Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Ҳизқиёл 23 Bible Online

Ҳизқиёл 23 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Ҳизқиёл 23

²“Эй инсон, бир онадан туғилган икки опа–сингил бор эди.

³Улар Мисрда фоҳишалик қилардилар. Ёшлигидан фаҳш йўлига киргандилар. Қизлик кўкраги у ерда силанди, эмчаклари сийпаланди.

⁴Каттасининг исми Охола, кичкинасининг исми Охолибо эди. Мен икковини ҳам Ўз никоҳимга олган эдим, улар Менга ўғил–қизлар туғиб беришди. Охола Самарияни, Охолибо Қуддусни билдиради.

⁵Охола Менинг никоҳимда бўла туриб, фоҳишалик қилар эди. У ўйнашлари бўлган Оссуриялик жангчиларга ҳирс қўйган эди.

⁶Уларнинг ҳаммаси келишган йигитлар, зангори либос кийган, от минган ҳокиму лашкарбошилар эди.

⁷Охола Оссуриянинг ҳамма сара эркаклари билан фоҳишалик қилар эди. Ҳирс қўйган ҳар бир эркакнинг бутларига сиғиниб, ўзини булғаб юрарди.

⁸У Мисрда қилган фоҳишаликларини ташламади. Ёшлигида эркаклар у билан ётишган эди, қизлик кўкрагини силаб, шаҳватини қондиришган эди.

⁹Шу сабабдан Мен уни ўйнашларининг қўлига топшириб қўйдим. У ҳирс қўйган ўша Оссурияликларнинг қўлига бердим.

¹⁰Улар Охолани қип–яланғоч қилдилар, уни ўлдирдилар. Ўғил–қизларини ўзларига қул қилиб олдилар. Жазосини тортган Охола аёлларнинг оғзидан тушмай қолди.

¹¹Синглиси Охолибо буларни кўрди. Шундай бўлса–да, суюқ оёқлиги ва фоҳишалиги билан опасидан ўтиб тушди.

¹²У ҳам ўша Оссуриялик ҳокиму лашкарбошиларга, қурол–аслаҳалар таққан отлиқ хушбичим жангчиларга ҳирс қўйди.

¹³Мен Охолибонинг булғанганини кўрдим, опаси билан бир йўлни танлаганини билдим.

¹⁴У борган сари фоҳишаликка берилиб кетар эди. Бир куни у деворга туширилган Бобилликларнинг расмларини кўриб қолди. Улар қизил рангга бўялган эдилар.

¹⁵Белларида камар, бошларида кўркам салла билан тасвирланган эдилар. Улар Халдей юртида туғилган Бобил отлиқ саркардаларга ўхшар эдилар.

¹⁶Охолибо ўша расмларни кўрди–ю шаҳват унинг қонини қиздира бошлади. У Бобилга чопарлар жўнатиб, Бобилликларни ўз ҳузурига чорлади.

¹⁷Бобилликлар унинг олдига кирдилар, ишқ тўшагига у билан ётдилар, ўз ҳирси билан уни булғадилар. Охолибо булғангандан кейин Бобилликлардан жирканиб кетди, улардан юзини ўгирди.

¹⁸У фоҳишаликка берилиб, яланғоч баданини ҳаммага кўз–кўз қилганда, Мен ундан жирканиб кетдим, опасидан юз ўгирганимдай ундан ҳам юзимни ўгирдим.

¹⁹У эса ёшлик даврини, Мисрда қилган беҳаёлигини эслаб, янада кўп фоҳишалик қилаверди.

²⁰Жинсий аъзолари эшакларникидай, манийлари айғирларникидай бўлган ўйнашларига ҳирс қўйди.

²¹“Эй Охолибо, сен ёшлигингда қилган беҳаёликларингни қайтармоқчи бўлдинг. Ўша пайтларда Мисрликлар эмчакларингни сийпалаган эдилар, қизлик кўкракларингни силаган эдилар.”

²²Шунинг учун, эй Охолибо, Эгамиз Раббий шундай демоқда: “Сен ўша ўйнашларингдан жирканиб, улардан юзингни ўгиргансан, аммо Мен ўшаларни сенга қарши қўзғатаман. Улар ҳар томондан келиб, сенга ҳамла қиладилар.

²³Мен Бобилликларни, Пахўд, Шўва ва Қўвадан келган ҳамма Халдейларни, жамики Оссурияликларни бошлаб келаман. От минган ўша хушбичим ёш аслзодаларни, ҳокиму лашкарбошиларни, саркардаю олий тоифали жангчиларни йиғиб келаман.

²⁴Улар қуролланадилар, сенга қарши жанг аравалар, юк аравалар ва талай лашкарни тортиб келадилар. Бошига дубулға кийган, қўлига қалқон ва сипар тутган жангчилар сени қуршовга оладилар. Ҳукм қилишлари учун Мен сени уларнинг қўлига топшираман. Улар сени ўз қонунларига мувофиқ ҳукм қиладилар.

²⁵Мен устингга қаҳримни ёғдираман, лашкарлар сени шафқатсиз жазолайдилар. Улар сенинг бурнинг ва қулоқларингни кесиб ташлайдилар, омон қолган ҳар бир одамни қиличдан ўтказадилар. Ўғил–қизларингни асир қилиб оладилар, омон қолганларни ёндириб юборадилар.

²⁶Устингдаги кийимларни ечиб оладилар, қимматбаҳо тақинчоқларингни олиб кетадилар.

²⁷Сен Мисрда бошлаган фоҳишалигу суюқоёқлигингга Мен шу йўсин чек қўман. Буларга бўлган иштиёғинг йўқолади, сен Мисрни унутиб юборасан.”

²⁸Зеро, Эгамиз Раббий шундай демоқда: “Мен сени ўзинг нафратланган, жирканиб, юзингни ўгирган одамларнинг қўлига топшираман.

²⁹Улар нафрат билан сени жазолайдилар, топган–тутганингни тортиб оладилар. Сени яланғоч, ҳеч вақосиз ташлаб кетадилар. Фоҳишалигинг очилади, шарманда бўласан. Суюқоёқлигинг, фоҳишалигинг

³⁰туфайли шу аҳволга тушасан. Сен бошқа халқлар билан фоҳишалик қилдинг, уларнинг бутлари билан булғандинг.

³¹Сен опангнинг йўлидан кетдинг, шунинг учун Мен опангга ичирган жазо косасидан сенга ҳам ичираман.”

³²Эгамиз Раббий шундай демоқда: Сен ҳам опангнинг косасидан ичасан, У коса катта ва чуқурдир. Сени мазах қилишади, устингдан кулишади, У коса лиммо–лим тўладир.

³³Сен қайғуга ботиб маст бўласан. Ҳа, бу даҳшату вайрона косасидир, Опанг Самариянинг косасидир.

³⁴Сен косани охиргача ичасан, Уни чил–чил синдирасан. Кўксингни юлиб, фарёд қиласан.” Эгамиз Раббийнинг каломи шудир.

³⁵Эгамиз Раббий шундай демоқда: “Сен Мени унутиб, Менга орқа ўгирганинг учун, фоҳиша ва суюқоёқ бўлганинг учун жазо тортасан.”

³⁶Эгамиз менга деди: “Эй инсон, сен Охола ва Охолибони ҳукм қилишга тайёрмисан? Тайёр бўлсанг, уларнинг жирканч одатларини юзларига сол.

³⁷Ахир, улар зино қилдилар, қонли жиноятларга қўл урдилар. Бутлари билан зино қилиб, Мендан кўрган болаларини ўша бутларга қурбонлик қилиб, едирдилар.

³⁸Бундан ташқари, ўша вақтнинг ўзидаёқ муқаддас масканимни ҳаром қилдилар, Менинг Шаббат кунларимни булғадилар.

³⁹Болаларини бутларга атаб сўйган куни муқаддас масканимга кириб, уйимни ҳаром қилдилар!”

⁴⁰“Улар узоқ юртларга чопарлар жўнатиб, эркакларни ўз ҳузурига чорладилар. Улар етиб келганларда бу опа–сингиллар ювиниб–тарандилар, кўзларига сурма сурдилар, тақинчоқлар билан безаниб олдилар.

⁴¹Дастурхон тузалган серҳашам супага ўтирдилар. Ўша дастурхон устига Менинг хушбўй тутатқимни ва мойимни қўйдилар.

⁴²Хоналаридан айш–ишрат қилаётган эркакларнинг овози келар эди. Саҳродан келган бу майхўр қаланғи–қасанғилар опа–сингилларнинг қўлларига билагузуклар тақдилар, бошларига чиройли тожлар кийдирдилар.

⁴³Шунда мен: “Бу аёллар фоҳишалик қилавериб, ҳолдан тойганлар. Наҳотки келганлар уларнинг бу аҳволини кўра туриб, улар билан жинсий алоқа қилишса?!” деб ўйладим ичимда.

⁴⁴Келган эркаклар бу суюқоёқлар билан бирга бўлишди. Улар фоҳишанинг олдига киргандай қайта–қайта Охола ва Охолибонинг олдига кираверишди.

⁴⁵Солиҳ одамлар эса бу икки опа–сингилни зинокорлик ва қотилликда айблайдилар, чунки улар зинога ружу қўйиб, қўлларини қонга беладилар.”

⁴⁶Эгамиз Раббий шундай демоқда: “Бир оломон одамни бу ерга йиғиб келинглар, улар бу икки опа–сингилни азоблаб, бор–йўғини тортиб олишсин.

⁴⁷Уларни тошбўрон қилиб, таналарини нимталаб ташлашсин, ўғил–қизларини ўлдиришсин, уйларига ўт қўйишсин.

⁴⁸Шу йўсин Мен юртдаги бу беҳаёликка чек кўяман. Буни кўрган бошқа аёллар ўзлари учун сабоқ оладилар, бундай беҳаёлик қилмайдиган бўладилар.

⁴⁹Ўша иккита опа–сингил ўз беҳаёлиги туфайли жабр тортадилар, гуноҳкор бутпарастлигининг жазосини оладилар. Ўшанда Эгаси Мен эканлигимни биладилар.”