Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Ҳакамлар 4 Bible Online

Ҳакамлар 4 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Ҳакамлар 4

¹Эҳуднинг ўлимидан сўнг Исроил халқи яна Эгамизнинг олдида қабиҳ ишлар қилди.

²Эгамиз эса уларни Хазор шаҳри тахтида ўтирган Канъон шоҳи Ёбинга қарам қилиб қўйди. Унинг лашкарбошиси Харошет–Хагойим шаҳрида яшаган Сисаро эди.

³Ёбиннинг тўққиз юзта темир жанг араваси [1] бор эди. Унинг йигирма йил давомида ўтказиб келган зулмига чидай олмаган Исроил халқи нажот сўраб, Эгамизга илтижо қилди.

⁴Айни замонда пайғамбар аёл, Лаппидўтнинг хотини — Добира Исроил халқига ҳакам [2] бўлиб хизмат қилаётган эди.

⁵У Рама ва Байтил шаҳарлари ўртасида, Эфрайим қирларидаги маълум бир пальма дарахти тагида ўтирар, Исроил халқи эса жанжалли масалаларни ечиш учун унинг олдига борар эди. Кейинчалик халқ ўша пальма дарахтига Добира, деб ном қўйди.

⁶Бир куни Добира Нафтали ерларидаги Кедеш шаҳрига бир одам жўнатиб, Барақни чақиртириб келди. Барақ Абунавамнинг ўғли эди. Добира Бараққа шундай деди: — Исроил халқининг Худоси — Эгамиз сенга амр қилмоқда: “Бор, ўзинг билан Нафтали ва Забулун қабилаларидан ўн минг нафар одамни Товур тоғига [3] олиб чиқ.

⁷Мен Ёбиннинг лашкарбошиси Сисарони, жанг аравалари ва лашкари билан Хишон сойлигининг ёнида сенга рўбарў қиламан. Бу жангда уларни сенинг қўлингга бераман.”

⁸— Агар сен мен билан борсанг, бораман, бормасанг, мен ҳам бормайман, — деди Добирага Барақ.

⁹Добира шундай жавоб берди: — Албатта сен билан бораман, лекин билгинким, бу ғалаба сенга шараф келтирмайди, зеро, Эгамиз Сисарони аёл кишининг қўлига беради. Шундай қилиб, Добира Барақ билан Кедешга жўнади.

¹⁰Барақ Нафтали билан Забулун лашкарларини Кедешга тўплади. Тўпланганлардан ўн мингтаси Бараққа эргашди, Добира ҳам улар билан борди.

¹¹Шу орада Хайин халқидан бўлган Хабер исмли бир киши ўз уруғ–аймоқларидан ажралиб, бошқа жойга кўчиб ўтган эди. У ўз чодирини Кедешнинг яқинидаги, Зананимдаги эман дарахтининг ёнига қурган эди. Ўша одам Мусонинг қайнағаси [4] Хўвов уруғидан эди.

¹²Сисаро Абунавам ўғли Барақнинг Товур тоғига чиққанини эшитгач,

¹³тўққиз юз темир жанг араваси билан барча лашкарларини Харошет–Хагойимдан олиб чиқиб, Хишон сойлигида тўплади.

¹⁴Шунда Добира Бараққа деди: “Қани, бўл! Эгамиз бугун Сисарони сенга таслим қилади. Худонинг Ўзи сени жангга бошлаб боради.” Барақ ўн мингта одамга бош бўлиб, Товур тоғидан тушди.

¹⁵Барақ ҳужум қилгач, Сисарони, унинг жанг араваларию лашкарларини Эгамиз саросимага солди. Сисаро жанг аравасидан тушди–да, қочиб қолди.

¹⁶Барақ жанг араваларини ва лашкарларни Харошет–Хагойимгача таъқиб қилди. Сисаронинг барча лашкарларини қиличдан ўтказди, улардан бирортаси ҳам омон қолмади.

¹⁷Сисаро қочиб, Хабернинг хотини Ёвелнинг чодирига борди, чунки Хазор шоҳи Ёбин Хабер уруғи билан сулҳ тузган эди. Хабер Хайин халқидан эди.

¹⁸Ёвел Сисарони қарши олиб: — Келинг, тўрам, ичкарига киринг, қўрқманг, — деди. Сисаро ичкарига кирди, Ёвел уни чодир пардасининг орқасига яшириб қўйди.

¹⁹Кейин Сисаро унга: — Илтимос, озгина сув бер, чанқаб кетдим, — деди. Ёвел мешни очиб, унга сутдан ичирди. Сўнг Сисарони яна парда билан тўсиб қўйди.

²⁰У эса Ёвелга шундай деди: — Чодирнинг кираверишига бориб тур, агар бирортаси келиб сендан: “Бу ерда бирор одам борми?” — деб сўраса, “Йўқ”, — деб жавоб бер.

²¹Сисаро чарчаганидан ётиб ухлаб қолди. Хабернинг хотини Ёвел эса бир қўлига чодир қозиғини, бошқа қўлига болға олиб секингина унинг олдига борди. Қозиқни Сисаронинг чаккасига қоқиб, бошини ерга қадаб қўйди. Сисаро ўлди.

²²Ёвел Сисарони қувиб келаётган Барақни қарши олгани чиқиб: “Келинг, мен сизга қидираётган одамингизни кўрсатаман”, — деди. Барақ чодирга кирди. Қараса, Сисаро ўлиб ётибди, чаккасига қозиқ қоқилган экан.

²³Ўша куни Худо Канъон халқининг шоҳи Ёбинни Исроил халқига бўйсундирди.

²⁴Исроил халқи кундан–кунга кучайиб, охири Канъон шоҳи Ёбинни бутунлай йўқ қилди.