Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 Ҳакамлар 8 Bible Online

Ҳакамлар 8 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

Ҳакамлар 8

¹Эфрайим қабиласи Гидўнга: — Нега бундай қилдинг? Мидиёнларга қарши жанг қилгани чиққанингда нега бизни чақирмадинг? — дея у билан қаттиқ жанжаллашдилар.

²Гидўн эса уларга деди: — Мен қилган ишим билан сизларга тенг келармидим?! Эфрайимдаги узум қолдиқлари кичкинагина бир қавмимнинг жами ҳосилидан аъло–ку!

³Сизлар Худонинг қудрати билан Мидиён лашкарбошилари Орив ва Заёвни қўлга олган бўлсангиз, ўз ишларим билан сизларга тенг келармидим?! У бу гапларни айтганидан кейин, улар жаҳлдан тушдилар.

⁴Гидўн уч юзта одами билан Иордан дарёсига келиб нариги қирғоғига ўтиб олди [1]. Улар ҳолдан тойган бўлсалар–да, душманнинг кетидан қувиб кетаётган эдилар.

⁵Гидўн Сухўт шаҳри аҳолисига мурожаат қилиб: — Эй, халойиқ, марҳамат қилиб одамларимга озгина нон беринглар, улар ҳолдан тойганлар. Биз Мидиён шоҳлари Зевах ва Залмунонинг кетидан қувиб кетяпмиз, — деди.

⁶Аммо Сухўт бошлиқлари шундай жавоб беришди: — Зевах ва Залмунони қўлга олган бўлсанг экан, лашкарларингга нон берсак.

⁷— Жуда соз! — деди Гидўн. — Зевах ва Залмунони Эгамиз менинг қўлимга бергандан сўнг, сизларни чўлдаги янтоқ ва чақир тиканаклар билан савалаб, терингизни шилиб оламан.

⁸Гидўн у ердан Паниёл шаҳрига [2] йўл олди. У ердагиларга ҳам худди шундай илтимос билан мурожаат қилди. Сухўт аҳолиси қандай жавоб берган бўлса, Паниёл аҳолиси ҳам худди шундай жавоб берди.

⁹Гидўн Паниёл аҳолисига деди: — Ғолиб бўлиб қайтиб келганимдан сўнг бу минорани [3] ер билан яксон қиламан.

¹⁰Ўша пайтда Зевах ва Залмуно ўз лашкарлари билан Кархорда турган эдилар. Шарқдаги кўчманчиларнинг 120.000 та сипоҳи ҳалок бўлиб, 15.000 тачаси қолганди.

¹¹Гидўн Наваҳ ва Ёҳбохонинг шарқ томонидаги карвон йўли бўйлаб бориб, душманни ғафлатда қолдириб ҳужум қилди.

¹²Зевах ва Залмуно қочишди, Гидўн эса уларнинг кетидан қувиб кетди. Икки Мидиён шоҳини қўлга олиб, бутун душман лашкарини саросимага солди.

¹³Йўш ўғли Гидўн жангдан қайтиб, Харес довони томон кетаётганда,

¹⁴Сухўтлик бир йигитчани ушлаб олиб, сўроққа тутди. Йигитча Сухўт шаҳрининг етмиш еттита бошлиқ ва оқсоқолини номма–ном айтиб берди.

¹⁵Сўнг Гидўн Сухўт аҳолисининг олдига бориб деди: — Эсларингдами мени масхара қилиб, Зевах ва Залмунони қўлга олганмидингки, биз ҳолдан тойган лашкарингга нон берсак, деб айтганларинг? Мана ўша Зевах ва Залмуно.

¹⁶Гидўн янтоқ ва чақир тиканакларни олиб, Сухўт бошлиқларининг таъзирини берди.

¹⁷Паниёлдаги минорани ҳам вайрон қилиб, шаҳарнинг барча эркакларини қириб ташлади.

¹⁸Сўнг Зевах ва Залмунога юзланиб: — Сизлар Товур шаҳрида ўлдирган одамлар қандай эди? — деб сўради. — Улар сенга ўхшаган, кўринишлари шоҳ ўғилларидай савлатли эди, — дея жавоб беришди улар.

¹⁹— Улар менинг жигарларим эди–ку! — дея хитоб қилди Гидўн. — Биз бир қориндан талашиб тушган эдик. Худо шоҳид! Уларни ўлдирмаганларингда, мен ҳам жонларингни сақлаб қолган бўлардим.

²⁰Сўнг тўнғич ўғли Этерга: — Бор, уларни ўлдир! — деди. Аммо бола қўрққанидан қиличини ҳам чиқармади, чунки у ҳали ёш эди.

²¹Шунда Зевах ва Залмуно: — Эркак бўлсанг, ўзинг келиб бизни ўлдир, — дедилар. Гидўн Зевах ва Залмунони ўлдириб, туяларининг бўйнидаги шоҳона безакларини олди.

²²Бўлиб ўтган воқеалардан сўнг Исроил халқи Гидўннинг олдига келиб: — Сен бизни Мидиёнларнинг қўлидан қутқардинг, энди ўзинг, ўғилларинг ва набираларинг бизга ҳукмдор бўлинглар, — дейишди.

²³— Мен сизларга ҳукмдор бўлмайман, — деди Гидўн, — ўғлим ҳам ҳукмдорингиз бўлмайди. Эгамнинг Ўзи сизларга ҳукмдорлик қилсин.

²⁴Кейин давом этиб: — Сизлардан бир нарса сўрамоқчиман, — деди. — Ўлжаларингдан биттадан тилла зирак берсангизлар. Мидиёнлар ҳам Исмоил авлоди сингари [4] тилла зираклар тақиб юришарди.

²⁵— Жонимиз билан, — деб жавоб берди Исроил халқи. Сўнг бир кийим ёйиб, ҳар бири ўлжа қилиб олган тилла зиракдан ўша кийим устига ташлади.

²⁶Тилла зиракларнинг ўлчови бир пуддан ортиқ [5] олтин чиқди. Мидиён шоҳлари кийган сафсар либослару таққан ярим ой ва шокилали безаклар ҳамда туяларининг бўйнидаги тилла занжирлар ҳисобга киритилмаганди.

²⁷Гидўн ўша олтиндан бир ҳайкал [6] ясаб, уни ўз шаҳри Ўфрага ўрнатиб қўйди. Бутун Исроил халқи Худога бевафолик қилиб, ўша ердаги ҳайкалга сиғина бошлади. Бу ҳайкал Гидўн ва унинг оиласи учун тузоқ бўлиб қолди.

²⁸Шундай қилиб, Мидиёнлар мағлуб бўлдилар. Улар Исроил халқига қарши бош кўтаришга қайта журъат этмадилар. Гидўн пайтида юртда қирқ йил тинчлик барқарор бўлди.

²⁹Йўш ўғли Гидўн [7] уйига қайтиб кетди.

³⁰Унинг етмишта ўғли бор эди, чунки хотинлари ниҳоятда кўп эди.

³¹Шакам шаҳридаги чўриси [8] ҳам Гидўнга бир ўғил туғиб берди. Гидўн унга Абумалек, деб исм қўйди.

³²Гидўн улуғ ёшга кириб оламдан ўтди ва Ўфра шаҳридаги отаси Йўшнинг хилхонасига дафн этилди. Бу шаҳар Абуазар уруғига қарашли эди.

³³Гидўн оламдан кўз юмиши биланоқ, Исроил халқи яна Худога бевафолик қилиб, Баалнинг тасвирларига сиғина бошлади, улар Баал–Беритни [9] ўзларига худо қилдилар.

³⁴Уларни атрофдаги душманлардан халос қилган Эгаси Худони эсларидан чиқардилар.

³⁵Еруббаал, яъни Гидўн, Исроил халқи учун қилган шунча яхшиликларига қарамай, Исроил халқи унинг хонадонига содиқ қолмади.