Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Луқо 1 Bible Online

Луқо 1 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Луқо 1

¹Ҳурматли Теофил! Ўзингизга маълумки, кўп одамлар орамизда Худонинг қилган ишлари тафсилотини ёзишга киришганлар.

²Бу воқеаларни ёзишда улар бўлиб ўтган ҳодисаларни бошидан кўрган ва уларни бизга етказган одамларнинг сўзларини асос қилиб олганлар.

³Шунинг учун, мен ҳам ҳаммасини бошидан синчиклаб текширганимдан кейингина, бу воқеаларнинг тафсилотини тартиб билан сизга ёзиб беришга қарор қилдим,

⁴токи сизга ўргатилган таълимотнинг ҳақиқийлигига ўзингиз ишонч ҳосил қилинг.

⁵Яҳудия шоҳи Ҳирод даврида Закариё деган бир руҳоний бор эди. У Абиё уруғидан келиб чиққанди, xотини Элизабет эса Ҳорун наслидан эди.

⁶Иккови ҳам Худо олдида солиҳ бўлиб, Эгамизнинг амру фармонларига беками–кўст риоя қилишарди.

⁷Элизабет бепушт бўлгани учун, уларнинг фарзанди йўқ эди. Бунинг устига иккови ҳам кексайиб қолган эдилар.

⁸Закариёнинг руҳонийлар бўлинмаси Маъбадда навбатчилик қилаётган кунларнинг бирида, Закариё Худонинг ҳузурида руҳонийлик вазифасини бажараётган эди.

⁹Руҳонийларнинг одати бўйича, Эгамизнинг Маъбадига кириб хушбўй тутатқилар тутатиш қуръаси унга тушганди.

¹⁰Тутатқи тутатиш вақтида катта бир оломон ташқарида ибодат қилаётган эди.

¹¹Шу пайт Эгамизнинг бир фариштаси Закариёга зоҳир бўлди. Фаришта тутатқи қурбонгоҳининг ўнг томонида турарди.

¹²Закариё уни кўриб, қўрққанидан ўзини йўқотиб қўйди.

¹³Фаришта унга деди: — Закариё, қўрқма, сенинг илтижоларинг ижобат бўлди. Хотининг Элизабет сенга бир ўғил туғиб беради. Унинг исмини Яҳё қўясан.

¹⁴У сенга шодлик ва қувонч келтиради, унинг туғилганидан кўпчилик хурсанд бўлади.

¹⁵У Эгамиз назарида улуғ бўлади, шаробу ўткир ичимликларни оғзига олмайди. Онасининг қорнидаёқ Муқаддас Руҳга тўлади.

¹⁶Исроил халқидан бўлган кўпларни у Эгаси Худога қайтаради.

¹⁷У Илёс пайғамбарнинг руҳи ва қудратига тўлиб, Раббимиз Масиҳдан олдин келади. Раббимизга тайёр бир халқни тақдим қилиш учун, оталарнинг юракларини фарзандларига мойил қилади, итоатсизларнинг фикрини солиҳлар донолиги томон буради.

¹⁸Закариё фариштага деди: — Мен бунга қандай амин бўламан? Ахир, мен кексайиб қолганман, хотиним ҳам қариб қолган бўлса?

¹⁹Фаришта унга шундай жавоб берди: — Мен Худонинг ҳузурида турадиган Жаброилман. Сен билан гаплашгани, сенга бу Хушхабарни эълон қилгани юборилганман.

²⁰Сенга айтганларим ўз вақтида бажо бўлади. Аммо менинг сўзларимга ишонмаганинг учун тилдан қоласан. Айтганларим бажо бўлмагунча, гапиролмайсан.

²¹Шу орада Закариёни кутиб турган халқ унинг Маъбадда имиллаб қолганига ҳайрон бўлди.

²²Ниҳоят, Закариё ташқарига чиқди, аммо сўзламоққа тили айланмади. Халқ унинг Маъбадда ваҳий кўрганлигини тушунди. Закариё соқов бўлиб қолгани учун халқ билан имо–ишоралар орқали сўзлашишга мажбур бўлди.

²³Маъбаддаги хизмат муддати тугагач, Закариё уйига қайтиб борди.

²⁴Орадан кўп ўтмай, хотини Элизабет ҳомиладор бўлди. У дастлабки беш ой давомида уйидан чиқмай юрди. У шундай дерди:

²⁵“Буни мен учун Эгам қилди. У менга марҳамат кўрсатиб, халқ орасида мени шармандаликдан қутқарди.”

²⁶Элизабетнинг ҳомиласи олти ойлик бўлганда, Худо фаришта Жаброилни Жалиланинг Носира деган шаҳрига,

²⁷Довуд авлодидан Юсуф исмли йигитга унаштирилган бир қизга юборди. Қизнинг оти Марям эди.

²⁸Фаришта унинг олдига бориб: — Салом, эй Худо ёрлақаган қиз! Эгамиз сен биландир, — деди.

²⁹Марям фариштанинг сўзларидан саросимага тушди. “Бундай саломлашув нимани билдирар экан?” деб ўйланиб қолди.

³⁰Фаришта унга деди: — Марям, қўрқма, сен Худодан иноят топдинг.

³¹Сен ҳомиладор бўлиб, ўғил туғасан. Унинг исмини Исо қўясан.

³²У буюк бўлади. Уни Худойи Таолонинг Ўғли деб аташади. Эгамиз Худо Унга бобоси Довуднинг тахтини беради.

³³У то абад Ёқуб насли устидан ҳукмронлик қилади, ҳукмронлигининг охири бўлмайди.

³⁴— Мен ҳали эр кўрмаган бўлсам, бу қандай бўлади? — деб сўради фариштадан Марям.

³⁵Фаришта жавоб берди: — Муқаддас Руҳ сени қамраб олади, Худойи Таолонинг қудрати сени қоплайди. Шу боис туғадиган Ўғлинг муқаддас бўлади, У Худонинг Ўғли деб аталади.

³⁶Мана, қариндошинг Элизабет ҳам қарилигида ҳомиладор бўлди, у ўғил туғади. Ҳомиласи олти ойлик. Одамлар эса уни бепушт деб айтардилар.

³⁷Худо учун имконсиз нарса йўқ!

³⁸— Мен Эгамнинг бандасиман. Ҳаммаси сен айтгандай бўлсин, — деб жавоб берди Марям. Шундан кейин фаришта кетди.

³⁹Кўп ўтмай Марям шошилганича Яҳудия қирларидаги шаҳарга йўл олди.

⁴⁰У Закариёнинг уйига кириб, Элизабет билан саломлашди.

⁴¹Элизабет Марямнинг саломини эшитгани заҳоти қорнидаги боласи ўйноқлаб кетди. Элизабет Муқаддас Руҳга тўлиб,

⁴²баланд овозда шундай хитоб қилди: — Сен аёллар ичра мубораксан, қорнингдаги бола ҳам муборакдир!

⁴³Мен ким бўлибманки, Раббим Масиҳнинг онаси менинг ҳузуримга келибди!

⁴⁴Сенинг саломинг қулоғимга етиши биланоқ, қорнимдаги бола қувончдан ўйноқлаб кетди.

⁴⁵Нақадар бахтлисан! Чунки Эгамиз айтганларини амалга оширишига сен ишондинг.

⁴⁶Марям шундай деди: “Бутун вужудим билан Эгамни улуғлайман,

⁴⁷Нажоткорим Худодан кўнглим шод–хуррам.

⁴⁸Ахир, У мендай арзимас бандасига назар солди. Жамики насллар энди мени бахтли деб айтади.

⁴⁹Зотан, Қодир Худо мен учун буюк ишлар қилди, Муқаддасдир Унинг номи.

⁵⁰Ундан қўрққанларга У насллар оша марҳамат қилади.

⁵¹У Ўзининг қудратини кўрсатди, Юраги такаббурларни тўзғитиб ташлади.

⁵²Ҳукмдорларни тахтларидан туширди, Фақирларни эса юксалтирди.

⁵³Очларни неъматлар ила тўйдирди, Бойларни эса қуруқ жўнатди.

⁵⁴[54-55] Ота–боболаримизга берган ваъдаси бўйича, Иброҳимга, унинг наслига Шафқат қилишни то абад ёдида тутди. Қули Исроилга ёрдам берди.”

⁵⁵

⁵⁶Шундай қилиб, Марям Элизабетникида уч ойча қолди, кейин уйига қайтиб кетди.

⁵⁷Элизабетнинг ой–куни етиб, ўғил туғди.

⁵⁸Қўни–қўшни ва қариндошлари Эгамизнинг унга кўрсатган буюк марҳаматини эшитиб, у билан бирга қувонишди.

⁵⁹Улар саккизинчи куни боланинг суннатига келишди. Унга Закариё, деб отасининг исмини қўймоқчи бўлишди.

⁶⁰Бунга боланинг онаси эътироз билдириб: — Йўқ, исмини Яҳё қўямиз, — деди.

⁶¹Лекин бошқалар: — Қариндош–уруғинг орасида бу исм билан аталган ҳеч ким йўқ–ку, — дейишди унга.

⁶²Шу пайт отасига имо–ишора қилиб, ундан болага қандай исм қўймоқчи эканлигини сўрашди.

⁶³Закариё имо–ишора орқали бир тахтача сўради ва: “Унинг исми Яҳё бўлади”, — деб ёзди. Ҳамма ҳайрон қолди.

⁶⁴Шу пайт Закариё яна тилга кириб, гапира бошлади ва Худога ҳамду сано айтди.

⁶⁵Ҳамма қўшнилари ҳайратда қолди, бутун Яҳудия қирларида бу воқеа овоза бўлиб кетди.

⁶⁶Бу ҳақда эшитганларнинг ҳаммаси: “Ажабо, бу бола ким бўларкин?” — дея мулоҳаза қилишарди. Чунки Эгамизнинг қудрати унда намоён эди.

⁶⁷Чақалоқнинг отаси Закариё Муқаддас Руҳга тўлиб, башорат қила бошлади:

⁶⁸“Исроилнинг Худоси Эгамизга ҳамду санолар бўлсин! У бизга ёрдамга келди, Ўз халқини асоратдан халос қилди.

⁶⁹[69-70] Азалдан бизга ваъда бергандай, Муқаддас пайғамбарлари орқали айтгандай, Қули Довуд хонадонидан Бизга қудратли Нажоткорни юборди.

⁷⁰

⁷¹Токи У бизни душманларимиздан қутқарсин, Биздан нафратланадиганларнинг ҳаммасидан халос этсин.

⁷²Шундай қилиб, Худо ота–боболаримизга илтифот айлади, Муқаддас аҳдини ёдида тутди.

⁷³Отамиз Иброҳимга берган ўша қасамёдига кўра,

⁷⁴У бизни ёвларимиз қўлидан қутқарди, Энди биз Унга қўрқмасдан хизмат қила оламиз.

⁷⁵Бутун умримиз давомида Унинг олдида муқаддас ва солиҳ бўла оламиз.

⁷⁶Сен ҳам, болажоним, Худойи Таолонинг пайғамбари деб аталасан. Зеро, сен Раббимиз Масиҳдан олдин юрасан, У юрадиган йўлни ҳозирлайсан.

⁷⁷Халқига нажот топишларини эълон қиласан, Худо уларнинг гуноҳларини кечиришини айтасан.

⁷⁸Зеро, Худойимиз меҳр–шафқатга бой, У самодан бизга уфқ нурини сочади.

⁷⁹Зулматда, ўлим соясида ўтирганларни ёритади, Тинчликка олиб борадиган йўлни бизга кўрсатади.”

⁸⁰Бола улғайиб, руҳан кучайди. Исроил халқига хизмат қиладиган вақти келмагунча, саҳрода яшади.