Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Луқо 22 Bible Online

Луқо 22 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Луқо 22

¹Хамиртурушсиз нон байрамига яқин қолган эди. Бу байрам Фисиҳ деб аталарди.

²Бош руҳонийлар ва Таврот тафсирчилари Исони яширинча ўлдириш учун фурсат пойлаб юрган эдилар, чунки улар халқдан қўрқардилар.

³Шунда ўн икки ҳаворийдан бири — Яҳудо Ишқариётнинг ичига шайтон кириб олди.

⁴Яҳудо бош руҳонийларнинг ва Маъбад миршаббошиларининг олдига бориб, Исони қандай тутиб бериш тўғрисида улар билан гаплашди.

⁵Улар жуда хурсанд бўлиб, Яҳудога пул берадиган бўлдилар.

⁶Яҳудо рози бўлди ва Исони халқдан яширинча уларнинг қўлига тутиб бериш учун қулай фурсатни кута бошлади.

⁷Хамиртурушсиз нон байрами келди. Шу куни Фисиҳ қўзиси қурбонлик қилинар эди.

⁸Исо Бутрус билан Юҳаннони юбораётиб шундай деди: — Боринглар, биз учун Фисиҳ таомини тайёрланглар.

⁹Улар Исодан сўрадилар: — Байрам таомини қаерда тайёрлашимизни хоҳлайсиз?

¹⁰Исо уларга деди: — Шаҳарга киришларингиз биланоқ, кўзада сув кўтариб кетаётган бир одамни учратасизлар. Ўша одамга эргашиб, у кирадиган уйга киринглар.

¹¹Хонадон эгасига шундай деб айтинглар: “Устозимиз шогирдлари билан Фисиҳ таомини емоқчилар. У сиздан: ‘Бизга тайёрлаб қўйилган меҳмонхона қаерда?’ деб сўраб юбордилар.”

¹²Уй эгаси сизларга жиҳозланган катта болохонани кўрсатади. У ерда биз учун ҳозирлик кўринглар.

¹³Шогирдлар кетдилар. Ҳамма нарса худди Исо айтганидай рўй берди. Улар Фисиҳ таомини тайёрладилар.

¹⁴Зиёфат вақти бўлди. Исо билан ҳаворийлари дастурхон атрофига ёнбошлашди.

¹⁵Исо уларга деди: — Мен азоб чекмасимдан аввал бу Фисиҳ таомини сизлар билан бирга ейишни жуда ҳам орзу қилгандим.

¹⁶Сизларга айтай: Биз Худонинг Шоҳлигида ҳақиқий Фисиҳ таомини емагунимизча, Мен бу таомдан бошқа емайман.

¹⁷Кейин Исо шароб қуйилган косани олиб, шукрона дуосини айтиб деди: — Буни олинглар, ўзаро бўлишинглар.

¹⁸Сизларга айтай: Худонинг Шоҳлиги келмагунча, Мен узум неъматидан бошқа ичмайман.

¹⁹Сўнгра нонни олди, шукрона дуосини айтиб синдирди ва шогирдларига бериб деди: — Бу нон Менинг танамни билдиради. Танам сизлар учун фидо бўлади. Биргаликда нон синдириб еганингизда Мени хотирланглар.

²⁰Овқатланиб бўлганларидан кейин, Исо яна шароб қуйилган косани олиб, шундай деди: — Бу коса Худонинг янги аҳдини билдиради. Бу Аҳд сизлар учун тўкиладиган қоним эвазига кучга киради.

²¹Ана, қаранг! Менга хиёнат қиладиган одам Мен билан бир дастурхонда ўтирибди.

²²Ҳа, Худо режа қилгандай Инсон Ўғли жон беради. Аммо Инсон Ўғлига хиёнат қилган одамнинг ҳолига вой!

²³Шунда улар бир–бирларидан: — Oрамизда бундай ишга қўл урадиган ким экан? — деб сўрай бошладилар.

²⁴Шогирдлар орасида: “Қайси биримиз энг катта ҳисобланишимиз керак?” деган баҳс бўлди.

²⁵Исо уларга деди: “Бутпарастларнинг ҳукмдорлари халқларига ўз ҳукмини ўтказадилар. Эл бошлиқлари олийҳиммат деб олқишланадилар.

²⁶Сизлар эса бундай бўлманглар. Аксинча, орангизда ким катта бўлса, ўзини энг кичикдай тутсин. Ким бошлиқ бўлса, хизматкордай бўлсин.

²⁷Хўш, ким катта? Дастурхон атрофида ўтирганми ёки унга хизмат қилаётганми? Дастурхон атрофида ўтирган эмасми?! Мен эса орангизда хизматкордайман.

²⁸Оғир кунларимда ёнимда бўлдингизлар.

²⁹Шунинг учун, Отам Менга инъом қилган Шоҳликни Мен сизларга инъом қиляпман.

³⁰Сизлар Менинг Шоҳлигимда дастурхоним атрофида ўтириб еб–ичасизлар, Исроилнинг ўн икки қабиласига ҳукмронлик қиласизлар.”

³¹Исо деди: — Шимўн, Шимўн! Мана, буғдойни ғалвирдан ўтказишгандай, шайтон сизларни синовдан ўтказишга изн сўради.

³²Бироқ имондан тоймасин, деб Мен сен учун ибодат қилдим. Сен тавба қилиб, Менга қайтганингдан кейин, биродарларингни имонда мустаҳкамла.

³³Шимўн Исога жавобан деди: — Ҳазрат! Мен Сиз билан зиндонга ҳам, ўлимга ҳам боришга тайёрман!

³⁴Исо эса деди: — Эҳ Бутрус! Сенга шуни айтай, бугун хўроз қичқирмасдан олдин сен уч марта Мени танимаслигингни айтасан.

³⁵Исо шогирдларига деди: — Мен сизларни ҳамёнсиз, тўрвасиз, чориқсиз юборганимда, бирон нарсада камчилигингиз бормиди? — Ҳеч нарсада! — жавоб берди улар.

³⁶Исо уларга шундай деди: — Энди эса кимнинг ҳамёни ёки тўрваси бўлса, олсин. Кимда қилич йўқ бўлса, чопонини сотиб, қилич харид қилсин.

³⁷Сизларга айтай: “У гуноҳкорлар қаторида саналди”, деб Мен ҳақимда айтилган башорат бажо бўлиши керак. Ҳа, Мен ҳақимда ёзилган бу сўз бажо бўляпти.

³⁸Шогирдлар: — Ҳазрат, қаранг, мана бу ерда иккита қилич бор экан! — дедилар. — Бўлди, етар! — деди Исо.

³⁹Исо шаҳардан чиқиб, одатдагидай Зайтун тоғига йўл олди. Шогирдлари ҳам Унинг орқасидан кетдилар.

⁴⁰Исо ўша жойга етиб келгандан кейин, шогирдларига: — Васвасага тушмаслик учун ибодат қилинглар, — деди.

⁴¹Ўзи улардан бир тош отар масофача нари борди–да, тиз чўкиб ибодат қилди:

⁴²— Эй Ота! Қанийди, бу азоб косасини Мендан узоқлаштирсанг! Аммо Менинг хоҳишим эмас, Сенинг хоҳишинг бажо бўлсин.

⁴³Шу орада осмондан бир фаришта Исога зоҳир бўлиб, Унга куч ато қилди.

⁴⁴Исо оғир изтироб ичида жон–жаҳди билан ибодат қилди. Ундан оққан тер эса ерга томаётган қон томчиларига ўхшар эди.

⁴⁵Исо ибодатни тугатиб, шогирдлари ёнига келди. Уларнинг ухлаб ётганини кўрди. Шогирдлар қайғудан ҳолдан тойган эдилар.

⁴⁶Исо уларга: — Нега ухлаб ётибсизлар? Қани туринглар, васвасага тушмаслик учун ибодат қилинглар, — деди.

⁴⁷Исо ҳали гапириб бўлмасидан, бирданига оломон келиб қолди. Оломонни ўн икки шогирддан бири — Яҳудо бошлаб келганди. Яҳудо Исони ўпмоқчи бўлиб, Унга яқинлашди.

⁴⁸Исо эса унга деди: — Яҳудо, сен Инсон Ўғлига бир ўпич билан хиёнат қиляпсанми?

⁴⁹Исонинг ёнидагилар воқеа қаёққа йўналаётганини пайқаб: — Ҳазрат, қилични ишга солайликми? — дейишди.

⁵⁰Улардан бири эса олий руҳонийнинг хизматкорига жароҳат етказиб, унинг ўнг қулоғини кесиб ташлади.

⁵¹Шунда Исо: — Қўйинглар, бас! — деди–да, хизматкорнинг қулоғига қўл теккизиб унга шифо берди.

⁵²Сўнг Уни қўлга олишга келган бош руҳонийлар, Маъбад миршаббошилари ва оқсоқолларга деди: — Мен қароқчимидим, Мени олиб кетгани қиличу таёқлар билан келибсизлар?!

⁵³Сизлар билан ҳар куни Маъбадда бирга эдим, Менга қўл теккизмадингизлар. Аммо энди замон сизники, зулмат ҳукмронлиги келди!

⁵⁴Исони ушлаб, олий руҳонийнинг уйига олиб кетдилар. Бутрус эса масофа сақлаб уларга эргашиб борди.

⁵⁵Олий руҳонийнинг ҳовлиси ўртасида гулхан ёқишди. Бутрус гулхан атрофида ўтирган одамларнинг ёнига бориб ўтирди.

⁵⁶Бир чўри қиз гулхан ёнида ўтирган Бутрусни кўрди. У Бутрусга тикилиб қаради–да: — Бу одам ҳам У билан бирга эди! — деди.

⁵⁷Лекин Бутрус инкор этиб: — Эй синглим, мен Уни танимайман! — деди.

⁵⁸Бир оздан кейин бошқа бир одам Бутрусни кўриб: — Сен ҳам улардан бирисан–ку! — деди. Лекин Бутрус унга ҳам: — Эй биродар, мен улардан эмасман! — деди.

⁵⁹Орадан бир соатлар ўтгандан кейин яна кимдир: — Ҳақиқатан ҳам, манави одам У билан бирга бўлган. Ахир, у ҳам Жалилалик–ку! — деб туриб олди.

⁶⁰— Менга қара, нима тўғрисида гапиряпсан, тушунмаяпман — деб эътироз билдирди Бутрус. У гапини тугатмасданоқ, хўроз қичқирди.

⁶¹Раббимиз Исо ўгирилиб, Бутрусга қаради. Шунда Бутрус Раббимизнинг: “Бугун хўроз қичқирмасдан олдин, сен Мендан уч марта тонасан”, — деган гапини эслади.

⁶²Бутрус ҳовлидан чиқиб, аччиқ–аччиқ йиғлади.

⁶³Исони қўриқлаган одамлар Уни ҳақоратлаб калтакладилар.

⁶⁴Улар Исонинг кўзларини боғлаб қўйиб: — Пайғамбар, қани топ–чи, Сени ким урди экан? — дердилар.

⁶⁵Исога яна кўп ҳақоратли сўзлар айтдилар.

⁶⁶Тонг отганда Олий кенгаш аъзолари — бош руҳонийлар билан тафсирчилар йиғилдилар. Исони уларнинг олдига олиб келишди.

⁶⁷— Бизга айт–чи, Сен Масиҳмисан? — деб сўрадилар. Исо шундай жавоб берди: — Агар сизларга айтсам, Менга ишонмайсизлар.

⁶⁸Агар сизларга савол берсам, жавоб бермайсизлар.

⁶⁹Бироқ бундан буён Инсон Ўғли Қодир Худонинг ўнг томонида ўтиради.

⁷⁰Шунда ҳамма бирданига: — Бундан чиқди, Сен Худонинг Ўғли экансан–да? — деб сўрадилар. — Ўзларингиз Менинг кимлигимни айтдингизлар, — деди уларга Исо.

⁷¹Шунда улар: — Бошқа гувоҳга эҳтиёж қолмади! Ўз оғзидан ўзимиз эшитдик, ахир! — дейишди.