Read Uzbek Muqaddas Kitob Ibtido 44 Bible Online

Ibtido 44 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Ibtido 44

¹Aka — ukalar ketishga tayyorlanishdi. Yusuf qulboshisiga shunday koʻrsatma berdi: “Bu odamlarning qoplarini koʻtara oladigan qilib donga toʻldir. Har birining qopiga kumushlarini qaytarib solib qoʻy.

²Kenjasining qopi ichiga esa kumushlari bilan birga mening kumush qadahimni ham solib qoʻy.” Qulboshi hammasini Yusuf aytganday qildi.

³Ertasiga tong yorishishi bilanoq, aka — ukalarni yuk ortilgan eshaklari bilan joʻnatib yuborishdi.

⁴Ular hali shahardan uncha uzoqlashmagan ham edilarki, Yusuf qulboshisiga buyurdi: — Bor, anavi odamlarning izidan tush. Ularga yetib olganingdan keyin shunday deb ayt: “Nimaga yaxshilikka yomonlik qildingiz?

⁵Xoʻjayinimning kumush qadahini oʻgʻirlaganingiz nimasi?[314] Xoʻjayinim undan ichimlik ichish uchun, fol ochish uchun foydalanardi[315], axir! Qanday yomon ish qilib qoʻyibsizlar — a!”

⁶Qulboshi aka — ukalarga yetib olib, oʻrgatilgan gaplarni aytdi.

⁷— Nimaga bunday gaplarni gapiryapsiz?! — deb javob qaytarishdi ular. — Xudo saqlasin! Bu qullaringiz unaqa ish qilmaydi!

⁸Oʻzingiz oʻylang, qoplarimizdan topib olgan kumushlarni Kan’ondan sizga qaytarib olib keldik — ku. Shunday ekan, biz xoʻjayiningizning uyidan kumush yoki oltin oʻgʻirlarmidik?!

⁹Agar oʻsha narsa biz, qullaringizdan topilsa, mayli, oʻsha odam oʻldirilsin. Qolganlarimiz hazrati oliylariga qul boʻlaylik.

¹⁰— Mayli, men roziman, sizlar aytgancha boʻla qolsin, — dedi qulboshi. — Kumush qadah kimdan topilsa, u menga qul boʻladi. Qolganlaringiz esa ozod boʻlasizlar.

¹¹Soʻngra har biri tezda eshaklari ustidan qoplarini olib, ochdilar.

¹²Yusufning qulboshisi toʻngʻichining qopidan boshlab kenjasining qopigacha titib chiqdi. Qadah Benyaminning qopidan chiqib qolsa boʻladimi!

¹³Ular umidsizlikka tushib, qaygʻudan kiyimlarini yirtdilar. Eshaklariga yana yuklarini ortib, orqaga — shaharga qaytib keldilar.

¹⁴Yahudo va aka — ukalar Yusufning uyiga kelishdi. Yusuf hali uyida ekan. Aka — ukalar Yusufning oldida oʻzlarini yerga otdilar.

¹⁵— Bu qilganingiz nimasi? — deb soʻroqqa tutdi Yusuf ularni. — Menday bir odam fol ochib bilib olishimni bilmasmidingiz?!

¹⁶— Janobi oliylariga nima ham derdik? Xudo bu qullaringizning qilgan jinoyatlarini fosh qildi. Endi oʻzimizni qanday himoya qila olardik?! Qanday qilib oʻzimizni oqlardik?! Janobi oliylari! Sizning qadahingiz ukamizning qopidan topilgan ekan, endi ukamiz bilan birga biz, hammamiz, sizga qul boʻlishga tayyormiz.

¹⁷— Yoʻq, Xudo saqlasin! Hecham bunday qilmayman! — dedi Yusuf. — Faqat qadahni oʻgʻirlagan odamgina menga qul boʻladi. Qolganlaringiz esa eson — omon otangizning oldiga qaytinglar.

¹⁸Shunda Yahudo Yusufga yaqinroq kelib dedi: — Janobi oliylari! Oʻzingiz fir’avn kabisiz. Siz, janoblariga men bir ogʻiz soʻz aytsam, gʻazablanmang.

¹⁹Siz bizdan: “Otangiz yoki ukangiz bormi?” deb soʻragan edingiz.

²⁰Biz shunday deb javob berdik: “Ha, qari otamiz va kenja ukamiz ham bor, otamiz uni keksayganda koʻrgan. Uning akasi esa oʻlgan, onasidan bir oʻzi yolgʻiz qolgan. Otamiz uni juda yaxshi koʻradi.”

²¹Keyin siz biz, qullaringizga: “Oʻsha ukangizni mening oldimga olib kelinglar, uni oʻzim koʻrayin — chi”, dedingiz.

²²Biz esa sizga: “Bola otasini tashlab kela olmaydi, agar tashlab kelsa, otasi oʻlib qolishi mumkin”, deb aytdik.

²³Keyin siz bizga: “Ukangizni olib kelmagunlaringizcha, koʻzimga koʻrinmanglar”, dedingiz.

²⁴Qulingiz — otamizning huzuriga qaytib borganimizda, sizning gaplaringizni unga aytdik.

²⁵Vaqti kelib, otamiz bizga: “Yana borib, oʻzimizga bir oz don sotib olib kelinglar”, dedi.

²⁶Lekin biz otamizga aytdikki: “Oʻzimiz bora olmaymiz, agar kenja ukamiz biz bilan birga ketsagina, bora olamiz, ukamiz bormaguncha, biz oʻsha odamning koʻziga koʻrina olmaymiz.”

²⁷Shunda otamiz bizga dedi: “Bilasizlarki, xotinim Rohiladan ikki oʻgʻil qolgan edi.

²⁸Biridan ayrildim, uni shubhasiz, yirtqich hayvon tilka — pora qilib tashlagan. Uni oʻshandan keyin koʻrmadim.

²⁹Agar bunisini ham mendan olib ketsangiz, u biror falokatga yoʻliqib qolsa, qariganimda meni qaygʻudan oʻliklar diyoriga[316] kiritasizlar.”

³⁰Endi, janobi oliylari, men otamning oldiga bu bolani tashlab bora olmayman. Otamizning umri bu bolaning hayotiga bogʻliq.

³¹Bola biz bilan yoʻqligini otamiz koʻrgandan keyin, u oʻlib qoladi. Biz esa keksa otamizni qaygʻudan oʻliklar diyoriga tiqamiz.

³²Men, qulingiz, mana shu bola uchun otamga kafil boʻlganman. Otamga: “Agar uni qoʻlingizga qaytarib olib kelib topshirmasam, umr boʻyi sizning oldingizda aybdor boʻlib qolay”, deb aytganman.

³³Iltimos qilaman, janobi oliylari, shu bolaning oʻrniga men sizga qul boʻlib qolay, rad etmang. Bola akalari bilan birga qaytib ketaversin.

³⁴Agar bola men bilan birga ketmasa, otamning oldiga qaysi yuz bilan qaytib boraman?! Otamning boshiga tushadigan kulfatlarga qarab turishga bardosh berolmayman.