, Худонинг ишларини унутиб қўймай, Риоя этсин Унинг амрларига.

⁸Токи улар ота–боболарига ўхшаб, Ўжар, исёнкор насл бўлмасин. Юрагида Худога садоқат бўлмаган, Руҳан беқарор насл бўлмасин.

⁹Ўқ–ёй билан қуролланган Эфрайим жангчилари [3] Жанг кунида ортига қайтди [4].

¹⁰Улар Худонинг аҳдига риоя қилмади, Унинг қонунлари бўйича юришни рад қилди.

¹¹Улар унутдилар Худонинг қилган ишларини, Худонинг уларга кўрсатган мўъжизаларини.

¹²Миср диёридаги Зўван текислигида [5], Уларнинг ота–боболари кўз ўнгида Худо мўъжизалар кўрсатганди.

¹³Денгизни ёриб, ўртасидан уларни ўтказди, Сувларни девор каби тик қилиб қўйди [6].

¹⁴Кундузи уларни булут орқали етаклади, Тун бўйи аланга ёруғи орқали етаклади [7].

¹⁵У саҳродаги қояларни парчалади, Денгиздай мўл–кўл сувни уларга берди.

¹⁶Қоядан ирмоқларни чиқарди, Сувларни дарёлардай оқизди [8].

¹⁷Улар саҳрода Худойи Таолога қарши исён қилиб, Унга қарши гуноҳ қилавердилар.

¹⁸Улар атайлаб Худони синадилар, Кўнгли тусаган овқатни талаб қилдилар.

¹⁹Улар Худога қарши сўзлаб, дедилар: “Саҳрода Худо бизга дастурхон ёза олармиди?!

²⁰Мана, У қояга урганда, Сув дарё–дарё бўлиб оқди, Ирмоқлар тўлиб–тошди. Энди У Ўз халқига нон бера олармикан? Халқини гўшт билан таъминлай олармикан?”

²¹Эгамиз уларнинг гапини эшитиб, Қаттиқ ғазабга минди. Ёқуб наслига қарши ғазаб алангасини пуркади, Ҳа, Исроил наслига қарши қаҳрини сочди [9].

²²Улар Худога ишонмадилар, Унинг нажотига таянмадилар.

²³Худо самолардан туриб амр берди, Осмоннинг қопқаларини очиб юборди.

²⁴Улар есин, деб манна [10] ёғдирди, Осмоннинг донини уларга берди.

²⁵Одамзод фаришталар нонидан еди, Худо уларга мўл–кўл таом юборди.

²⁶У самолардан шарқ шамолини эстирди, Қудрати билан жануб шамолига йўл кўрсатди.

²⁷У чангдай мўл қилиб, халқига гўшт ёғдирди, Ҳа, денгиздаги қумдай мўл қилиб қушлар ёғдирди.

²⁸Буларни уларнинг қароргоҳига ёғдирди, Уларнинг чодирлари атрофига туширди.

²⁹Улар тўйгунларича едилар, Худо уларга кўнгиллари тусаганини берди.

³⁰Бироқ ҳали кўнгли тусаганига тўймаган, Луқмалари ҳали уларнинг оғизларида экан,

³¹Худо ғазабини уларга сочди, Уларнинг кучлиларини ўлдирди, Исроилнинг гулдай йигитларини ер тишлатди [11].

³²Шуларга қарамай, улар гуноҳ қилавердилар, Худонинг мўъжизаларига ишонмадилар.

³³Худо уларнинг кунларини бир нафасдай битирди, Уларни ваҳимага солиб, умрларини барбод қилди.

³⁴Баъзиларини Худо ўлдирди, Шундагина қолганлари Унга интилди, Тавба қилиб, яна Худога қайтди.

³⁵Улар шундай деб эсладилар: “Ҳа, Худо суянган қоямиз, Бизнинг қутқарувчимиз Худойи Таоло.”

³⁶Аммо Худога хушомад қилардилар, Унга тиллари билан ёлғон сўзлашарди.

³⁷Юракларида эса Худога содиқ эмас эдилар, Унинг аҳдига бевафолик қилдилар.

³⁸Худо–чи, шафқат қилди, Кечирди уларнинг гуноҳларини, Қириб ташламади уларни, Кўпинча У ғазабини босди, Бутун ғазабини сочмади.

³⁹Худо эслади: “Улар шунчаки бандалардир, Эсиб, бошқа қайтиб келмас шамолдир.”

⁴⁰Саҳрода Худога қанчалар кўп исён қилдилар! Дашту биёбонда Уни хафа қилдилар.

⁴¹Худони улар такрор–такрор синадилар, Исроил халқининг Муқаддас Худосини ранжитдилар.

⁴²Улар Худонинг қудратини, Уларни душмандан қутқарган кунни эсдан чиқардилар.

⁴³Худо Мисрда кўрсатган мўъжизаларни, Ҳа, Зўван текислигида [12] кўрсатган ажойиботларни унутдилар.

⁴⁴Мисрдаги дарёларни Худо қонга айлантирди, Мисрликлар ирмоқлардан сув ичолмай қолди.

⁴⁵Уларни еб битирсин, дея пашшалар галасини юборди, Юртни вайрон қилсин, дея қурбақалар юборди.

⁴⁶Уларнинг ҳосилини Худо чигирткаларга [13] ем қилди, Уларнинг меҳнати маҳсулини чигирткаларга берди.

⁴⁷Узумзорларини дўл билан яксон қилди, Шикамора–анжир дарахтларини жалада нобуд этди.

⁴⁸Уларнинг чорвасини дўлга дучор қилди, Уларнинг подасини яшин алангасига берди.

⁴⁹Бузғунчи фаришталари тўдасини юборгандай Худо уларга алангали ғазабини, қаҳрини, Нафратини ҳамда мусибатни сочди.

⁵⁰У Мисрдан ғазабини қайтармади, Уларнинг жонларига шафқат қилмади, Уларни вабога дучор қилди.

⁵¹Мисрнинг ҳамма тўнғичларини урди [14], Ҳа, Хом авлодларининг [15] уйларидаги Қудратининг илк ҳосилини йўқ қилди.

⁵²Ўз халқини эса Худо қўйдай етаклаб чиқди, Уларни саҳро бўйлаб сурувдай бошлаб борди.

⁵³Эгамиз эсон–омон бошлаб борди, Улар қўрқмадилар, Уларнинг ғанимларини эса денгиз ютди.

⁵⁴Эгамиз халқини Ўз муқаддас юртига, Ўз кучи билан қўлга киритган тоққа олиб келди.

⁵⁵Ўз халқининг олдидан бошқа халқларни [16] қувди, Уларнинг юртини мулк қилиб бўлиб берди, Исроил қабилаларини уларнинг чодирларида ўрнаштирди.

⁵⁶Улар ҳамон Худойи Таолони синардилар, Унга қарши исён қилиб, фармонларига бўйсунмадилар.

⁵⁷Оталари каби бевафолик қилиб, хоинлик қилдилар, Яроқсиз камонга ўхшаб ишончсиз чиқдилар.

⁵⁸Саждагоҳлари билан улар Худони ғазаблантирдилар, Бутлари билан Унинг рашкини қўзғатдилар.

⁵⁹Буларни эшитганда Худо, ғазабга минди, Шундан сўнг Исроилни тамом рад этди.

⁶⁰У Шилўдаги [17] Ўз масканини, Инсонлар орасида тиккан чодирини тарк этди.

⁶¹Душманга асирликка берди аҳд сандиғини, Ўзининг қудратию шуҳрати рамзини [18].

⁶²Ўз халқини У қиличга рўпара қилди, Ғазабини танлаган халқига сочди.

⁶³Йигитларини аланга ямламай ютди, Қизлари никоҳ қўшиқларини айтолмай қолди.

⁶⁴Руҳонийлари қилич тиғидан йиқилди, Руҳонийлар бевалари аза тутолмай қолди.

⁶⁵Шунда Раббий қўзғалди уйқудан уйғонгандай, Шаробдан ҳайқираётган баҳодирдай.

⁶⁶Душманларини У тирқиратиб қувди, Уларни абадий шармандаликка дучор қилди.

⁶⁷Худо Юсуф чодирини рад этди, Эфрайим қабиласини [19] танламади.

⁶⁸Унинг ўрнига Яҳудо қабиласини [20], Ўзи севган Сион тоғини танлади [21].

⁶⁹Абадий ўрнатган ер курраси каби, Самолар каби Ўз муқаддас масканини қурди.

⁷⁰Худо Ўз қули Довудни танлаб олди, Қўй қўрасидан уни чақириб олди.

⁷¹У Довудни совлиқ қўй, қўзиларга чўпонликдан олди. Ўзининг халқи Исроилга, Ёқуб наслига чўпон қилиб тайинлади.

⁷²Довуд уларга ҳалоллик билан чўпонлик қилди, Моҳирлик билан уларни етаклаб борди.