Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Марк 4 Bible Online

Марк 4 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Марк 4

¹Исо яна кўл бўйида таълим берди. Унинг атрофида шу қадар кўп оломон тўпландики, У кўлдаги қайиққа тушиб, ўтиришга мажбур бўлди. Оломон эса кўл қирғоғида турарди.

²Исо масал орқали халққа таълим бериб, шундай деди:

³— Қулоқ солинглар! Уруғ сепувчи уруғ сепгани чиқибди.

⁴Уруғ сепаётганда баъзи уруғлар сўқмоқ йўл устига тушибди. Қушлар учиб келиб, уруғларни чўқиб кетибди.

⁵Баъзи уруғлар тупроғи кам тошлоққа тушибди. Тупроқ чуқур бўлмагани учун, уруғлар тез кўкариб чиқибди.

⁶Бироқ қуёш чиққач, қовжираб, илдизи бўлмагани учун сўлиб қолибди.

⁷Бошқа уруғлар тиканлар орасига тушибди. Тиканлар ўсиб, уруғларни бўғиб қўйибди, уруғлар ҳосил бермабди.

⁸Яна бошқа уруғлар эса яхши тупроққа тушибди ва униб–ўсиб, ўттиз, олтмиш, ҳаттоки юз баробар кўп ҳосил берибди.”

⁹Кейин Исо яна деди: “Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!”

¹⁰Исо ўн икки шогирди ва бошқа баъзи одамлар билан ёлғиз қолганда, улар Исодан бояги масални тушунтириб беришини сўрадилар.

¹¹Исо уларга деди: “Худо Шоҳлигининг сири сизларга берилган. Ташқаридагиларга эса ҳамма нарса масаллар орқали англатилади.

¹²Зотан: ‘Улар кўриб туриб, англамаслар, Тинглаб туриб, тушунмаслар. Акс ҳолда Худога қайтган бўлардилар, Гуноҳларидан фориғ бўлган бўлардилар.’”

¹³Исо уларга деди: “Агар бу масални тушунмаган бўлсангиз, бошқа масалларни қандай тушунасиз?!

¹⁴Уруғ сепувчининг сепгани — Худонинг каломидир.

¹⁵Баъзи одамлар сўқмоқ йўл устига тушган уруғларга ўхшайдилар. Улар каломни эшитадилар, аммо ўша заҳоти шайтон келиб, уларнинг ичига экилган каломни олиб кетади.

¹⁶Бошқа одамлар тошлоқ ерга тушган уруғларга ўхшайдилар. Улар каломни эшитганда, уни дарров севинч билан қабул қиладилар.

¹⁷Лекин уларнинг илдизи бўлмагани учун узоққа чидамайдилар. Калом туфайли қайғу ёки қувғинга дучор бўлишса, дарров чекинадилар.

¹⁸Бошқа бирлари тиканлар орасига тушган уруғларга ўхшайдилар. Улар Худонинг каломини эшитадилар,

¹⁹лекин дунёнинг ташвишлари, бойликка ўчлик ва бошқа ҳаваслар уларнинг юракларига кириб, каломни бўғиб қўяди, калом эса самарасиз қолади.

²⁰Бошқа бирлари эса яхши тупроққа тушган уруғларга ўхшайдилар. Улар каломни эшитиб, қабул қиладилар ва ўттиз, олтмиш, ҳатто юз баробар ҳосил берадилар.”

²¹Исо уларга яна деди: “Чироқни олиб келиб, идишнинг ёки сўрининг тагига қўядими?! Аксинча, чироқпояга қўяди.

²²Шу сингари, яширин ҳар қандай нарса ошкора бўлади, сирли бўлган ҳар қандай нарса очилади.

²³Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!”

²⁴Кейин уларга яна деди: “Эшитаётганларингизни қулоғингизга қуйиб олинг! Сиз қандай ўлчов билан ўлчасангиз, худди шундай ўлчов билан сизга ҳам ўлчаб берилади. Сизга яна қўшиб берилади.

²⁵Кимда бор бўлса, унга яна берилади. Кимда йўқ бўлса, бори ҳам ундан тортиб олинади.”

²⁶Исо яна шундай деди: “Худонинг Шоҳлигини шунга қиёсласа бўлади: деҳқон даласига уруғ экади.

²⁷Кечаси бўлдими, ухлайди, кундузи бўлдими, туради. Аммо уруғ қандай униб чиқиб, ўсишини у билмайди.

²⁸Ер ўз–ўзидан аввал пояни, сўнгра бошоқни, ундан кейин бошоқдаги тўлиқ донни етиштиради.

²⁹Ҳосил пишгач, йиғим–терим вақти келди, деб ўша одам дарҳол ўроқни ишга солади.”

³⁰Исо яна деди: “Худонинг Шоҳлигини яна нимага ўхшатсак бўлади?! Уни қандай масал билан ифодаласак бўлади?!

³¹Худонинг Шоҳлиги хантал донига ўхшайди: у ерга сепиладиган уруғларнинг энг майдасидир.

³²Лекин сепилгандан кейин кўкаради ва барча кўкатлардан баланд бўлиб ўсади. Катта шохлар чиқаради, осмондаги қушлар ҳам унинг паноҳида уя қуради.”

³³Шундай қилиб, Исо халқнинг эшитиш имкониятига қараб, бу сингари кўпгина масаллар орқали Худонинг сўзини ўргатарди.

³⁴Масалсиз уларга гапирмас эди. Шогирдлари билан ёлғиз қолганда эса, уларга ҳаммасини тушунтирар эди.

³⁵Ўша куни кечқурун Исо шогирдларига: — Кўлнинг нариги томонига ўтайлик, — деди.

³⁶Улар оломонни қолдириб, Исони ўтирган қайиғида олиб кетдилар. Исонинг кетидан бошқа қайиқлар ҳам сузиб кетди.

³⁷Шу орада кўлда кучли бўрон кўтарилди. Тўлқинлар қайиқни тебратиб юборди, қайиқ сувга тўла бошлади.

³⁸Исо эса қайиқнинг қуйруқ томонида ёстиққа бош қўйиб, ухлаб ётган эди. Шогирдлар Исони уйғотиб: — Устоз! Ҳалок бўляпмиз! Наҳотки Сизга бари бир бўлса?! — дейишди.

³⁹Шунда Исо туриб, шамолга: “Жим бўл!”, кўлга: “Бас қил!” деб буюрди. Шу онда шамол тинди, чуқур сукунат бўлди.

⁴⁰Исо шогирдларига: — Нега қўрқасизлар? Нега ҳалигача ишончингиз йўқ? — деди.

⁴¹Улар эса ваҳимага тушиб, бир–бирига шундай дейишди: — Бу Ким бўлди экан–а? Шамол ҳам, кўл ҳам Унга бўйсунади–я!