Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Ишаё 13 Bible Online

Ишаё 13 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Ишаё 13

¹Омиз ўғли Ишаёга ваҳийда Бобил тўғрисида аён бўлган башорат.

²Яланг тепалик узра ишора юборинг, Уларга қараб ҳайқиринг! Қўлларингизни кўтариб, уларга ишора беринг. Шунда улар аслзодалар дарвозасига келар.

³Эгам айтар: “Мен Ўзим танлаганларга амр бериб, Қаҳримни кўрсатсин, деб жангчиларимни йиғдим, Ғалабамдан севинадиганларни тўпладим.”

⁴Қирлардаги оломоннинг товуши Ўхшайди буюк халқнинг овозига. Ана, шоҳликларнинг шовқин–сурони! Элатлар йиғилмоқда. Сарвари Олам тайёрламоқда Жанг қилмоққа лашкарини.

⁵Келаётир улар узоқ ерлардан, Ҳа, осмон гумбазининг бир бурчидан. Эгам ва Унинг ғазаб қуроллари Қириб юборади бутун ер юзини.

⁶Фарёд қил, Эгамизнинг куни яқин! Ҳа, Қодир Худо кулфат юборади!

⁷Ҳамма қўллардан дармон кетади, Ҳар бир инсон ваҳимага тушади.

⁸Улар даҳшатга тушарлар, Дарду изтироб уларни чулғар, Тўлғоқ тутган аёлдай букчайиб қолар. Бир–бирига қўрқув ичра қарар, Уларнинг юзлари ловуллаб ёнар.

⁹Мана, келаётир Эгамизнинг куни! Аланга олаётир ғазабу қаҳр, даҳшат. Вайронага айлантирар ер юзини, Ер юзидан қириб ташлар гуноҳкорларни.

¹⁰Ҳа, самодаги юлдузлар, буржлар Таратмайди ўз ёруғлигини. Қуёш чиқса ҳам, зулмат бўлади, Ой нурини сочмайди.

¹¹Эгам айтар: “Олам билан ҳисоб–китоб қиламан қабиҳлиги учун, Фосиқлар билан уларнинг гуноҳи учун, Манманларнинг киборлигига чек қўяман, Такаббурларни димоғдорлиги учун ерга ураман.

¹²Инсонни камёб қилурман соф олтиндан ҳам, Одамни Офир олтинидан ҳам.

¹³Ғазабим алангаланган кун Самони титратиб юборурман. Мен, Сарвари Оламнинг ғазабидан Замин қўзғалади ўз ўрнидан.

¹⁴Шунда инсон овдаги жайрондай бўлар, Чўпонсиз қолган сурувдай бўлар, Ҳар бири ўз халқига қайтиб кетади, Ҳар бири ўз юртига қочиб боради.

¹⁵Топилганларнинг ҳар бири найзага илинади, Қўлга тушган ҳар ким қиличдан ўтказилади.

¹⁶Ўзларининг кўз ўнгида Чақалоқлари тилка–пора бўлади. Уйлари талон–тарож бўлади, Хотинларига тажовуз қилинади.

¹⁷Мана, Мидияликларни [1] уларга қарши қўяман, Мидияликларга кумушнинг ҳеч кераги йўқ, Улар олтинни ҳам истамаслар.

¹⁸Уларнинг ўқлари ёшларни қиради, Шафқат кўрсатмайди улар болаларга, Раҳм қилмайди она қорнидагиларга.

¹⁹Бобилдир шоҳликларнинг гўзали, Бобилликлар [2] улуғворлигининг дурдонаси. Аммо Мен, Худо, ер билан яксон қиламан Худди Садўм, Ғамўра [3] каби уни.

²⁰Энди у ерда ҳеч ким яшамас, То абад ҳеч ким уни маскан қилмас. У ерда ҳатто чодир қурилмас, Чўпонлар сурувларини ўтлатмас.

²¹Аммо ёввойи ҳайвонлар бу ерда ётар, Уйлар йиртқичлар билан тўлар, У ерда бойқушлар жойлашар, Эчкилар у ерда шаталоқ отар.

²²Увиллашар сиртлонлар қалъаларда, Чиябўрилар гўзал саройларда. Ўша вақт яқин орада келади, Ўша кун келмасдан қолмайди.”