Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Матто 9 Bible Online

Матто 9 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Матто 9

¹Исо қайиққа тушиб, кўлнинг нариги томонидаги Кафарнаҳум шаҳрига сузиб борди. У ўша пайтда Кафарнаҳумда яшарди.

²Исо шаҳарга кириши биланоқ бир неча киши Унинг олдига тўшакда ётган бир шол одамни кўтариб келдилар. Исо уларнинг ишончини кўриб, шолга: — Дадил бўл, ўғлим, гуноҳларинг кечирилди, — деди.

³Шунда Таврот тафсирчиларидан баъзилари ўзларича: “Бу Одам куфрлик қиляпти–ку!” — дейишди.

⁴Уларнинг бу ўй–фикрларини билган Исо деди: — Нега сизлар бундай ёмон нарсаларни ўйлайсизлар?

⁵Қайси бири осонроқ? “Гуноҳларинг кечирилди!” деб айтишми, ёки: “Ўрнингдан туриб юр!” деб айтишми?

⁶Инсон Ўғлига ер юзида гуноҳларни кечириш ҳокимияти берилган. Ҳозир шуни билиб оласизлар. Исо шундай деди–ю, шолга: — Ўрнингдан тур! Тўшагингни олиб, уйингга бор! — деб буюрди.

⁷Шол ўрнидан туриб, уйига кетди.

⁸Оломон бу воқеани кўриб, қўрқиб кетди. Улар инсон зотига бундай ҳокимият берган Худони улуғладилар.

⁹Исо йўлда давом этаркан, солиқ йиғадиган жойда ўтирган Маттони кўриб қолди. Исо унга: — Ортимдан юр! — деди. Матто ўрнидан туриб, Исога эргашди.

¹⁰Бир оздан кейин Исо Маттонинг уйида меҳмон бўлди. Кўп солиқчилар ва гуноҳкорлар келиб, Исо ва Унинг шогирдлари билан бирга дастурхон атрофига ўтирдилар.

¹¹Фарзийлар буни кўриб, Исонинг шогирдларидан: — Нега Устозингиз солиқчилару гуноҳкорлар билан бирга еб–ичиб ўтирибди? — деб сўрадилар.

¹²Исо бу гапни эшитиб, уларга шундай жавоб берди: — Соғлар эмас, хасталар табибга муҳтождир.

¹³Боринглар–да, Тавротдаги: “Мен қурбонлик эмас, раҳм–шафқат истайман”, деган оятнинг маъносини ўрганиб келинглар. Ахир, Мен солиҳларни эмас, гуноҳкорларни тавбага чақиргани келганман.

¹⁴Бир куни Яҳёнинг шогирдлари Исонинг олдига келиб, шундай савол бердилар: — Бизлар ва фарзийлар кўп рўза тутамиз, нега Сизнинг шогирдларингиз рўза тутмайдилар?

¹⁵Исо уларга деди: — Куёв даврада бўлганда тўйдаги меҳмонлар қайғурадими? Бироқ улар куёвдан жудо бўладиган кунлар келади, ана ўшанда рўза тутадилар.

¹⁶Ҳеч ким эски кийимга янги матодан ямоқ солмайди. Чунки янги ямоқ эски кийимни баттар йиртиб юборади.

¹⁷Шунингдек, янги шаробни ҳам эски мешга қуймайдилар. Чунки меш ёрилиб кетади, шароб ҳам тўкилади, меш ҳам нобуд бўлади. Аксинча, янги шаробни янги мешга қуядилар, шунда униси ҳам, буниси ҳам сақланиб қолади.

¹⁸Исо уларга бу сўзларни айтиб турганда, бир синагога оқсоқоли келиб қолди. У Исонинг олдида тиз чўкиб, шундай деб ёлворди: — Қизим ҳозиргина вафот этди. Юринг, қизимга қўлингизни теккизинг, у тирилиб кетади.

¹⁹Исо ўрнидан туриб, шогирдлари билан ўша одамнинг орқасидан борди.

²⁰Шу пайт ўн икки йилдан бери қон кетишидан азоб чекаётган бир аёл Исонинг орқасидан келиб, Унинг кийими этагига қўл теккизди.

²¹У ўзича: “Агар кийимига бир тегиб олсам, соғайиб кетаман”, — деб ўйлаган эди.

²²Исо орқасига ўгирилди. Аёлни кўриб, деди: — Дадил бўл, қизим, ишончинг сени соғайтирди. Аёл шу заҳоти дардидан халос бўлди.

²³Исо синагога оқсоқолининг уйига етиб борганда, най чалувчиларни ва дод–фарёд қилаётган оломонни кўрди.

²⁴Исо: — Ҳаммаларингиз чиқинглар! — деб буюрди. — Қизча ўлмаган, у ухлаб ётибди. Одамлар Исонинг устидан кулишди.

²⁵Оломон ташқарига чиқарилгандан сўнг Исо ичкарига кириб, қизчанинг қўлидан ушлади. Қизча ўрнидан туриб кетди.

²⁶Бу хабар бутун атрофга ёйилди.

²⁷Исо у ердан жўнаб кетаётганда, икки кўр Унинг орқасидан эргашганча дод солиб: — Эй Довуд Ўғли Исо, бизларга раҳм қилинг! — деб фарёд қилишарди.

²⁸Исо уйга кирганда, кўрлар Унинг ёнига келишди. Исо улардан сўради: — Сизларга шифо бера олишимга ишонасизларми? — Ҳа, Ҳазрат! — деб жавоб беришди улар.

²⁹Шунда Исо уларнинг кўзларига қўлини теккизиб: — Сизларнинг ишончингизга яраша бўлсин, — деди.

³⁰Уларнинг кўзлари очилиб кетди. Исо уларга: — Буни ҳеч ким билмасин! — деб қатъий огоҳлантирди.

³¹Аммо улар ўша ердан чиқибоқ, бутун атрофга Исо ҳақида овоза қилдилар.

³²Улар кетгандан кейин, Исонинг олдига жин чалган бир соқовни олиб келишди.

³³Исо жинни қувиб чиқаргандан кейин, соқов тилга кирди, халқ эса ҳайратда қолиб: — Исроилда бундай ҳодиса ҳеч қачон бўлмаган, — деди.

³⁴Аммо фарзийлар шундай дердилар: — У инс–жинслар ҳукмдорининг кучи билан жинларни қувиб чиқаряпти.

³⁵Исо ҳамма шаҳару қишлоқларга бориб, синагогаларда таълим берарди, Худонинг Шоҳлиги тўғрисидаги Хушхабарни эълон қилиб, одамларнинг турли хасталигу дардларига шифо берарди.

³⁶Исо оломонни кўриб, уларга ачиниб кетди, чунки улар чўпонсиз қўйлардай довдираган ва ҳолдан тойган эдилар.

³⁷Шунда Исо шогирдларига деди: — Ҳосил мўл, аммо ишчилар оз.

³⁸Шунинг учун ҳосил Эгасидан: “Ҳосилингни йиғиб олишга яна ишчилар юбор”, деб сўранглар.