Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Закариё 1 Bible Online

Закариё 1 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Закариё 1

¹Шоҳ Доро ҳукмронлигининг иккинчи йили, саккизинчи ойида, Йиддонинг набираси — Бархиёнинг ўғли пайғамбар Закариёга Эгамиз Ўз сўзини аён қилди.

²[2-3] Эгамиз унга қуйидаги хабарни халққа етказишни буюрди: Эгамиз ота–боболарингиздан қаттиқ ғазабланган эди. Энди Сарвари Олам шундай айтмоқда: — Менга қайтинглар, — демоқда Сарвари Олам. — Шунда Мен ҳам сизларга қайтаман, — дейди Сарвари Олам.

⁴Ота–боболарингизга ўхшаган бўлманглар. Олдинги пайғамбарлар Сарвари Олам номидан уларни шундай деб огоҳлантиришган: — Ёмон йўлдан ва қабиҳ қилмишларингиздан қайтинглар. Сарвари Олам шундай демоқда: — Гарчи Мен ота–боболарингизни огоҳлантирган бўлсам–да, улар Менинг сўзларимга эътибор бермадилар, Менга қулоқ солмадилар.

⁵Қани энди ўша ота–боболарингиз?! Қани, ўша пайғамбарлар, улар абадий яшайдиларми?!

⁶Ўз қулларим пайғамбарлар орқали айтган сўзларим, огоҳлантиришларим ота–боболарингизнинг бошига тушди–ку! Шунда улар тавба қилиб: “Сарвари Олам Ўзи режалаштиргандай, юрган йўлларимиз ва қилмишларимизга яраша бизни жазолади”, деб айтишди.

⁷Шоҳ Доро ҳукмронлигининг иккинчи йили, ўн биринчи ой — Шебат ойининг йигирма тўртинчи кунида, Йиддонинг набираси — Бархиёнинг ўғли пайғамбар Закариёга Эгамиз яна Ўз сўзини аён қилди. Закариё қуйидаги ваҳийларни кўрди:

⁸Кечаси мен қизил от минган Эгамизнинг фариштасини кўрдим. У кичик жарликда мирта буталар орасида тўҳтаб турарди. Унинг орқасида эса қизил, жигарранг ва оқ отларда ўтирган чавандозлар турарди.

⁹Бошқа бир фаришта мен билан гаплашаётган эди. Мен ундан: — Эй тўрам, бу чавандозлар ким бўлди? — деб сўрадим. У шундай деди: — Уларнинг кимлигини сенга кўрсатаман.

¹⁰Шунда мирта буталар орасидаги фаришта жавоб бериб деди: — Эгамиз уларни, бутун ер юзини кезиб чиқсин, деб юборган.

¹¹Кейин чавандозлар мирта буталар орасидаги Эгамизнинг фариштасига дедилар: — Биз бутун ер юзини айланиб чиқдик, бутун дунё тинч экан.

¹²Шунда Эгамизнинг фариштаси шундай деб ёлворди: — Эй Сарвари Олам, қачонгача Қуддус ва Яҳудо шаҳарларидан ўз меҳр–шафқатингни дариғ тутасан?! Ахир, етмиш йилдан бери улардан ғазабдасан!

¹³Шунда Эгамиз мен билан гаплашган фариштага меҳрибон ва тасалли берувчи сўзлар билан жавоб берди.

¹⁴Ўша фаришта одамларга қуйидаги ҳабарни эълон қилишимни буюрди: Сарвари Олам шундай айтмоқда: — Мен Қуддус ва Сионни жуда рашк қиламан.

¹⁵Ўз халқимдан озгина жаҳлим чиққан эди, мана бу халқлар эса уларнинг бошига тушган кулфатни янада кўпайтиришди. Энди мана шу тинч яшаётган халқлардан ғазабдаман.

¹⁶Шунинг учун Эгамиз айтмоқда: — Мен Қуддусга меҳр–шафқат кўрсатай, деб қайтдим. Менинг уйим ўша ерда қурилади, Қуддус қайтадан қурилиши учун ўлчанади. Сарвари Оламнинг каломи шудир.

¹⁷Фаришта яна шундай сўзларни эълон қилишимни буюрди: Сарвари Олам демоқда: — Менинг шаҳарларимда яна тўкин–сочинлик бўлади. Мен Қуддус аҳолисини яна бир бор юпатаман, Сионни, Ўз шаҳрим, деб яна айтаман.

¹⁸Мен тепага қараб, тўртта шох кўрдим.

¹⁹Мен билан гаплашган фариштадан: — Булар нима? — деб сўрадим. У менга деди: — Бу шохлар Яҳудо, Исроил ва Қуддус халқларини сочиб ташлаган ҳукмдорларни билдиради.

²⁰Шундан кейин Эгамиз менга тўртта темирчини кўрсатди.

²¹Мен яна: — Бу темирчилар нима қилгани келишяпти? — деб сўрадим. У шундай деб жавоб берди: — Бошқа ҳеч ким бош кўтармасин, деб тўртта шох Яҳудо халқини сочиб ташлаганди. Энди темирчилар ўша шохларни қўрқувга солишга келишяпти. Ўзга халқлар Яҳудо юртини ўз шохлари билан сузганди. Юртнинг халқини сочиб юборганди. Энди темирчилар мана шу халқларнинг шохларини кесиб ташлаш учун келишяпти.