Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Ҳаворийлар 20 Bible Online

Ҳаворийлар 20 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Ҳаворийлар 20

¹Шовқин–сурон босилгач, Павлус шогирдларни чақириб, уларга далда берди. Кейин улар билан хайрлашиб, Македонияга йўл олди.

²У босиб ўтган ҳамма шаҳарларда имонлиларга кўп далда берди. Сўнг Юнонистонга бориб,

³у ерда уч ой турди. У Сурияга сузиб кетмоқчи бўлган эди, яҳудийлар унга қарши фитна уюштираётганини билиб қолди. Шунинг учун Македония орқали қайтишга қарор қилди.

⁴Вериядан Пир ўғли Сосипатр, Салоникадан Аристарх ва Секунд, Дарвиядан Гай, Тимўтий, Асия вилоятидан Тихик ва Трофим Павлусга ҳамроҳ бўлдилар.

⁵Улар биздан олдин кетиб, Троасда бизни кутиб турган эдилар.

⁶Хамиртурушсиз нон байрамидан кейин биз Филиппидан сузиб кетдик. Беш кундан сўнг эса Троасда улар билан учрашиб, у ерда етти кун турдик.

⁷Ҳафтанинг биринчи куни биз Раббимиз Исони хотирлаб, нон синдириш учун йиғилдик. Павлус одамларга ярим кечасигача гапирди. Эртаси куни у жўнаб кетишни режалаштирган эди.

⁸Биз йиғилган болохонада кўп чироқлар ёниб турарди.

⁹Евтух деган бир йигит дераза рахида ўтирган эди. Павлус гапини давом эттирар экан, Евтухни қаттиқ уйқу босди. Уйқу ғолиб келиб, Евтух учинчи қаватдан ерга йиқилди. Уни кўтарганларида, жон берган эди.

¹⁰Павлус пастга тушди, эгилиб, йигитни қучоқлади–да: “Хавотир олманглар, у тирик”, деди.

¹¹Сўнгра Павлус яна болохонага қайтиб чиқди. Раббимизни хотирлаб, нон синдириб, овқатланди. Улар билан тонг отгунча суҳбатлашди, кейин йўлга чиқди.

¹²Шу орада бу йигитни уйига тирик олиб бордилар, имонлилар бу воқеадан ғоят тасалли топдилар.

¹³Павлус Асса шаҳрига қуруқлик орқали кетишга қарор қилди. Қолганларимиз эса ундан олдин кемада сузиб кетдик. Павлус ўша шаҳарда кемага чиқиб, бизга қўшилади, деб режалаштирган эдик. Зотан, у бизга шундай қилишини айтган эди.

¹⁴Павлус биз билан Ассада учрашгандан кейин, уни кемага олиб, Митилина шаҳрига йўл олдик.

¹⁵Биз у ердан сузиб, эртаси куни Хиос ороли яқинига етиб бордик. Кейинги куни Самос оролига, унинг эртасига Милит шаҳрига етиб бордик.

¹⁶Павлус Асия вилоятида вақтни йўқотмаслик учун Эфесни четлаб ўтишга қарор қилди. Агар имконини топса, Ҳосил байрамида Қуддусда бўлишни жуда истаётган эди.

¹⁷Павлус Милитдан Эфесга хабар юбориб, имонлилар жамоатининг оқсоқолларига: “Менинг ҳузуримга келсангизлар”, деб илтимос қилди.

¹⁸Оқсоқоллар Павлуснинг ҳузурига келганларида, у оқсоқолларга деди: — Мен Асия вилоятига келган биринчи кунимдан бошлаб сизларнинг орангизда қандай яшаганимни ўзларингиз биласизлар.

¹⁹Мен кўп кўз ёш тўкиб, камтарлик билан Раббимиз Исога хизмат қилдим. Яҳудийларнинг фитналари дастидан келган синовларни бошдан кечирдим.

²⁰Ўзларингиз биласизлар, мен сизларга бирон фойда келтиришдан ўзимни олиб қочмадим. Балки уйма–уй юриб, таълим бердим, халқ олдида ваъз қилдим.

²¹Мен яҳудийларни ҳам, юнонларни ҳам, тавбага чақирдим. Худога юз буринглар, Раббимиз Исога имон келтиринглар, деб уларга жиддий насиҳат қилдим.

²²Энди эса Муқаддас Руҳнинг асири бўлиб, Қуддусга отланяпман. У ерда менга нима бўлишини билмайман.

²³Аммо мени қамоқ ва қувғинлар кутаётгани тўғрисида Муқаддас Руҳ ҳар бир шаҳарда огоҳлантириб келмоқда.

²⁴Лекин ҳаётим ўзим учун ҳеч нарсага арзимайди, деб ҳисоблайман. Мен фақат вазифамни охирига етказишни ва Раббимиз Исо менга юклаган ишни тугатишни истайман. Бу иш Худонинг инояти тўғрисидаги Хушхабарни эълон қилишдир.

²⁵Мен ораларингизда бўлиб, Худонинг Шоҳлигини ваъз қилдим. Энди шуни биламанки, биронтангиз ҳам менинг юзимни бошқа кўрмайсизлар.

²⁶Шунинг учун бугун сизларга шуни эълон қиламан: мен бировнинг ҳалокати учун масъул эмасман.

²⁷Ахир, мен Худонинг ҳамма мақсадини сизларга баён қилишдан бўйин товламадим.

²⁸Ўзларингизни эҳтиёт қилинглар, сурувни ҳам эҳтиёт қилинглар. Чунки Муқаддас Руҳ уларни сизнинг қарамоғингизга берган. Худонинг жамоатига чўпон бўлинглар. У бу жамоатни Ўзининг Ўғли қони эвазига сотиб олган.

²⁹Биламан, мен кетганимдан кейин сизларнинг орангизга йиртқич бўрилар келади, улар сурувга шафқат қилмайди.

³⁰Ҳатто ўз ораларингиздан баъзи одамлар чиқиб, шогирдларни ортидан эргаштириб, ҳақиқатни бузиб гапирадилар.

³¹Ҳушёр бўлинглар! Мана шу уч йил давомида кечаю кундуз кўз ёш тўкиб, ҳар бирингизга қилган панд–насиҳатларимни ёдингизда тутинглар.

³²Энди мен сизларни Худога ва Унинг марҳамати ҳақидаги хабар паноҳига топширдим. Бу хабар сизларга куч–қудрат бериб, жамики муқаддас қилинганлар орасида мерос беришга қодирдир.

³³Мен ҳеч кимнинг кумуши ёки олтини, ё кийимига кўз олайтирмадим.

³⁴Ўзларингиз биласизларки, ўзимни ва шерикларимни таъминлаш учун қўлларим билан меҳнат қилдим.

³⁵Мен сизларга бу борада намуна бўлиб, заифларни қандай қўллаб–қувватлашимиз кераклигини кўрсатдим. Раббимиз Исо айтган шу сўзларини эслайлик: “Олмоқдан кўра бермоқ кўпроқ марҳаматланади.”

³⁶Павлус гапини тугатгандан кейин, ҳамма билан бирга тиз чўкиб, ибодат қилди.

³⁷Ҳаммалари йиғлаб, Павлусни бағриларига босдилар, у билан ўпишиб хайрлашдилар.

³⁸Павлус: “Энди мени ҳеч қачон кўрмайсизлар”, деб айтгани учун улар ниҳоятда ғамгин бўлиб қолдилар. Улар Павлусни кемагача кузатиб бордилар.