Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Матто 13 Bible Online

Матто 13 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Матто 13

¹Ўша куни Исо уйдан чиқиб, кўл бўйига бориб ўтирди.

²Унинг атрофида шу қадар кўп оломон тўпландики, У қайиққа тушиб, ўтиришга мажбур бўлди. Оломон эса кўл қирғоғида турарди.

³Исо масал орқали халққа кўп нарсаларни ўргатди: “Қулоқ солинглар! Бир деҳқон уруғ сепгани чиқибди.

⁴У уруғ сепаётганда баъзи уруғлар сўқмоқ йўл устига тушибди. Қушлар учиб келиб, уруғларни чўқиб кетибди.

⁵Баъзи уруғлар тупроғи кам тошлоққа тушибди. Тупроқ чуқур бўлмагани учун, уруғлар тез кўкариб чиқибди.

⁶Бироқ қуёш чиққач, қовжираб, илдизи бўлмагани учун сўлиб қолибди.

⁷Бошқа уруғлар тиканлар орасига тушибди. Тиканлар ўсиб, уруғларни бўғиб қўйибди.

⁸Яна бошқа уруғлар эса яхши тупроққа тушибди. Баъзилари юз, баъзилари олтмиш, баъзилари эса ўттиз баробар кўп ҳосил берибди.

⁹Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!”

¹⁰Шундан кейин шогирдлар келиб, Исодан сўрадилар: — Нега одамларга масаллар билан гапиряпсиз?

¹¹У шундай жавоб берди: — Осмон Шоҳлигининг сирларини билиш уларга эмас, сизларга берилган.

¹²Зеро, кимда бор бўлса, унга яна берилади ва унда мўл–кўлчилик бўлади. Аммо кимда йўқ бўлса, бори ҳам тортиб олинади.

¹³Одамларга масаллар билан гапираётганимнинг сабаби шуки, улар қараб туриб кўрмайдилар, қулоқ солиб туриб, эшитмайдилар ва англамайдилар.

¹⁴Ишаёнинг башорати уларда бажо бўлган: “Сизлар эътибор бериб тинглайсиз, Лекин ҳеч қачон тушунмайсиз, Яхшилаб қараб турасиз, Аммо ҳеч қачон англамайсиз.

¹⁵Зеро, бу халқнинг ақли ўтмас бўлди, Қулоқлари оғирлашди, Улар кўзларини юмиб олишди. Токи кўзлари билан кўрмасинлар, Қулоқлари билан эшитмасинлар, Ақллари билан англамасинлар, Тағин Менга қайтиб, шифо топмасинлар.”

¹⁶Сизлар эса ниҳоятда бахтлисизлар! Ахир, сизларнинг кўзларингиз кўради, қулоқларингиз эшитади.

¹⁷Сизларга чинини айтай: қанчадан–қанча пайғамбарлар, қанчадан–қанча солиҳ одамлар сиз кўрганларни кўришни истаганлар, аммо кўрмаганлар. Сизлар эшитганларни эшитишни улар истаганлар, аммо эшитмаганлар.

¹⁸“Уруғ сепувчи ҳақидаги масалнинг маъносини англаб олинглар.

¹⁹Осмон Шоҳлиги тўғрисидаги каломни эшитган, аммо тушуниб олмаган одамга ёвуз шайтон келиб, унинг юрагига экилган каломни ўғирлаб кетади. Сўқмоқ йўл устига тушган уруғлар ана шуларга ишорадир.

²⁰Тошлоқ ерга сепилган уруғлар эса шундай одамларни билдиради: улар каломни эшитганда, уни дарров севинч билан қабул қиладилар.

²¹Лекин уларнинг илдизи бўлмагани учун узоқ вақтга чидамайдилар. Калом туфайли қийинчилик ёки қувғинга дучор бўлишса, дарров чекинадилар.

²²Тиканлар орасига сепилган уруғлар шундай одамларни билдирадики, улар Худонинг каломини эшитадилар, лекин дунёнинг ташвишлари ва бойликка ўчлик каломни бўғиб қўяди, калом эса самарасиз қолади.

²³Яхши тупроққа сепилган уруғлар эса шундай одамларни билдиради: улар каломни эшитиб, унинг маъносини тушуниб оладилар. Уларнинг баъзилари юз баробар, баъзилари етмиш баробар ва баъзилари ўттиз баробар мўл ҳосил берадилар.”

²⁴Исо уларга бошқа бир масал айтиб берди: “Осмон Шоҳлигини ўз даласига яхши уруғ сепган бир одамнинг вазиятига ўхшатса бўлади.

²⁵Ҳамма ухлаб ётганда, душман келиб, буғдойзорга бегона ўт уруғини сепиб кетибди.

²⁶Буғдой ўсиб, бошоқлай бошлаганда, бегона ўтлар ҳам ўсиб чиқибди.

²⁷Хизматкорлар келиб, хўжайинга айтибдилар: — Хўжайин, далангизга яхши уруғ эккан эдингиз–ку! Манави бегона ўтлар қаёқдан пайдо бўлди экан?

²⁸— Бу — душманнинг иши, — деб жавоб берибди хўжайин. Хизматкорлар хўжайинга: — Истасангиз, биз бориб ўша ўтларни юлиб ташлаймиз.

²⁹— Йўқ, — дебди у, — сизлар бегона ўтларни юлаётганларингизда, буғдойни ҳам қўшиб юлиб олишингиз мумкин.

³⁰Майли, ўрим–йиғим пайтигача буғдой билан бирга бегона ўтлар ҳам ўсаверсин. Пайти келганда ўроқчиларга: “Аввал бегона ўтларни йиғиштириб, боғланглар–да, ёқиб юборинглар, кейин буғдойни йиғиштириб, омборхонамга жойланглар”, дейман.

³¹Исо уларга яна бошқа бир масални айтиб берди: “Осмон Шоҳлиги бир одам ўз боғига сепган хантал уруғига ўхшайди.

³²Хантал уруғларнинг энг майдаси бўлса–да, ўсиб чиққанда, ҳамма кўкатлардан баланд бўлади. У шундай дарахт бўладики, қушлар унинг шохларига уя қуради.”

³³Исо уларга бошқа бир масални ҳам айтиб берди: “Худонинг Шоҳлиги хамиртурушга ўхшайди. Аёл бир бўлак хамиртурушни уч тоғора унга қорса ҳам, ҳамма хамир ошади.”

³⁴Исо буларнинг ҳаммасини оломонга масаллар билан гапирди. Масалсиз уларга ҳеч нарса тўғрисида гапирмасди.

³⁵Шундай қилиб, пайғамбарнинг қуйидаги сўзлари бажо бўлди: “Оғзимни масалга очаман, Дунё яратилгандан бери сир сақланганларни Сизга эълон қиламан.”

³⁶Шундан кейин Исо оломон олдидан кетиб, уйга кирди. Шогирдлари Исонинг олдига келиб: — Бегона ўтлар ҳақидаги масални бизга тушунтириб беринг, — дедилар.

³⁷Исо шундай жавоб берди: — Яхши уруғ сепувчи Инсон Ўғлидир.

³⁸Дала оламдир, яхши уруғлар — Осмон Шоҳлигининг одамлари, бегона ўтлар эса ёвуз шайтоннинг одамларидир.

³⁹Бегона ўтларни сепган душман — иблис, ўрим–йиғим — охирзамон, ўроқчилар эса фаришталардир.

⁴⁰Бегона ўтларни йиғиштириб, оловда ёқишгандай, охирзамонда ҳам худди шундай воқеа юз беради.

⁴¹Инсон Ўғли Ўз фаришталарини юборади. Фаришталар Унинг Шоҳлигидан гуноҳга ундаган ҳаммани ва барча бадкирдорларни йиғиб оладилар.

⁴²Уларни ловуллаб турган ўчоққа ташлайдилар. Бадкирдорлар у ерда қаттиқ пушаймон бўлиб, фиғон чекадилар.

⁴³Шунда солиҳлар ўз Оталарининг Шоҳлигида қуёш каби порлайдилар. Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!

⁴⁴“Осмон Шоҳлиги далада яширилган хазинага ўхшайди. Бир одам уни топиб олибди. Уни яна яшириб, хурсанд бўлганидан бор–йўғини сотиб, у далани харид қилибди.”

⁴⁵“Осмон Шоҳлиги нодир марварид излаётган бир савдогарга ўхшайди.

⁴⁶Савдогар қимматбаҳо марваридни топганда, бор–йўғини сотиб, марваридни харид қилибди.”

⁴⁷“Осмон Шоҳлиги балиқчилар денгизга ташлаган тўрга ўхшайди. Тўрга турли хил балиқлар тутилибди.

⁴⁸Тўр тўлгач, балиқчилар уни қирғоққа тортиб чиқаришибди ва ўтириб, яхши балиқларни саватларга солишибди, ёмонларини эса ташлаб юборишибди.

⁴⁹Охирзамонда ҳам худди шундай бўлади: фаришталар келиб, фосиқларни солиҳлар орасидан ажратиб олиб,

⁵⁰ловуллаган ўчоққа ташлайдилар. Ўчоққа тушганлар қаттиқ пушаймон бўлиб, фиғон чекадилар.”

⁵¹Исо шогирдларидан сўради: — Буларнинг ҳаммасини тушундингизларми? — Тушундик, — деб жавоб берди улар.

⁵²Исо уларга деди: — Шундай экан, Осмон Шоҳлигига шогирд тушган ҳар бир Таврот тафсирчиси омборидан ҳам янги, ҳам эски нарсаларни олиб чиқаётган уй эгасига ўхшайди.

⁵³Исо бу масалларни айтиб бўлгач, у ердан кетди.

⁵⁴У она шаҳрига келиб, синагогада одамларга таълим берди. Одамлар эса ҳайратга тушиб дедилар: — Бу Одам шунча доноликни ва мўъжиза кўрсатиш қудратини қаердан олган экан–а?

⁵⁵Бу ўша дурадгорнинг ўғли эмасми?! Онасининг исми Марям, укалари Ёқуб, Юсуф, Шимўн ва Яҳудо–ку!

⁵⁶Унинг сингиллари ҳам орамизда яшайди! Бундай буюк ишларни У қандай қилар экан–а?

⁵⁷Одамлар Исодан қаттиқ хафа бўлдилар. Исо эса уларга деди: — Пайғамбар она шаҳридан ва ўз уйидан бошқа ҳамма ерда иззатланади.

⁵⁸Одамларнинг ишончсизлиги туфайли, Исо у ерда ҳеч қандай мўъжиза кўрсатмади.