Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 1 Шоҳлар 3 Bible Online

1 Шоҳлар 3 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб (ЎЗМК), 2013 bible

1 Шоҳлар 3

¹Ўспирин Шомуил Элахнинг қўли остида Эгамизга хизмат қилиб юрарди. Ўша пайтлари Эгамизнинг каломи кам келар, ваҳий ҳам аҳён–аҳёнда бўларди.

²Бир куни кеч кирган, кўзлари хиралашиб, кўрмайдиган бўлиб қолган Элах ётоғида ётарди.

³Шомуил эса Эгамизнинг Маъбадида [1] ётган эди, Худонинг сандиғи ҳам ўша ерда эди. Худонинг чироғи [2] ҳали ҳам ёниб турарди.

⁴Шу пайт Эгамиз Шомуилни чақириб қолди. Шомуил: — Лаббай, ҳазратим! — деб овоз берди ва

⁵Элахнинг олдига югуриб келиб: — Мени чақирган эдингиз, шу ердаман, — деди. — Йўқ, сени мен чақирмадим, қайт, бориб жойингга ёт, — деди Элах. Шомуил қайтиб бориб ётди.

⁶Эгамиз яна: — Шомуил! — деб чақирди. Шомуил яна туриб, Элахнинг олдига кирди ва: — Мени чақирган эдингиз, шу ердаман! — деди. — Чақирганим йўқ, ўғлим, қайт, бориб жойингга ёт, — деди у.

⁷Шомуил Эгамизни ҳали танимас, Эгамизнинг каломи ҳали унга аён бўлмаган эди.

⁸Эгамиз учинчи марта Шомуилга садо берди. Шомуил ўрнидан туриб Элахнинг олдига келди–да: — Мени яна чақирдингиз–ку, мен шу ердаман, — деди. Шунда Элах билдики, ўспиринни Эгамиз чақираётган экан.

⁹Элах Шомуилга деди: — Бориб жойингга ёт, ўша овоз сени яна чақириб қолса, “Гапиравер, эй, Эгам, қулинг тинглаётир”, дегин. Шомуил бориб, жойига ётди.

¹⁰Эгамиз ўша ерда зоҳир бўлди ва олдингидай: — Шомуил, Шомуил! — деб чақирди. — Гапиравер, эй, Эгам! Қулинг тинглаётир! — деб жавоб берди Шомуил.

¹¹Эгамиз деди: — Шомуил! Мен Исроилда шундай бир иш қилмоқчиманки, эшитганнинг бошидан ҳуши учади.

¹²Ўша куни Мен Элахнинг хонадони тўғрисида нима айтган бўлсам, ҳаммасини бажо қиламан, бошлаган ишимни охирига етказаман.

¹³Элахга, сенинг хонадонингни то абад жазолайман, деб уни огоҳлантирган эдим. Унинг ўғиллари кўп гуноҳ қилиб, ўзларига лаънат орттирдилар. Элах эса буни била туриб, уларни тергамади.

¹⁴Шу сабабдан Элах хонадони қилган гуноҳларни то абад қурбонлигу назр қилиш билан ювиб бўлмайди, деб онт ичаман.

¹⁵Шомуил эрталабгача ўрнида ётди. Кейин туриб, Эгамизнинг уйи [3] эшикларини очди. Ўша ваҳийни Элахга айтишдан қўрқди.

¹⁶Шу пайт Элах: — Шомуил, ўғлим! — деб чақирди. — Лаббай, шу ердаман, — деб Шомуил Элахга яқин келди.

¹⁷— Эгамиз сенга нималар деди? — сўради Элах. — Зинҳор мендан яшира кўрма. Эгамизнинг сенга айтган гапларидан бирортасини мендан яширсанг, Худо сени ёмон кўйга солсин, ҳатто ундан баттарроғини қилсин!

¹⁸Шомуил Элахдан ҳеч нарсани яширмай айтиб берди. — У Эгамиздир, — деди Элах, — Унга нима маъқул бўлса, ўшани бажо қилади.

¹⁹Шомуил улғаяверди, Эгамиз доимо у билан бирга бўлди, Шомуил башорат қилган ҳамма нарсани Эгамиз рўёбга чиқарди.

²⁰Дандан Бэршэвагача бўлган жамики Исроил халқи Шомуил ҳақиқатдан ҳам Эгамизнинг пайғамбари эканлигини билди.

²¹Эгамиз Шилўда яна такрор–такрор зоҳир бўлиб, ўша ерда Ўз каломи орқали Шомуилга аён бўларди.