Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Ҳикматлар 14 Bible Online

Ҳикматлар 14 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Ҳикматлар 14

¹Доно хотин ўз оиласини мустаҳкамлайди, нодон хотин эса оиласини ўзи бузади.

²Тўғри йўлдан юрадиган Эгамиздан қўрқади [1], эгри юрадиган эса Уни рад этади.

³Аҳмоқнинг сўзлари ўзига калтак келтиради, дононики эса уни ҳимоя қилади.

⁴Ҳўкиз бўлмаса охур тоза, лекин ҳўкизнинг кучи туфайли ҳосил кўп бўлади.

⁵Содиқ гувоҳ ёлғон гапирмайди, сохта гувоҳ ёлғон гапиришдан тўхтамайди.

⁶Мазах қилувчи доноликни қидиради, аммо тополмайди, идроклига эса билим олиш осон.

⁷Ақлсиздан узоқлаш, чунки ундан маъноли сўз чиқмайди.

⁸Зийракнинг донолиги ўз йўлини билишидадир, ақлсизнинг аҳмоқлиги эса уни йўлдан адаштиради.

⁹Аҳмоқ айб қурбонлиги устидан кулади [2], тўғри одам эса Худонинг марҳаматига сазовор бўлади.

¹⁰Юрак ўз дардини ўзи билади, хурсандлигига бошқалар кафиллик беролмайди.

¹¹Фосиқларнинг уйи хароба бўлади, тўғриларнинг чодири эса гуллаб–яшнайди.

¹²Шундай йўл борки, инсонга тўғри бўлиб кўринади, аммо охири ўлимга олиб боради.

¹³Кулса ҳам юракда қайғу бор, хурсандчиликнинг охири ғамдир.

¹⁴Юраги қинғир ўз эгрилигидан, яхши одам эса тўғрилигидан мамнун.

¹⁵Содда [3] ҳар бир сўзга ишонаверади, ақлли эса қадамини ўйлаб босади.

¹⁶Доно қўрқиб ёмонликдан узоқлашади, нодон эса жаҳли тез ва бепарво [4].

¹⁷Баджаҳл ақлсизлик қилади, бадният эса нафратга учрайди.

¹⁸Соддаларнинг насибаси — нодонлик, ақллиларнинг тожи эса илму маърифатдир.

¹⁹Ёмонлар яхшиларнинг олдида, фосиқлар эса солиҳларнинг дарвозасида таъзим қилади.

²⁰Камбағалдан қўшнилари ҳам нафратланади, бойнинг эса ўртоқлари кўп.

²¹Қўшнисини хор қилган — гуноҳкор, муҳтожга марҳамат қилган эса бахтлидир.

²²Нияти бузуқлар йўлдан адашмайдими?! Яхши ниятлилар абадий севгига сазовор бўлади.

²³Ҳар бир меҳнатдан фойда бор, қуруқ гап эса камбағаллик келтиради.

²⁴Оқилларнинг тожи — донолиги, ақлсизнинг нодонлиги эса аҳмоқлигидир.

²⁵Ростгўй гувоҳ жонни қутқарса, ёлғончи гувоҳ алдайди.

²⁶Эгамиздан қўрқиш — мустаҳкам қалъа, фарзандларига ҳам Ўзи паноҳдир.

²⁷Эгамиздан қўрқиш ҳаёт манбаидир, у ўлимдан қутқаради.

²⁸Халқининг кўплиги — шоҳнинг шуҳрати, камлиги эса ҳокимнинг ҳалокатидир.

²⁹Сабр–тоқатли одам ақл–идроклидир, жаҳлдорлик аҳмоқликни билдиради.

³⁰Хотиржам юрак танага ҳаёт бахш этади, ҳасадгўйлик эса суякларни чиритади.

³¹Камбағалга зулм қилган уларни Яратганни таҳқирлаган, муҳтожга ёрдам берган эса Худони улуғлаган бўлади.

³²Фосиқ ўз қилмишлари туфайли ҳалокатга учрайди, солиҳга эса ўлимида ҳам паноҳ бор.

³³Донолик оқилнинг қалбида яшайди, нодонлар орасида ҳам ўзини билдиради [5].

³⁴Солиҳлик халқни юксалтирса, гуноҳ шарманда қилади.

³⁵Донолик билан иш қиладиган қул шоҳнинг марҳаматига сазовордир, шармандали иш қиладиган эса унинг ғазабига учрайди.