Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Ишаё 7 Bible Online

Ишаё 7 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Ишаё 7

¹Уззиёнинг набираси, Йўтомнинг ўғли Охоз [1] ҳукмронлиги даврида Орам шоҳи Ратан ва Рамалиё ўғли Исроил шоҳи Пеках Қуддусга келиб, саф тортдилар. Аммо уни босиб ололмадилар.

²Довуд хонадонига [2]: “Орам лашкари Эфрайим [3] халқи билан иттифоқ тузибди”, деган хабар етиб келди. Шоҳ Охоз ҳамда халқ шунчалик ваҳимага тушдиларки, ҳаммалари шамолда тебранган дарахтдай титрадилар.

³Шунда Эгамиз Ишаёга деди: “Сен ўғлинг Шерёсуб [4] билан катта йўлга чиққин. У йўл кир ювувчининг даласи томон кетган. Юқори ҳовуз ариғининг охири бўлган ўша жойда Охозни кутиб олиб,

⁴унга шундай деб айтинглар: ‘Ўзингни бос, тинчлан, қўрқма! Орам шоҳи Ратан ва Рамалиё ўғли ғазабга минган, аммо уларни деб қўрқувдан титрамагин. Иккови ҳам ёниб битаётган ғўладай.

⁵Эфрайим ва Рамалиё ўғли билан бирга, Орам сенга қарши фитна қилиб, шундай деди:

⁶«Яҳудога бостириб борамиз. Халқини ваҳимага солиб, қўлга оламиз. Сўнг Тўвал ўғлини [5] Яҳудо шоҳи қилиб тайинлаймиз».

⁷Аммо Эгамиз Раббий айтмоқда: «Бу фитна амалга ошмас, Бу ҳеч қачон юз бермас.

⁸Орамнинг боши Дамашқдир, Дамашқнинг боши Ратандир, Олтмиш беш йилдан сўнг Эфрайим Қирилиб битар, асло халқ бўлмас.

⁹Эфрайимнинг боши Самариядир, Самариянинг боши Рамалиё ўғлидир. Агарда сўзимга ишонмасангиз, Мустаҳкам тура олмайсиз».’”

¹⁰Эгамиз яна Охозга шундай деди:

¹¹— Мен, Эганг Худодан ўзингга нишона сўра, ўша нишона ўликлар диёридан [6] чуқур ёки фалак тоқидан баланд бўлсин.

¹²Шунда Охоз: — Сўрамайман, Эгамни синамайман, — деди.

¹³Шунда Ишаё деди: — Эшитинг, эй Довуд хонадони! Одамларни бездирганингиз сизларга камлик қилгандай, Худойимни ҳам бездирасизларми?!

¹⁴Энди Раббийнинг Ўзи сизларга нишона беради: ана, қиз [7] ҳомиладор, у ўғил туғади ва Унинг исмини Иммануил [8] қўяди.

¹⁵Ўша бола ёмонни рад этиб, яхшини танлашни биладиган ёшга етганда қатиқ ва асал ейди [9].

¹⁶Ҳа, ўша вақт келмасдан олдин, сизларни ваҳимага солаётган иккала шоҳнинг ерлари ташландиқ бўлади.

¹⁷Эгам сизнинг ва халқингизнинг, ота–боболарингизнинг хонадони бошига шундай кунларни соладики, Эфрайим Яҳудодан ажралиб чиққандан бери [10] бундай кунлар уларнинг бошига тушмаган: эвоҳ, Оссурия шоҳи келмоқда!

¹⁸Ўша куни Эгам Миср дарёларининг юқори оқимидаги пашшаларга, Оссурия юртидаги ариларга ишора қилади.

¹⁹Шундан кейин уларнинг ҳаммаси келиб, чуқур сойликларга, қояларнинг ёриқларига жойлашадилар. Ҳамма чакалакзорларга, ҳамма яйловларга ўрнашиб оладилар.

²⁰Ўша куни Раббий Оссурия шоҳини ишлатади. У Раббийнинг қўлида Фурот дарёсининг ортида кирага олинган устара каби бўлади. Ҳа, соқолингизни бутунлай қириб ташлайди, бошу оёғингизда бирорта тук қолмайди [11].

²¹Ўша куни бир одам икки қўй ва бир ғунажинни тирик сақлаб қолади.

²²У одамда шунча кўп сут бўладики, у сузма қатиқ ейди. Юртда қолганларнинг ҳаммаси сузма қатиқ ва асал ейди.

²³Минг кумуш тангага [12] арзийдиган, токларга тўла бир узумзор бор. Ўша куни мана шу узумзор ҳам чакалакзору тиканзорларга айланади.

²⁴Шундан кейин одамлар у ерга камону ўқлари билан борадиган бўлади.

²⁵Бир замонлар ишлов берилган, экин экилган барча тепаликларга энди сизлар бормайсизлар. Ахир, чакалакзору тиканзорлардан қўрқасизлар–да. У ерларда моллар ўтлайди, у ерларни қўй–эчкилар топтайди.