Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Забур 9 Bible Online

Забур 9 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Забур 9

¹Ижрочилар раҳбарига. “Ўғилнинг ўлими” куйига айтилган. Довуд саноси.

²Бутун юрагимдан, эй Эгам, Сенга шукр айтаман, Барча ажойиб ишларингни сўйлайман.

³Сен туфайли шодланиб, қувонаман. Қўшиқ айтиб, Сени мадҳ этаман, Эй Худойи Таоло!

⁴Душманларим чекиниб қочганларида, Қоқилиб, нобуд бўлди Сенинг ҳузурингда.

⁵Сен адолат ила ҳукм қилиб тахтга ўтирдинг, Мени ҳукм этиб, юзимни ёруғ қилдинг.

⁶Халқларни Сен ваҳимага солдинг, Қабиҳларни қириб ташладинг. Уларнинг номини бир умрга ўчирдинг.

⁷Вайроналар ичра душманимиз то абад ғойиб бўлди, Уларнинг шаҳрини Сен вайрон этдинг, Уларнинг хотираси тамоман ўчди.

⁸Эгамиз эса то абад Ўз тахтида ўтиради, У тахтини ҳукм қилиш учун қургандир.

⁹У оламни адолат билан бошқаради, Халқларни одилона ҳукм қилади.

¹⁰Мазлум учун Эгамиз қалъадай бўлади, Ҳа, қайғули дамларда У паноҳ бўлади.

¹¹Эй Эгам, Сени танийдиганлар Ўзингга умид боғлайди. Сенга юз бурганларни тарк этмайсан.

¹²Ҳамду сано куйланг Қуддусда [1] тахт қурган Эгамизга! Унинг ишларини эълон қилинг халқлар орасида!

¹³Қасоскор Эгамиз мазлумларни ёдида тутади, Жафокашлар фарёдини У унутмайди.

¹⁴Раҳм қил менга, эй Эгам, қара! Мендан нафратланган ғанимларим азоб бермоқда! Ўлим оғзидан мени қайтарадиган Сенсан!

¹⁵Шу боис гўзал Қуддус дарвозалари олдида Сенга ҳамду сано айтайин, Менга нажот берган Сенсан, Шу боис ҳам қувонайин.

¹⁶Халқлар ўзлари қазиган чуқурга ўзлари йиқилди [2], Яширган тўрларига оёқларидан илинди.

¹⁷Эгамиз адолатли ҳукми ила Ўзининг кимлигини кўрсатди. Қабиҳлар ўзлари қўйган тузоққа илинди.

¹⁸Қабиҳлар ва Худони унутган жамики халқлар Ўликлар диёрига [3] тушар.

¹⁹Муҳтожни Худо бир умрга унутмас, Бечораҳолнинг умидини то абад йўққа чиқармас.

²⁰Қани, эй Эгам! Инсон зоти ғолиб чиқмасин, Халқлар ҳузурингда ҳукм қилинсин.

²¹Уларни қўрқувга сол, эй Эгам! Халқлар инсон зоти эканлигини билсин.

²²Нечун, эй Эгам, узоқда турибсан? Қайғули дамларда Ўзингни яширасан?

²³Такаббур қабиҳлар бечорани таъқиб қилади, Тўқиган иғволари ўзларининг бошига етсин.

²⁴Қабиҳлар ёвуз эҳтирослари билан мақтанади, Очкўзлар Эгамизни лаънатлайди, Ундан нафратланади.

²⁵Худога интилмайди ўзига бино қўйган қабиҳлар, “Худо йўқдир”, деб доим ўйлайди улар.

²⁶Қабиҳлар ҳар доим омадга эришади, Худонинг амрларини тушунмайди, Душманларини улар писанд қилмайди.

²⁷Улар ўйлайдилар ўз кўнглида: “Биз ҳеч қачон қоқилмаймиз, Ҳеч қачон кулфатларга дуч келмаймиз.”

²⁸Қабиҳларнинг оғзидан лаънат, ҳийла, пўписа чиқади, Улар манфур, жаҳолат сўзларини айтишга моҳир.

²⁹Улар қишлоқларда яшириниб олади, Бегуноҳ инсонни пойлаб ўлдиради. Кўзлари ожиз қурбонни қидиради.

³⁰Шерга ўхшаб панада кутиб туради, Бечорани ушлайман, деб писиб ётади, Заифни ўз сиртмоғига илинтириб, ушлаб олади.

³¹Қабиҳлар ўз кучи билан заифни йиқитади, Уни ётқизиб, эзғилаб ташлайди.

³²Улар ўз кўнгилларида: “Худо қилмишларимизни унутган, У кўзларини юмиб олган, ҳеч нарсани кўрмайди”, — деб ўйлайди.

³³Қани, эй Эгам! Ургин қабиҳларни, Эй Худо! Унутмагин мазлумларни!

³⁴Нечун қабиҳлар Сендан нафратланади? Нечун ўз кўнглида улар: “Худо Мендан ҳисоб сўрамайди”, деб айтади?

³⁵Сен эса кўриб турасан, Билиб турасан кулфату азобда қолганларни. Қўлларингни уларга узатасан, Ожиз ўзини паноҳингга топширади, Сен етимга доим ёрдам бергансан.

³⁶Қабиҳлару ёвузларнинг қўлини қирққин, Қилмишлари учун улардан ҳисоб сўра, Токи улар бошқа ёвузлик қилмасин.

³⁷Эгамиз шоҳдир то абад, Ўзга халқлар йўқ бўлади Унинг юртидан.

³⁸Эй Эгам, мазлумларнинг истакларига қулоқ соласан, Уларнинг юракларига далда берасан. Етиму мазлумнинг додини Сен эшитиб,

³⁹Ер юзида банда уларни ваҳимага солмасин, дея Уларга Сен адолат қиласан.