Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Дониёр 2 Bible Online

Дониёр 2 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Дониёр 2

¹Навухадназар ҳукмронлигининг иккинчи йилида [1] бир туш кўрди. Туши уни шу қадар безовта қилиб юбордики, кўзига бошқа уйқу келмади.

²Шоҳ тушининг таъбирини билиш учун қўли остидаги барча фолбин, мунажжим, сеҳргар ва афсунгарларни [2] чақиртирди. Улар шоҳ ҳузурида ҳозир бўлганларида,

³шоҳ уларга шундай деди: — Мен ғалати бир туш кўрдим. Юрагимга ғулғула солган бу тушнинг таъбирини билмоқчиман.

⁴Улар шоҳга орамий тилида дедилар [3]: — Шоҳ ҳазратларининг умри боқий бўлсин! Тушингизни айтиб беринг, каминаларингиз уни таъбирлаб берадилар.

⁵— Билиб қўйинглар, — деди уларга шоҳ. — Агар менга туш ва унинг таъбирини айтиб бермасангиз, мен сизларни жазолаб, таналарингизни бўлак–бўлак қилдираман, уйларингизни эса вайрон қилиб, бир уюм тошга айлантираман.

⁶Борди–ю, тушимни айтиб, уни таъбирлаб берсангиз, сизларга инъому мукофотлар бериб, иззат–икром кўрсатаман. Қани, энди менга кўрган тушимни ва унинг таъбирини айтиб беринглар!

⁷Улар шоҳга иккинчи марта дедилар: — Шоҳ ҳазратлари аввал тушларини айтсинлар, каминаларингиз уни таъбирлашга тайёрдирлар.

⁸— Сизлар қарорим қатъий эканини кўриб, вақтни чўзмоқчисизлар, — деди шоҳ. — Буни аниқ билиб турибман.

⁹Агар тушимни айтиб бермасангиз, ҳаммангизга жазо бир! Сизлар мени лақиллатиб, вазият ўзгаргунича вақтни чўзишга келишиб олгансизлар. Тушни менга айтиб беринглар, шунда уни таъбирлай олишингизни ҳам биламан.

¹⁰— Ер юзида шоҳнинг бу талабини қондирадиган биронта жон бормикан?! — дея ажабландилар улар. — Шуҳрати рўйи заминга ёйилган шоҳларнинг биронтаси ҳам бундай нарсани на фолбин, на мунажжим, на афсунгардан талаб қилган.

¹¹Шоҳ ҳазратлари биздан имконсиз бир нарсани талаб қиляптилар. Буни шоҳга фоний бандалар дунёсидан йироқ яшайдиган худолардан бошқа ҳеч ким очиб беролмайди.

¹²Дарғазаб бўлган шоҳ: “Бобилдаги барча сарой маслаҳатчилари қатл қилинсин!” — дея фармон берди.

¹³Фармон эълон қилинди. Сарой маслаҳатчилари қатл қилиниш арафасида эди. Дониёр ва унинг ўртоқлари ҳам қатл қилинишлари керак эди.

¹⁴Шоҳ соқчиларининг бошлиғи Ориёх сарой маслаҳатчиларини қатл қилмоқ учун йўлга чиққанда, Дониёр унинг олдига бориб, эҳтиёткорлик билан мурожаат қилиб:

¹⁵“Эй, Ориёх ҳазратлари, нима боис шоҳ бундай шошилинч [4] фармон чиқардилар?” — деб сўради. Шунда Ориёх бўлиб ўтган воқеани унга бирма–бир сўзлаб берди.

¹⁶Дониёр шоша–пиша шоҳ қошига кириб, тушнинг таъбирини топмоқ учун ҳазратларидан муҳлат сўради.

¹⁷Сўнг уйга бориб, бўлиб ўтган воқеани шериклари Ханониё, Мишаил ва Озариёларга айтиб бериб, деди:

¹⁸“Сарой маслаҳатчилари билан бирга ҳалок бўлмаслигимиз учун, Самовий Худога илтижо қилинглар. У бизга раҳм қилиб, бу сирни очиб беришини сўранглар.”

¹⁹Ўша кеча Дониёрга бу сир ваҳий орқали ошкор бўлди ва Дониёр Самовий Худога ҳамду санолар айтди:

²⁰“Худойимиз доно ва қудратлидир, Асрлар оша Унинг номи улуғлансин!

²¹У замон ва даврларни ўзгартирар, Шоҳларни тахтдан тушириб тахтга ўтқазар. Донишмандларга донолик, Оқилу фозилларга билим берар.

²²Пинҳон сақланган сирларни очар, Зулматда яширинган нарсаларни билар, Ёруғлик Унинг даргоҳида маскан топар.

²³Эй, ота–боболаримнинг Худоси, Сенга шукрлар айтиб, мадҳлар куйлайман, Зеро, донолигу қудратни менга берган Сенсан, Истаган нарсамни менга очган Сенсан, Шоҳ тушини бизга ошкор қилган Сенсан.”

²⁴Дониёр сарой маслаҳатчиларини қатл қилиш учун шоҳ томонидан тайинланган Ориёхнинг олдига бориб: — Ҳазратим, сарой маслаҳатчиларининг жонларига зинҳор қасд қилманг, — деди. — Мени дарҳол шоҳ ҳузурига олиб киринг, мен шоҳ ҳазратлари кўрган тушни таъбирлаб бераман.

²⁵Ориёх зудлик билан Дониёрни шоҳ ҳузурига олиб кириб: — Эй, олампаноҳ, каминангиз Яҳудо асирлари орасидан тушингизни таъбирлаб берадиган бир одамни топиб келди, — деди.

²⁶Шоҳ Дониёрга юзланиб (Дониёрнинг бошқа исми Белташазар эди [5]): — Сен менга кўрган тушимни ҳамда унинг таъбирини айтиб бера оласанми? — деди.

²⁷Дониёр шоҳга шундай жавоб берди: — Эй, ҳазрати олийлари, на сарой маслаҳатчиси, на мунажжим, на фолбин, на раммол [6] бунинг уддасидан чиқа олади.

²⁸Лекин самода шу каби сирларни ошкор қила оладиган бир Худо бордир. У сизга, эй, шоҳ ҳазратлари, охиратда бўладиган нарсаларни аён қилмоқчи. Сиз тушингизда кўрган ваҳий қуйидагича эди:

²⁹Эй, олампаноҳ, сиз ухлаб, келажак ҳақида бир туш кўрдингиз. Бу туш орқали сирларни ошкор қилувчи Худо сизга келажакда рўй берадиган нарсаларни аён қилди.

³⁰Бу сирнинг менга очилганлиги эса донолигим бошқаларникидан зиёда бўлгани учун эмас, балки шоҳаншоҳим кўрган тушининг таъбирини билиб, унинг маъносини тушунишлари учундир.

³¹Эй, шоҳ ҳазратлари, тушингизда сиз баҳайбат бир ҳайкал кўрдингиз. Олдингизда турган ўша улкан ҳайкалнинг кўриниши ниҳоятда ярқироқ ва қўрқинчли эди.

³²Ҳайкалнинг боши тоза олтиндан, кўкрак ва қўллари кумушдан, бели ва сонлари бронзадан,

³³болдирлари темирдан, оёқларининг бир қисми лойдан, бир қисми темирдан эди.

³⁴Унга қараб турганингизда, тоғдан ўз–ўзидан [7] узилган бир тош думалаб келиб ҳайкалнинг лой ва темирдан бўлган оёқларига урилди–да, уларни парча–парча қилди.

³⁵Темир, лой, бронза, кумуш ва олтин парчаланиб, ёзги хирмонлардаги тўпондай бўлди. Шамол уларни учириб кетиб, ҳеч бир асар қолдирмади. Ҳайкалга урилган тош эса катта тоғ бўлиб, бутун ер юзини қоплади.

³⁶Бу сиз кўрган туш эди. Энди эса шоҳ ҳазратлари тушининг таъбирини эшитсинлар.

³⁷Эй, шоҳ ҳазратлари, сиз каби буюк ҳукмдорни дунё ҳали кўрмаган. Самовий Худо сизга салтанат, куч–қудрат ва шон–шуҳрат ато қилгандир.

³⁸У сизга ерда яшовчи барча инсонларни, ҳатто даштдаги ёввойи ҳайвонлару осмонда учувчи қушларни тобе қилган, улар устидан ҳукмронлигингизни мустаҳкам ўрнатган. Тилла бош — Сизсиз.

³⁹Аммо сиздан кейин жаҳон саҳнасига бошқа буюк бир шоҳлик чиқади. Бу шоҳлик сизникидан заифроқ бўлади. Сўнг ҳайкалнинг бронза бели ва сонлари билан ифодаланган учинчи шоҳлик ҳукмронлик қилади.

⁴⁰Ундан кейин темирдай қаттиқ тўртинчи шоҳлик бўлади. Темир ҳамма нарсани синдириб йўқ қилганидай, ўша шоҳлик ҳам ундан олдинги шоҳликларни бузиб, йўқ қилади.

⁴¹Сиз ҳайкалнинг оёқлари ва оёқ бармоқлари бир қисми лойдан, бир қисми темирдан эканлигини кўрдингиз, бу бўлинган шоҳлик бўлади. Лой темир билан қорилгани учун бу шоҳликда бироз темирнинг кучи бўлади.

⁴²Шоҳлик айрим жиҳатдан кучли, айрим жиҳатдан заиф бўлади.

⁴³Темир билан лойнинг қоришмаси яна шундан далолат берадики, ўша замон ҳукмдорлари қуда–андачилик йўли билан шоҳликларини мустаҳкам қилмоқчи бўладилар, аммо темир лой билан қовушмагани каби, улар ҳам бир–бири билан қовуша олмайдилар.

⁴⁴Ўша шоҳларнинг даврида Самовий Худо битмас–туганмас бир шоҳлик ўрнатади. Ҳеч ким уни енга олмайди. Бу шоҳлик бошқа барча шоҳликларни ер билан яксон қилиб, ўзи абадий туради.

⁴⁵Тоғдан ўз–ўзидан думалаб тушиб, темир, бронза, лой, кумуш ва олтинни парчалаб ташлаган тош ўша шоҳликнинг ифодасидир. Буюк Худо сизга, эй, шоҳ ҳазратлари, келажакда содир бўладиган нарсаларни аён қилди. Сиз кўрган тушингиз ҳақиқатдан ҳам кароматли, таъбири эса рўй ростдир [8].

⁴⁶Шоҳ Навухадназар мук тушиб Дониёрга сажда қилди. Сўнг одамларига Дониёр олдида назрлар келтириб, ҳушбўй тутатқилар тутатишни буюрди.

⁴⁷Шоҳ Дониёрга деди: — Чиндан ҳам сенинг Худойинг сирларни ошкор қилувчи энг буюк Худодир, У шоҳларнинг ҳақиқий Эгасидир, чунки бу сирни менга фақат сен ошкор қила олдинг!

⁴⁸Шоҳ Дониёрни юқори мансабга кўтариб, кўпдан–кўп инъомлар тақдим қилди, уни Бобил вилоятининг ҳокими ва сарой маслаҳатчиларининг бошлиғи қилиб тайинлади.

⁴⁹Дониёрнинг илтимосига биноан шоҳ Бобил вилоятининг бошқарувини Шадрах, Мешах ва Абеднахуга топширди. Дониёрнинг ўзи эса шоҳ саройида хизмат қилиб қолди.