Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Луқо 23 Bible Online

Луқо 23 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Луқо 23

¹Бутун Кенгаш аъзолари туриб, Исони Пилатнинг олдига келтирдилар.

²Улар Исони айблай бошладилар: — Биз бу Одамни халқимизни йўлдан оздираётганда ушлаб олдик. У, Қайсарга солиқ тўламанглар, Мен Масиҳман, шоҳман, деб айтиб юрибди.

³Пилат Исодан: — Сен яҳудийларнинг шоҳимисан? — деб сўради. — Сиз шунақа дейсиз, — деб жавоб берди Исо.

⁴Шунда Пилат бош руҳонийларга ва оломонга: — Мен бу одамни айблашга ҳеч қандай сабаб кўрмаяпман, — деди.

⁵Аммо улар қаттиқ туриб олдилар: — У Ўз таълимоти билан бутун Яҳудиядаги одамларни қўзғолонга даъват қиляпти. У бу қилмишини Жалилада бошлаганди, энди шу ерга ҳам етиб келибди.

⁶Пилат бу гапни эшитиб: — Бу Одам Жалилаликми? — деб сўради.

⁷Исо Ҳироднинг қўл остидаги ҳудуддан эканини Пилат билгач, Уни Ҳирод ҳузурига жўнатди. Ҳирод ўша пайтда Қуддусда эди.

⁸Ҳирод Исони кўриб, жуда хурсанд бўлиб кетди. У анчадан буён Исони кўрмоқчи бўлиб юрган эди. Чунки Ҳирод Исо ҳақида эшитган, Унинг бирон мўъжизасини кўрсам, деган ниятда эди.

⁹Ҳирод Исога кўп саволлар берди, аммо Исо ҳеч бирига жавоб қайтармади.

¹⁰Шу ерда турган бош руҳонийлар билан Таврот тафсирчилари эса Уни шиддат билан қораладилар.

¹¹Шундан кейин Ҳироднинг ўзи ҳам аскарлари билан бирга Исони камситиб масхаралади. Унга шоҳона чопон кийдириб, Пилатнинг олдига қайтариб юборди.

¹²Бир–бирига душман бўлган Ҳирод билан Пилат ўша куни дўстлашдилар.

¹³Пилат бош руҳонийлар, бошлиқлар ва халқни чақириб,

¹⁴уларга деди: — Сизлар бу Одамни халқни йўлдан оздиришда айблаб, олдимга олиб келдингизлар. Мен Уни сизларнинг олдингизда текшириб кўрдим. Аммо сизлар Унга қўйган айблардан биронтасини мен топмадим.

¹⁵Ҳирод ҳам ҳеч нима тополмагани учун Уни бизнинг олдимизга қайтариб юборди. Хуллас, бу Одам ўлимга лойиқ бирон иш қилмаган.

¹⁶[16-17] Шунинг учун, мен Уни калтаклаб, озод қилиб юбораман [1].

¹⁷

¹⁸Халойиқ эса бир оғиздан: — Унга ўлим! Бизга Бараббани озод қилинг! — деб бақира кетишди.

¹⁹Барабба шаҳарда юз берган исёнда иштирок этиб, қотиллик қилган, шунинг учун зиндонга ташланган эди.

²⁰Пилат Исони озод қилмоқчи бўлиб, оломонга яна мурожаат этди.

²¹Аммо оломон: “Хочга михлансин! Хочга михлансин!” деб шовқин кўтарди.

²²Пилат учинчи марта уларга айтди: — У нима ёмонлик қилди, ахир?! Мен Унда ўлимга лойиқ бирор айб топганим йўқ. Шундай экан, мен Уни калтаклаб, озод қилиб юбораман!

²³Бироқ оломон овози борича: “Исо хочга михлансин!” деб бақириб, талаб қилаверди. Ниҳоят уларнинг бақир–чақирлари устун келди.

²⁴Пилат уларнинг талабини бажаришга қарор қилди.

²⁵Оломоннинг истагига кўра, исёнда иштирок этиб, қотиллик қилгани учун зиндонга ташланган одамни Пилат озод қилди, Исони эса оломоннинг ихтиёрига топширди.

²⁶Аскарлар Исони олиб кетдилар. Улар кетаётганларида, Шимўн деган бир одамни учратиб қолдилар. Шимўн Киринеялик бўлиб, даладан шаҳарга қайтиб келаётган экан. Аскарлар унинг елкасига хочни ортиб, Исонинг кетидан боришга мажбур қилдилар.

²⁷Бир талай оломон Исонинг ортидан эргашиб келаётган эди. Уларнинг орасида аёллар ҳам бор эди. Аёллар кўксига уриб, Исо учун фарёд қилардилар.

²⁸Исо аёлларга қараб деди: — Мен учун йиғламанглар, эй Қуддус қизлари! Ўзларингиз учун, фарзандларингиз учун йиғланглар.

²⁹Шундай кунлар келадики: “Туғмаган, бола эмизмаган, бепушт аёллар бахтлидир”, — деб айтишади.

³⁰Ўшанда одамлар тоғларга: “Бизни яширинглар!” дея бақиришади. Қирларга: “Устимизга қуланглар!” деб ёлворишади.

³¹Кўкариб турган дарахтга шундай қилсалар, қуриган дарахтни нима қилар эканлар?!

³²Исо билан бирга икки жиноятчини ҳам қатл қилишга олиб кетаётган эдилар.

³³Бош суяги деган жойга етиб келганларидан сўнг, аскарлар Исони хочга михладилар. Исо билан бирга иккита жиноятчини ҳам михладилар, уларнинг бири Исонинг ўнг томонида, бири чап томонида эди.

³⁴Исо: — Эй Ота! Уларни кечиргин, улар нима қилаётганини билмайдилар, — деди. Аскарлар қуръа ташлаб, Исонинг кийимларини бўлишиб олдилар.

³⁵Оломон қараб турарди. Бошлиқлар эса Исонинг устидан кулиб, шундай дердилар: — У бошқаларни қутқарарди. Агар У Худо танлаган Масиҳ бўлса, энди Ўзини қутқариб кўрсин–чи! — дейишарди.

³⁶Аскарлар ҳам Исони масхараладилар. Улар Исога арзон шароб ичиргани яқинлашиб,

³⁷шундай дедилар: — Агар Сен яҳудийларнинг Шоҳи бўлсанг, Ўзингни Ўзинг қутқар–чи!

³⁸Исонинг бош томонида “Бу Яҳудийларнинг Шоҳидир” деган ёзув бор эди.

³⁹Осилган жиноятчилардан бири Исони ҳақоратлаб деди: — Масиҳ экансан, Ўзингни ҳам, бизни ҳам қутқармайсанми?!

⁴⁰Иккинчи жиноятчи эса бу шеригига таъна қилди: — Худодан қўрқмайсанми?! Ўзинг ҳам шу одам каби жазога маҳкум бўлгансан–ку!

⁴¹Биз қилмишимизга яраша адолатли жазо олдик. У эса ҳеч қандай ёмонлик қилгани йўқ.

⁴²Кейин деди: — Эй Исо, тахтингизга ўтириб, Шоҳ бўлганингизда мени эсланг!

⁴³Исо унга деди: — Сенга чинини айтайин, бугуноқ сен Мен билан бирга жаннатда бўласан.

⁴⁴[44-45] Туш пайти эди. Кун қорайди, соат учга қадар ҳамма ёқ зулматга чўмди. Маъбаддаги парда ўртасидан йиртилди.

⁴⁵

⁴⁶Исо баланд овоз билан фарёд қилди: — Ота! Руҳимни Сенинг қўлларингга топширяпман. Шундай деди–да, жон берди.

⁴⁷Воқеани кўриб турган юзбоши Худони улуғлаб: — Ҳақиқатан ҳам, бу Одам солиҳ экан, — деди.

⁴⁸Томошага тўпланган оломон содир бўлган воқеаларни кўриб, қайғудан кўксига ура–ура уйларига қайтиб кетдилар.

⁴⁹Исони билганлар эса, шу жумладан, Жалиладан Унга эргашиб келган аёллар юз берган воқеаларни узоқдан кузатиб турардилар.

⁵⁰Олий кенгаш аъзолари орасида Юсуф исмли яхши ва солиҳ бир киши бор эди.

⁵¹У яҳудийларнинг Ариматея шаҳридан бўлиб, Худонинг Шоҳлигини интизорлик билан кутарди. Юсуф Кенгаш аъзоларининг бу қарорини ва қилган ишини маъқулламаган эди.

⁵²У Пилатнинг олдига бориб, Исонинг жасадини сўради.

⁵³Юсуф жасадни хочдан тушириб олиб, зиғир мато билан кафанлади. Кейин жасадни қояга ўйилган қабрга қўйди. Бу қабрга ҳали ҳеч ким қўйилмаган эди.

⁵⁴Бу кун Шаббат арафаси бўлиб, Шаббат куни бошланишига оз қолганди.

⁵⁵Жалиладан Исо билан бирга келган аёллар Юсуфнинг орқасидан эргашиб бордилар. Улар қабрни ва Исонинг жасади қандай дафн қилинганини кўрдилар.

⁵⁶Улар уйларига қайтиб бориб, жасадга суртиш учун хушбўй мойлар ва атирлар тайёрладилар. Шаббат куни эса, Қонунда буюрилгандай, дам олдилар.