Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Еремиё 48 Bible Online

Еремиё 48 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Еремиё 48

¹Исроил халқининг Худоси — Сарвари Олам Мўаб ҳақида шундай демоқда: “Наво аҳолисининг ҳолига вой! Уларнинг шаҳри хароб бўлади. Хиратайим шармандаларча мағлуб бўлади, Унинг қалъаси уятга қолади, Ер билан яксон қилинади.

²Мўабнинг довруғидан асар ҳам қолмайди. Душман Хашбон шаҳрини қўлга киритади, Мўаб халқини илдизидан қуритишни режа қилади. Мадмон шаҳрида сукунат ҳукм суради, Қилич унинг изига тушади.

³Ана, Хўронаймдан фарёд эшитилмоқда! “Хонавайрон бўлдик!” дея хитоб қилишмоқда.

⁴“Мўаб вайрон бўлди–ку!” дея додлашмоқда. Гўдаклари бўғилиб йиғламоқда.

⁵Одамлар аччиқ–аччиқ йиғлаб, Лухит тепалигига чиқишади. Ҳатто Хўронаймга тушиш йўлида Аччиқ фиғон овозлари эшитилади.

⁶Тезроқ қочинг! Чўлдаги юлғундай Жонингизни сақлаб қолишга тиришинг!

⁷Эй Мўaб, сен куч ва бойлигингга таяндинг, Энди эса мағлуб бўласан. Худойинг Хамўш сургун қилинади, Руҳонийларингу аъёнларинг асир қилиб олиб кетилади.

⁸Ҳар бир шаҳрингга вайрон этувчи келади, Бирорта шаҳринг омон қолмайди. Водий вайрон қилинади, Ясси тепалик яксон этилади.” Эгамизнинг каломи шудир.

⁹Мўaб учун қабр тоши тайёрланг, Кўп ўтмай Мўаб йўқ бўлади. Шаҳарлари вайрон қилинади, Ҳаммаси ҳувиллаб қолади.

¹⁰Эгамизнинг ишидан бўйин товлаган киши лаънати бўлсин! Қон тўкишдан ўзини тийган бундай киши лаънати бўлсин!

¹¹Мўаб ёшлигидан бехатар ўсган, Тиндирилган шароб каби тинч яшаган. Гўё бир идишдан бошқасига қуйилмаган, Ҳеч қачон ўз юртидан сургун бўлмаган. Шу боис унинг таъми ўзгармаган, Муаттар ҳиди сақланиб қолган.

¹²Эгамиз шундай демоқда: “Аммо шундай кунлар келмоқдаки, Мен Мўабга қарши одамларни жўнатаман. Улар Мўабни шароб тўккандай тўкиб ташлайдилар. Идишларини бўшатиб, чилпарчин қиладилар.

¹³Мўаб халқи ўз худоси Хамўш дастидан шарманда бўлади, Исроил халқининг ҳолига тушади. Ахир, Исроил ҳам Байтилдаги бузоққа инониб, Шармандаи шармисор бўлган эди–ку!

¹⁴“Биз қаҳрамонлармиз, Жасур жангчилармиз”, деб Aйтишга қандай ҳаддингиз сиғди?

¹⁵Худо Шоҳдир, Сарвари Оламдир Унинг номи. У шундай демоқда: “Мўаб вайрон бўлади, Шаҳарлари босиб олинади. Энг сара йигитлари қириб ташланади.

¹⁶Мўабга кулфат яқинлашмоқда, Фалокат унга елдай учиб келмоқда.

¹⁷Эй Мўаб қўшнилари, қайғуринглар, Эй Мўабни таниганлар, мотам тутинглар. Айтинглар: “Эвоҳ, салтанат ҳассаси синди. Қудратли ва улуғвор ҳасса парчаланди.”

¹⁸Эй Дибонда яшаганлар, Тўрдаги ўрнингиздан туринглар, Ердаги тупроққа ўтиринглар. Зеро, Мўабни ҳалок этувчи сизга қарши чиқади, У қўрғонларингизни қулатади.

¹⁹Эй Арорда яшайдиганлар, Кўчага чиқиб кузатиб туринглар! Қочиб кетаётган эркагу аёллардан “Нима бўлди?” деб сўранглар.

²⁰Оҳ, Мўаб шарманда бўлди, вайрон қилинди. Уввос солиб, фарёд қилинглар! Мўаб хароб бўлганини Арнон дарёси бўйларида эълон қилинглар.”

²¹Худо ясси тепаликларда жойлашган ҳамма шаҳарларни: Хўлунни, Яхазни, Мифатни,

²²Дибонни, Навони, Байт–Диблатайимни,

²³Хиратайимни, Байт–Гамулни, Байт–Миённи,

²⁴Харийўтни, Бозрахни жазолайди. Хуллас, узоқ–яқинда жойлашган ҳамма Мўаб шаҳарлари вайрон бўлади.

²⁵Мўабнинг қудрати синади, кучи кесилади. Эгамизнинг каломи шудир.

²⁶Ўзини Эгамиздан устун қўйган Мўабни маст қилинглар. Ўз қусуғида ўзи думалаб ётсин, одамларга кулги, масхара бўлсин.

²⁷Эй Мўаб, эсингдами, Исроил устидан кулган эдинг! У ўғримидики, у ҳақда гапирганингда бошингни чайқаган эдинг!

²⁸“Эй, Мўаб аҳолиси! Шаҳарларни тарк этинг, Қоялар орасида яшаб юраверинг. Тоғ дарасида ин қурган кабутарлардай бўлинг.

²⁹Эшитганмиз Мўабнинг мағрурлигини, Манманлиги, киборлиги, такаббурлигини! Нақадар такаббурдир у! Ниҳоятда гердайиб кетган!”

³⁰Эгамиз шундай демоқда: “Мен бу халқнинг сурбетлигини биламан. Улар беҳуда мақтанадилар.

³¹Шундай экан, Мўаб учун мен йиғлайман, Бутун Мўаб халқи учун фарёд қиламан. Хир–Харасот аҳолиси учун кўз ёш тўкаман.

³²Эй Сивмо қишлоғининг узумзорлари, Мен ҳам Язир шаҳри сингари сизлар учун қайғураман. Сизнинг новдаларингиз ўсиб кетди, Ҳатто Ўлик денгиздан ҳам ошиб ўтди, Шохларингиз Язир шаҳригача етди. Аммо ёзги мевалар ва узумларингизга Зараркунанда тушди.

³³Мўабнинг ҳосилдор ерларида Шодлигу хурсандчилик барҳам топди. Мен узум сиқиш чуқурлардаги Шаробни тортиб оламан. Энди ҳеч ким шодликдан ҳайқириб узум эзмайди, Шодон қийқириқлар энди эшитилмайди.”

³⁴“Хашбон, Элалей аҳли фарёд чекади, Уларнинг овози Яхазгача эшитилади. Садоси Зўвардан Хўронаймгача жаранглайди, То Эглат–Шалишиёгача етиб боради. Ҳатто Нимрим сувлари нобуд бўлади.

³⁵Эгамиз шундай демоқда: Мўаб саждагоҳларида қурбонлик қилганларни йўқ қиламан, Ўз худоларига атаб тутатқи тутатганларни ўлдираман.

³⁶Қалбим най каби нола қилиб, Мўаб учун қайғурмоқда. Ҳа, қалбим най каби, Хир–Харасот одамлари учун йиғламоқда. Ахир, уларнинг йиққан бойлиги йўқ бўлди.”

³⁷Қайғудан ҳамма сочини олдирган, Ҳамма соқолини қириб ташлаган, Ҳамма қўлларини тилган, Белларига қанор ўраб олган.”

³⁸Эгамиз шундай демоқда: Мўабдаги ҳамма томлар устида, Ҳамма шаҳар майдонларида Фақат марсия айтилади. Зотан Мен Мўабни синдириб ташлайман, Кераксиз идишдай чилпарчин қиламан.

³⁹Мўаб чил–чил синади! Одамлари аччиқ–аччиқ йиғлайди! Шармандаликдан Мўаб юзини яширади! Мўаб ҳаммага масхара бўлади, Унинг аҳволидан қўшни халқлар ваҳимага тушади.”

⁴⁰Эгамиз шундай демоқда: “Қаранглар! Душман бургут сингари Мўабга ҳужум қилмоқда, Қанот кериб Мўаб узра парвоз этмоқда.

⁴¹Мўаб шаҳарлари энди олинади, Қалъалари қўлга киритилади. Ўша куни Мўаб лашкарлари ваҳимага тушади, Улар дард тутган аёл каби бўлиб қолади.

⁴²Ахир, Мўаб ўзини Эгамиздан устун қўйди–да, Энди у нобуд бўлади.

⁴³Эй Мўаб аҳли, сизни ваҳима, Тузоқ ва чоҳ кутмоқда!” Эгамизнинг каломи шудир.

⁴⁴“Ваҳимадан қочган чуқурга тушар, Чуқурдан чиққан эса тузоққа илинар. Мен Мўабнинг бошига Жазо йилини келтираман.” Эгамизнинг каломи шудир.

⁴⁵“Ҳолдан тойган қочоқлар Хашбон шаҳри соясида тўхтайди. Аммо олов чиқади Хашбон шаҳридан, Аланга чиқади шоҳ Сихўннинг шаҳридан. Ёнғин бутун Мўаб юртини ямлаб ютади, Исёнкор одамларнинг бошини ейди.

⁴⁶Эй Мўаб, ҳолингга вой! Хамўшга сиғинганлар нобуд бўлади, Ўғил–қизларинг асирликка тушади.

⁴⁷Аммо кейинчалик Мен Мўаб халқини яна фаровонликка эриштираман.” Эгамизнинг каломи шудир. Мўаб тўғрисидаги башоратлар ўз ниҳоясига етди.