Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Матто 24 Bible Online

Матто 24 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Матто 24

¹Исо Маъбаддан чиқиб кетаётганда, шогирдлари Унинг ёнига келиб, диққатини Маъбаднинг биноларига қаратдилар.

²Исо уларга деди: “Буларнинг ҳаммасини кўряпсизми? Сизларга чинини айтайин: булар вайрон бўлади. Биронта тош ўз жойида қолмайди.”

³Исо бир Ўзи Зайтун тоғида ўтирганда, шогирдлари Унинг ёнига келиб, сўрашди: “Бизларга айтинг–чи, бу ҳодисалар қачон юз беради? Сизнинг келишингизни ва охирзамон яқинлашганини нимадан билсак бўлади?”

⁴Исо уларга шундай жавоб берди: “Эҳтиёт бўлинглар, ҳеч ким сизларни йўлдан оздирмасин!

⁵Чунки кўпчилик ўзларини Менинг номим билан атаб: “Мен Масиҳман”, — деб бир қанча одамни йўлдан оздирадилар.

⁶Сизлар уруш ҳақидаги хабарларни ва миш–мишларни эшитасизлар. Бироқ чўчиманглар! Булар содир бўлиши шарт, аммо бу ҳали охири дегани эмас.

⁷Халқ халққа қарши, шоҳлик шоҳликка қарши кўтарилади. Айрим жойларда қаҳатчилик ва зилзилалар бўлади.

⁸Буларнинг ҳаммаси тўлғоқ азобларининг бошланишига ўхшайди.

⁹Ўшанда сизларни қийнаш ва ўлдириш учун тутиб берадилар. Менинг номим туфайли ҳамма халқлар сизлардан нафратланади.

¹⁰Шунда кўплар имондан қайтади, улар бир–бирини сотиб, бир–биридан нафратланади.

¹¹Кўп сохта пайғамбарлар пайдо бўлади, улар кўпларни йўлдан уради.

¹²Ёмонлик кўпайгани учун одамлар орасида меҳр–оқибат йўқолади.

¹³Лекин охиригача бардош берган нажот топади.

¹⁴Осмон Шоҳлиги тўғрисидаги Хушхабар бутун дунё бўйлаб ваъз қилинади, ҳамма халқлар уни эшитади. Шундагина охирзамон келади.”

¹⁵“Дониёр пайғамбар айтганидай кўп ҳаром–хариш ишларга сабаб бўладиган макруҳ бир нарсанинг муқаддас жойда турганини кўрганингизда (ўқиган ўзи тушунсин!),

¹⁶Яҳудияда бўлганлар тоғларга қочишсин.

¹⁷Томнинг устида бўлганлар уйидан бирон нарса олиш учун пастга тушмасин.

¹⁸Далада бўлганлар эса тўнини олгани қайтиб келмасин.

¹⁹У кунларда ҳомиладор ва эмизикли аёлларнинг ҳолига вой!

²⁰Қочишингиз қишга ёки Шаббат кунига тўғри келмаслиги учун илтижо қилинглар.

²¹Чунки ўша вақтда шундай азоб–уқубатлар бўладики, дунё яратилгандан то ҳозиргача бунақаси бўлмаган ва қайтиб содир бўлмайди.

²²Лекин танланган одамлар учунгина у кунлар қисқартирилади. Агар ўша кунлар қисқартирилмаганда эди, ҳеч бир жонзот омон қолмасди.

²³Агар ўшанда кимдир сизларга: “Масиҳ мана бу ерда” ёки: “Ана у ерда”, — деб айтса, ишонманглар.

²⁴Чунки сохта масиҳлар ва сохта пайғамбарлар пайдо бўлиб, иложи бўлса, танланган одамларни ҳам йўлдан оздириш учун буюк аломату мўъжизалар кўрсатадилар.

²⁵Мана, Мен сизларга олдиндан айтиб қўйдим.

²⁶Шундай қилиб, агар улар сизларга: “Қаранглар! У саҳрода!” деб айтсалар, борманглар. Агар улар: “У яширин жойда”, деб айтсалар, ишонманглар.

²⁷Чунки Инсон Ўғли келганда, Уни ҳамма кўради. У шарқдан ғарбга қадар бутун осмонни ёритиб юборган чақмоқдай бўлади.

²⁸Калхатлар тўпланган жойда мурда бўлишини ҳамма билади. Менинг келишим ҳам шу сингари ҳаммага аён бўлади.

²⁹Ўша кунлардаги азоб–уқубатлар ўтиши биланоқ, Қуёш қораяди, ойнинг нури сўнади. Осмондан юлдузлар қулаб тушади, Самовий кучлар ларзага келади.

³⁰Ўшанда Инсон Ўғлининг аломати осмонда намоён бўлади. Ер юзидаги барча қабилалар қайғуради. Шунда ҳамма одам Инсон Ўғлини кўради. Инсон Ўғли қудратга ва буюк улуғворликка бурканиб, булутларда келади.

³¹Карнайнинг баланд садоси остида У фаришталарини ернинг тўрт томонига юборади. Улар дунёнинг бир бурчагидан бошқа бурчагигача танланган одамларни тўплаб олишади.”

³²“Анжир дарахтидан сабоқ олинглар: унинг шохлари кўкариб барг чиқараётганда, ёз яқинлашганини биласизлар.

³³Шу сингари, мана бу воқеалар содир бўлганда, билингки, ўша вақт яқинлашиб қолган, остонангизда турибди.

³⁴Сизларга чинини айтайин: бу насл ўтмасданоқ, буларнинг ҳаммаси содир бўлади.

³⁵Еру осмон йўқ бўлиб кетади, аммо Менинг сўзларим кучда қолади.

³⁶Ўша кун ва соат ҳақида Отамдан бошқа ҳеч ким билмайди. Ўғил ҳам, осмондаги фаришталар ҳам билмайдилар.

³⁷Нуҳ пайғамбар даврида қандай бўлган бўлса, Инсон Ўғли келишида ҳам шундай бўлади.

³⁸Тўфонгача бўлган даврда одамлар еб–ичардилар, уйланиб, турмушга чиқардилар. Нуҳ кемага киргунга қадар ҳаёт шу зайлда давом этарди.

³⁹Тўфон келиб, уларнинг ҳаммасини ювиб кетмагунча, улар ҳамма нарсадан бехабар эдилар. Инсон Ўғли келганда ҳам худди шундай бўлади.

⁴⁰Ўшанда икки киши далада бўлади, бири олинади, бири қолдирилади.

⁴¹Тегирмон тортаётган икки аёл бўлади, бири олинади, бири қолдирилади.

⁴²Шунинг учун ҳушёр бўлинглар. Мен — Раббингиз қайси куни келишимни сизлар билмайсизлар.

⁴³Аммо шуни билиб қўйингки, агар уй эгаси туннинг қай пайтида ўғри келишини билганда эди, у уйғоқ ўтириб, ўғрининг уйга бузиб киришига йўл қўймаган бўларди.

⁴⁴Шунга ўхшаб, сизлар ҳам тайёр туринглар, чунки Инсон Ўғли сизлар кутмаган вақтда келади.”

⁴⁵“Ишончли ва доно хизматкор ким? Хўжайин бундай одамни бошқа хизматкорларига бошлиқ қилиб қўяди, уларга ўз вақтида овқат тарқатишни унга топширади.

⁴⁶Хўжайин уйга қайтганда ўша хизматкорини юмуш устида кўрса, хизматкор нақадар бахтли!

⁴⁷Сизларга чинини айтай: хўжайин ўша хизматкорини бутун мулки устидан бошқарувчи қилиб қўяди.

⁴⁸Борди–ю, у хизматкор ёмон бўлиб, кўнглида: “Хўжайиним ҳали бери қайтиб келмайди”, — деб,

⁴⁹бошқа хизматкорларни ура бошласа ва шаробхўрлар билан еб–ичса,

⁵⁰хизматкор кутмаган кунда, ўйламаган соатда хўжайини келиб қолади.

⁵¹У хизматкорининг жазосини бериб, бошига иккиюзламачиларнинг кунини солади. Шунда хизматкор қаттиқ пушаймон бўлиб, фиғон чекади.”