Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Дониёр 7 Bible Online

Дониёр 7 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Дониёр 7

¹Бобил шоҳи Белшазар ҳукмронлигининг биринчи йилида [1] Дониёр бир туш кўрди. У кўрган туши ҳақида шундай ёзди:

²“Мен тушимда бир ваҳий кўрдим. Осмоннинг тўрт томонидан эсаётган қаттиқ шамол улкан бир денгизни тўлқинлантираётган эди.

³Ўша денгиздан бир–бирига ўхшамайдиган тўртта баҳайбат махлуқ [2] чиқди.

⁴Биринчиси шерга ўхшаган эди, унинг бургут қанотларига ўхшаган қанотлари бор эди. Мен махлуқни томоша қилиб турган эдим, бирданига қандайдир бир куч унинг қанотларини узиб ташлади, ўзини эса кўтариб одамзодга ўхшатиб икки оёғида турғизиб қўйди. Ўша махлуққа инсон онги берилган эди [3].

⁵Иккинчи махлуқ айиққа ўхшар эди. У оғзига учта қовурға суякларини тишлаб олган эди. У ҳамлага шайлана бошлаганда, унга шундай буйруқ берилди: — Қани, ол, тўйгунингча гўшт е!

⁶Сўнг қоплонга ўхшагани пайдо бўлди. Бу махлуқнинг тўртта боши ва орқасида қуш қанотига ўхшаган тўртта қаноти бор эди. Унга ҳукмронлик қилиш ҳуқуқи берилган эди.

⁷Бундан кейин тундаги ваҳийда мен қўрқинчли, даҳшатли ва бениҳоя кучли бўлган тўртинчи махлуқни кўрдим. У ўз қурбонларини темир тишлари билан ғажиб, парчалаб ташларди. Қолдиқларини эса оёқлари билан босиб эзарди. Унинг ўнта шохи бўлгани учун, у олдинги махлуқлардан ажралиб турар эди.

⁸Мен махлуқнинг шохларини томоша қилиб турганимда, уларнинг орасидан ўсиб чиқаётган яна бир шохчани [4] кўрдим. Унга жой бериш учун олдинги ўнта шохдан учтаси таг–туги билан узилиб тушди. Бу янги ўсиб чиққан шохнинг инсон кўзларига ўхшаган кўзлари ва такаббурона гапирадиган оғзи бор эди.

⁹Мен тахтларнинг жой–жойига ўрнатилганини томоша қилиб турдим, Азалий Нуроний [5] ўз жойига ўтирди. Унинг кийими қордай оқ, сочлари эса оппоқ момиқдай эди. Унинг тахти оташин аланга, тахтининг ғилдираклари ловуллаган олов эди.

¹⁰Унинг ҳузуридан оловли дарё оқиб чиқди. Минглар Унга хизмат қилар эди, миллион–миллионлар амрига мунтазир эди. Суд мажлиси бошланди, ҳамма китоблар [6] очилди.

¹¹Кичкина шохнинг кибрланиб шанғиллаши менинг эътиборимни тортган эди. Мен уни томоша қилаётганимда ўша тўртинчи махлуқ ўлдирилди, унинг жасади оловга ташланиб, куйдириб юборилди.

¹²Қолган махлуқларга келсак, уларнинг ҳукмронлиги йўқ қилинди, аммо ҳаётлари маълум бир вақтгача [7] сақлаб қолинди.

¹³Тунда келган ўша ваҳийда мен осмон булутларида келаётган инсон қиёфасидаги биттасини [8] кўрдим. У Азалий Нуроний олдига келди.

¹⁴Унга ҳукмронлик, улуғворлик ва шоҳлик берилди. Барча халқлар, элатлар ва уруғлар унга бўйсунишди. Унинг ҳукмронлиги битмас–туганмас, абадий ҳукмронликдир. Унинг шоҳлиги ҳеч қачон бузилмасдир.

¹⁵Мен кўрган бу ваҳий юрагимга ғулғула солиб, алланечук ваҳимага туширган эди.

¹⁶Мен тахт ёнида турганларнинг биттасига яқинлашиб, буларнинг ҳаммасини тушунтириб беришини сўрадим. У менга ваҳийнинг маъносини очиб, деди:

¹⁷— Сен кўрган тўртта махлуқ — бу ер юзида ҳукмронлик қиладиган тўртта шоҳликдир.

¹⁸Аммо Худойи Таолонинг азиз одамлари шоҳликни қабул қилиб, унга то абад эга бўладилар.

¹⁹Мен тўртинчи махлуқ [9] ҳақида кўпроқ маълумот олишни хоҳлар эдим, чунки у бошқа махлуқлардан ажралиб турар эди. Темир тишлари ва бронза чангаллари бўлган бу бадбашара махлуқ қурбонларини ғажиб тилка–пора қилар, қолдиқларини босиб эзарди.

²⁰Унинг бошидаги ўнта шохи, айниқса янги ўсиб чиққан шох мени жуда қизиқтириб қолган эди. Ўша шох ўсиб чиқаётганда ўрнидаги учта шохни тушириб юборган эди. Кўзлари ва кибрланиб гапирадиган оғзи бўлган бу шох бошқа шохларга қараганда кўпроқ аҳамиятга эгадай бўлиб кўринар эди.

²¹Бундан ташқари, ваҳийда мен ўша шохнинг Худонинг азиз одамлари билан жанг қилаётганини ва уларни енгаётганини кўрган эдим.

²²Шу орада Азалий Нуроний келиб, Ўзининг азиз одамлари фойдасига ҳукм чиқарди. Худонинг азиз одамлари учун шоҳликни ўз тасарруфига олиш вақти етиб келган эди.

²³Суҳбатдошим менга шундай деди: — Тўртинчи махлуқ — бу ер юзида ҳукмронлик қиладиган тўртинчи шоҳликнинг тимсолидир. Бу шоҳлик бошқа шоҳликлардан ажралиб туради. У бутун дунёни ғажиб, эзиб парча–парча қилади.

²⁴Махлуқнинг ўнта шохи — шоҳликни бошқарадиган ўнта шоҳдир. Кейинчалик тахтга янги бир шоҳ ўтиради. Бу шоҳ олдинги ўнта шоҳдан ажралиб туради ва учта шоҳни тахтдан туширади.

²⁵У куфр кетиб, Худойи Таолонинг азиз одамларини аёвсиз эзади. Муқаддас байрамлар ва қонунларни ўзгартиришга уринади. Худонинг азиз одамлари уч ярим йил [10] давомида, ўша шоҳнинг зулми остида бўладилар.

²⁶Бу муддат тугагач, самода суд мажлиси бошланади. Золим шоҳ тахтдан туширилиб, бутунлай йўқ қилинади.

²⁷Худойи Таолонинг азиз одамларига эса шоҳлик, ҳукмронлик ва ер юзидаги барча салтанатларнинг улуғворлиги берилади. Ҳамма ҳукмдорлар уларга бўйсуниб, хизмат қиладилар, уларнинг шоҳлиги абадий шоҳлик бўлади.

²⁸Кўрган, эшитганларим мана шудир. Бу тушимдан шу қадар ваҳимага тушган эдимки, рангимда ранг қолмаган эди. Аммо булар тўғрисида оғиз очмай, ҳаммасини ичимга ютдим.”