Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Марк 15 Bible Online

Марк 15 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Марк 15

¹Тонг отар–отмас, бош руҳонийлар, оқсоқоллар, Таврот тафсирчилари ва Олий кенгашнинг қолган аъзолари бир қарорга келишди. Улар Исони боғлатиб, Пилатга олиб бориб топширишди.

²Пилат Исодан: — Сен яҳудийларнинг Шоҳимисан? — деб сўради. — Сиз шунақа дейсиз, — деб жавоб берди Исо.

³Бош руҳонийлар Уни кўп масалада айблаётган эдилар.

⁴Пилат яна Унга: — Сен ҳеч нарсага жавоб бермайсанми? Кўряпсан–ку, улар Сени кўп жиноятларда айблашяпти! — деди.

⁵Лекин Исо бошқа ҳеч жавоб бермади. Пилат бунга қойил қолди.

⁶Ҳар Фисиҳ байрамида Пилат халқнинг илтимосига биноан бир маҳбусни озод қилар эди.

⁷Исён вақтида қотиллик қилган Барабба исмли бир киши ўз шериклари билан ўшанда қамоқда эди.

⁸Халқ яна келиб, Пилатдан одатдагидай бир маҳбусни озод қилишни сўрай бошлади.

⁹[9-10] Бош руҳонийлар Исони ҳасад туфайли қўлга туширишганини билган Пилат оломондан: — Сизлар учун яҳудийларнинг Шоҳини озод қилишимни истайсизларми? — деб сўради.

¹⁰

¹¹Аммо бош руҳонийлар: “Унинг ўрнига Бараббани озод қилишни Пилатдан сўранглар”, деб оломонни қўзғадилар.

¹²Пилат уларга яна деди: — Айтинглар хоҳишингизни! Сизлар “Яҳудийлар Шоҳи” деб атайдиган Кишини нима қилай?

¹³— Хочга михлансин! — деб шовқин солди оломон.

¹⁴Пилат улардан: — Нимага? У нима ёмонлик қилди? — деб сўради. Лекин оломон: — Хочга михлансин! — деб баттар бақирарди.

¹⁵Шундан кейин Пилат халқни мамнун қилай, деб Бараббани озод этди. Исони эса қамчилатиб, хочга михлашни буюрди.

¹⁶Аскарлар Исони ҳукумат саройининг ҳовлисига олиб бориб, бутун бўлинмани Унинг олдига тўплашди.

¹⁷Унга сафсар тўн кийдиришди ва тиканлардан тож ўриб бошига қўйишди.

¹⁸— Яшавор, эй яҳудийларнинг Шоҳи! — деб Уни қутлай бошлашди.

¹⁹Қамиш билан Унинг бошига қайта–қайта уриб, тупуришди. Унинг олдида тиз чўкиб, таъзим қилишди.

²⁰Уни шундай масхара қилганларидан кейин, устидан сафсар тўнни ечиб олиб, Ўзининг кийимларини кийдиришди. Сўнг Уни хочга михлаш учун олиб кетишди.

²¹Аскарлар йўлда Шимўн деган одамни учратиб қолдилар. У даладан қайтиб келаётган эди. Улар Шимўнни Исонинг хочини кўтариб боришга мажбур қилдилар. Шимўн Киринеялик бўлиб, Искандар ва Руфуснинг отаси эди.

²²Аскарлар Исони Гўлгота деган жойга олиб келишди. Гўлгота “Бош суяги” маъносини беради.

²³Исога мирра аралаштирилган шароб беришди, лекин У ичмади.

²⁴Бундан сўнг Исони хочга михлаб қўйишди. Унинг кийимларини эса ўзаро бўлишиб, ким нима олади, деб қуръа ташлашди.

²⁵Уни хочга михлаганларида эрталаб соат тўққиз эди.

²⁶Бош томонида “Яҳудийларнинг Шоҳи”, деган Унинг айбини кўрсатувчи ёзув бор эди.

²⁷[27-28] Исо билан бирга иккита қароқчини ҳам михлаган эдилар. Уларнинг бири Исонинг ўнг томонида, иккинчиси эса чап томонида эди [1].

²⁸

²⁹Ўтиб кетаётганлар бошларини чайқаб, Исони ҳақоратлашарди: — Эй Маъбадни бузиб, уч кун ичида тиклайдиган!

³⁰Ўзингни Ўзинг қутқариб, хочдан тушиб кўр–чи!

³¹Бош руҳонийлар ва Таврот тафсирчилари ҳам уларга қўшилиб, Исони масхаралай кетишди. Улар бир–бирига: — У бошқаларни қутқарарди, Ўзини эса қутқара олмайди!

³²Исроилнинг Шоҳи Масиҳ энди хочдан тушсин, токи биз буни кўриб Унга ишонайлик! — дейишарди. Исо билан бирга хочга михланганлар ҳам Уни ҳақоратлар эдилар.

³³Туш пайти бутун юртни зулмат қоплади. Соат учга қадар ҳамма ёқ зулматга чўмди.

³⁴Соат учда Исо баланд овоз билан: — Элоҳи, Элоҳи, ламо шавақтани? — деб фарёд қилди. Бу сўзнинг таржимаси: “Эй Худойим! Эй Худойим! Нега Мени тарк этдинг?!” — демакдир.

³⁵У ерда турган баъзилар буни эшитиб: — Қаранг, У Илёсни чақиряпти, — дейишди.

³⁶Шунда бир одам югуриб бориб, шимгични арзон шаробга ботириб, қамишнинг учига илиб қўйди–да, Исога ичиш учун узатди. Сўнг деди: — Қани кўрайлик–чи, Илёс келиб, Уни хочдан туширармикан?

³⁷Аммо Исо қаттиқ фарёд қилди–ю, жон берди.

³⁸Шу заҳоти Маъбаддаги парда юқоридан пастгача йиртилиб, иккига бўлиниб кетди.

³⁹Исонинг қаршисида турган юзбоши Унинг шу тарзда жон берганини кўриб: — Ҳақиқатан ҳам бу Одам Худонинг Ўғли экан! — деди.

⁴⁰У ерда узоқдан қараб турган аёллар бор эди. Улар орасида Магдалалик Марям, кичик Ёқуб билан Юсуфнинг онаси Марям ҳамда Саломия бор эдилар.

⁴¹Исо Жалилада эканлигида, улар Унга хизмат қилиб, эргашиб келган эдилар. У ерда Исо билан бирга Қуддусга келган бошқа кўп аёллар ҳам бор эди.

⁴²Жума куни кеч киришига оз қолган, Шаббат кунига тайёргарлик қилиш вақти тугаётган эди.

⁴³Шунда Олий кенгашнинг обрўли аъзоси, Худо Шоҳлигини кутиб юрган Ариматеялик Юсуф журъат этиб, Пилатнинг ҳузурига борди ва Исонинг жасадини сўради.

⁴⁴Пилат Исонинг дарров ўлганига ҳайрон бўлди. Юзбошини чақириб: — Унинг жони узилиб бўлдими? — деб сўради.

⁴⁵Пилат Исонинг ўлганини юзбошидан билиб олгач, Унинг жасадини Юсуфга берди.

⁴⁶Юсуф зиғир мато сотиб олди. Жасадни хочдан тушириб олиб, зиғир мато билан кафанлади. Жасадни қояда ўйилган қабрга қўйди. Кейин қабрнинг оғзига бир тошни юмалатиб келтириб, қўйиб кетди.

⁴⁷Исонинг жасади қаерга дафн қилинганини Магдалалик Марям билан Юсуфнинг онаси Марям кўрди.