Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Юҳанно 5 Bible Online

Юҳанно 5 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Юҳанно 5

¹Бу ҳодисалардан кейин Исо яҳудийларнинг байрамини нишонлаш учун Қуддусга борди.

²Қуддуснинг Қўй дарвозаси ёнида бир ҳовуз бор эди. Бу ҳовузнинг оромийча номи Байтзата бўлиб, бешта айвони бор эди.

³[3-4] Бу айвонларда кўр, чўлоқ ва шол бўлган кўп ногиронлар ётар эди [1].

⁵Бу ерда ўттиз саккиз йилдан бери ногирон бўлиб ётган бир киши бор эди.

⁶Исо унинг ётганини кўрди, у узоқ вақтдан бери хаста эканлигини Исо биларди. Шунинг учун ундан: — Соғайишни истайсанми? — деб сўради.

⁷Ногирон одам Исога шундай жавоб берди: — Тақсир, сув қимирлаганда мени ҳовузга туширадиган одам йўқ. Мен боргунимча, бошқаси мендан олдин тушиб олади.

⁸Исо унга шундай деди: — Ўрнингдан тур! Тўшагингни олиб, юр!

⁹Ўша одам шу заҳоти соғайиб кетди. Тўшагини олиб, юра бошлади. Бу ҳодиса Шаббат куни содир бўлди.

¹⁰Шунинг учун яҳудийлар соғайиб кетган одамга дейишди: — Бугун Шаббат куни! Бугун тўшакни кўтариб юриш қонунда ман этилган!

¹¹У одам эса шундай жавоб берди: — Мени соғайтирган Киши менга: “Тўшагингни олиб юр”, деб айтди.

¹²— “Тўшагингни олиб юр”, деб айтган Одам ким? — деб сўрадилар.

¹³Шифо топган одам эса Унинг кимлигини билмас эди, у ерда халқ кўплигидан Исо Ўзини четга олган эди.

¹⁴Кейинроқ Исо у одамни Маъбадда учратиб қолиб, унга деди: — Мана, сен соғайдинг. Энди гуноҳ қилма, тағин бошингга бундан баттар кунлар келмасин.

¹⁵Бу одам бориб, уни соғайтирган Исо эканлигини яҳудийларга айтди.

¹⁶Улар эса, Исони Шаббат кунида бундай ишлар қилиб юргани учун қувғин қила бошладилар.

¹⁷Аммо Исо уларга шундай деди: — Менинг Отам шу кунгача Ўз ишини қилиб келяпти, Мен ҳам Ўз ишимни қиляпман, — деди.

¹⁸Ана шу сўзи учун яҳудийлар Исони ўлдиришга янада кўпроқ ҳаракат қилишди. Чунки У нафақат Шаббат қоидаларини бузди, балки Худони Отам деб, Ўзини Худога тенглаштирган эди.

¹⁹Исо яҳудийларга шундай деди: “Сизларга чинини айтай: Ўғил Ўзидан Ўзи ҳеч нарса қила олмайди. Фақат Отасидан кўрган ишларни қилади. Ота нималарни қилса, Ўғил ҳам худди шуларни қилади.

²⁰Ахир, Ота Ўғлини яхши кўради, Ўзи қилган ҳамма ишларни Ўғлига кўрсатади. У Ўғлига бундан ҳам буюкроқ ишларни кўрсатади, шунда ҳаммангиз ҳайрон қоласизлар.

²¹Ота ўликларни тирилтириб, уларга ҳаёт бахшида этгандай, Ўғил ҳам истаган одамига ҳаёт бахш этади.

²²Шунингдек, Ота ҳеч кимни ҳукм қилмайди, балки ҳукм қилиш ҳуқуқини Ўғлига берган,

²³токи ҳамма Отани ҳурмат қилгандай, Ўғлини ҳам ҳурмат қилсинлар. Ким Ўғилни ҳурмат қилмаса, Уни юборган Отани ҳам ҳурмат қилмаган бўлади.

²⁴Сизларга чинини айтай: Менинг сўзларимни тинглаган ва Мени Юборганга ишонган киши абадий ҳаётга эгадир. У ҳукм қилинмайди. Зотан, у ўлимдан ҳаётга ўтган.

²⁵Сизларга чинини айтай: Ўликлар Худо Ўғлининг овозини эшитадиган вақт келади, келиб қолди ҳам. Ўғилнинг овозига қулоқ солганлар тирилади.

²⁶Зеро, Отанинг Ўзи ҳаёт манбаи бўлгани каби, Ўғлига ҳам ҳаёт манбаи бўлиш қудратини ато қилди.

²⁷Бундан ташқари, Ота инсонларни ҳукм қилиш ҳокимиятини Ўғлига берди, чунки У Инсон Ўғлидир.

²⁸Бунга ҳайрон қолманглар! Қабрда ётган марҳумларнинг ҳаммаси Инсон Ўғлининг овозини эшитадиган вақт келади.

²⁹Шунда ўликлар қабрларидан чиқадилар: яхшилик қилганлар яшаш учун тирилади, ёмонлик қилганлар эса маҳкум бўлиш учун тирилади.”

³⁰“Мен Ўзимдан Ўзим ҳеч нарса қилолмайман. Отам Менга қандай айтса, шундай ҳукм қиламан, шунинг учун ҳукмим тўғридир. Зотан, Мен Ўз иродамни эмас, балки Мени юборган Отамнинг иродасини бажо келтиришни истайман.

³¹Агар Мен Ўзим ҳақимда Ўзим гувоҳлик берсам, Менинг гувоҳлигим ҳақиқий бўлмайди.

³²Аммо Мен ҳақимда гувоҳлик берувчи бошқаси бор. Унинг берган гувоҳлиги ҳақиқат эканлигини биламан.

³³Сизлар Яҳёнинг олдига одам юбордингизлар, у ҳақиқат тўғрисида гувоҳлик берди.

³⁴Гарчи Мен инсоннинг гувоҳлигига муҳтож бўлмасам–да, лекин буларни сизлар нажот топишингиз учун айтяпман.

³⁵Яҳё гўё ёниб туриб, нур сочган бир чироқдай эди. Сизлар эса унинг нурида бирпас қувонмоқчи бўлдингизлар.

³⁶Бироқ, Мен Яҳёдан кўра каттароқ гувоҳликка эгаман. Гувоҳлик деб, Мен тугатишим учун Отам берган ишларини назарда тутяпман. Буларнинг ҳаммаси Мени Отам юборганидан далолат беради.

³⁷Мени юборган Отамнинг Ўзи ҳам Мен ҳақимда гувоҳлик бериб турибди. Сизлар эса ҳеч қачон Унинг овозини эшитмагансиз, қиёфасини ҳам кўрмагансиз.

³⁸Унинг каломи ҳам кўнглингиздан жой олмади, чунки сизлар У юборган Зотга ишонмаяпсизлар.

³⁹Сизлар Муқаддас Битикларни текширасизлар, чунки улар орқали абадий ҳаётга эга бўламиз, деб ўйлайсизлар. Аммо ўша Ёзувлар Мен тўғримда гувоҳлик беради–ку!

⁴⁰Сизлар эса ҳаётга эга бўлиш учун олдимга келишни истамайсизлар.

⁴¹Мен инсонлардан таҳсин кутмайман.

⁴²Лекин сизларни биламан, қалбингизда Худонинг севгиси йўқ.

⁴³Мен Отамнинг номидан келдим, аммо сизлар Мени қабул қилмаяпсизлар. Агар кимдир ўз номидан келса, уни қабул қилаверасизлар.

⁴⁴Сизлар бир–бирингиздан таҳсинлар олишни яхши кўрасизлар, лекин ягона Худонинг таҳсинига сазовор бўлишга ҳаракат қилмайсизлар. Қандай қилиб ҳам Менга ишона олардингиз?!

⁴⁵Мен сизларни Ота олдида айблайман, деб ўйламанглар. Сизлар Мусога умид боғлагансиз. Мусонинг ўзи сизларни айблайди.

⁴⁶Агар Мусога ишонганингизда эди, Менга ҳам ишонган бўлар эдингизлар. Ахир, у Мен ҳақимда ёзган эди.

⁴⁷Мусонинг ёзувларига ишонмаган бўлсангиз, Менинг сўзларимга қандай ишонасизлар?!”