Read Uzbek Muqaddas Kitob Ibtido 48 Bible Online

Ibtido 48 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Ibtido 48

¹Bir kuni Yusufga: “Otangiz kasal” degan xabar yetib keldi. Yusuf ikkala oʻgʻlini — Manashe bilan Efrayimni yoniga olib, otasining huzuriga bordi.

²Yoqub Yusufning kelganini eshitgach, kuchini yigʻib, toʻshagiga oʻtirdi.

³Yoqub Yusufga dedi: — Qodir Xudo Kan’on yurtidagi Luz shahrida[342] menga zohir boʻlgan va marhamat koʻrsatib,

⁴shunday degan edi: “Men seni barakali qilib, naslingni koʻpaytiraman. Men sendan koʻp xalqlarni yarataman. Bu yerni sendan keyin naslingga abadiy mulk qilib beraman.”

⁵Men Misrga kelmasimdan avval Efrayim bilan Manashe bu yerda tugʻilgan edilar. Shu ikkala oʻgʻling endi mening oʻgʻillarimdir. Ruben va Shimoʻn menga qanday oʻgʻil boʻlsa, sening ikkala oʻgʻling ham mening oʻgʻillarim boʻladi.

⁶Efrayim bilan Manashedan keyin tugʻiladigan oʻgʻillaring esa oʻzingniki boʻladi. Tugʻiladigan oʻgʻillaringga Efrayim va Manashega qarashli yerlardan meros berilsin.

⁷Buni shu sababdan qilyapmanki, men Paddondan[343] qaytib kelayotganimda, afsuski, onang Rohila Kan’on yurtida — Efratga yetib bormasdan yoʻlda olamdan oʻtgan edi. Men uni oʻsha yerda — Efratga boradigan yoʻl boʻyida dafn qilganman. (Efrat hozir Baytlahm[344] deb yuritiladi.)

⁸Bu paytga kelib Yoqubning[345] koʻzlari keksalikdan xiralashgan, yaxshi koʻrmas edi. Yoqub Yusufning oʻgʻillarini koʻrganda, “Bular kimlar?” deb soʻradi. — Bular Xudo shu yerda menga bergan oʻgʻillarim, — deb javob berdi Yusuf. — Menga yaqinroq olib kelgin ularni, duo qilayin. Yusuf oʻgʻillarini otasiga yaqinroq olib bordi. Yoqub bolalarni bagʻriga bosib, oʻpdi.

¹¹Yoqub Yusufga dedi: — Men seni hech qachon koʻrmayman, deb oʻylagan edim. Ammo Xudo sening bolalaringni ham koʻrishni nasib etdi.

¹²Yusuf bolalarni otasining tizzasidan[346] oldi va otasiga muk tushib ta’zim qildi.

¹³Yusuf oʻng qoʻli bilan Efrayimni ushlab, Yoqubning chap tomoniga, chap qoʻli bilan Manasheni ushlab, Yoqubning oʻng tomoniga yaqinroq olib keldi.

¹⁴Lekin Yoqub qoʻllarini chalishtirdi — yu, oʻng qoʻlini[347] kenja oʻgʻil Efrayimning boshiga, chap qoʻlini toʻngʻich oʻgʻil Manashening boshiga qoʻydi.

¹⁵Soʻngra Yusufni duo qildi[348]: “Ota — bobolarim Ibrohim va Is’hoqqa yoʻl koʻrsatgan Xudo, Umrim boʻyi mening choʻponim boʻlgan Xudo,

¹⁶Barcha ofatlardan meni saqlagan farishta Bu bolalarga ham marhamat koʻrsatsin. Mening nomim, bobom Ibrohim, otam Is’hoqning nomi Shu bolalar orqali yashasin, yer yuzida ular lak — lak koʻpaysin.”

¹⁷Lekin otasi oʻng qoʻlini Efrayimning boshiga qoʻygani Yusufga yoqmadi. Shuning uchun otasining oʻng qoʻlini Efrayimning boshidan Manashening boshiga olib qoʻymoqchi boʻldi.

¹⁸— Bunday emas, ota, — dedi Yusuf, — bunisi toʻngʻichi, oʻng qoʻlingizni uning boshiga qoʻying.

¹⁹Lekin otasi rozi boʻlmadi: — Bilaman, oʻgʻlim, bilaman. Manashening nasli ham buyuk xalq boʻladi. Lekin Efrayimning avlodi, Manashenikiga qaraganda, yanada buyuk boʻlib, Efrayimning avlodidan koʻp xalqlar kelib chiqadi.

²⁰Yoqub oʻsha kuni Efrayim bilan Manasheni shunday deb duo qildi: “Isroil xalqi sizlarning nomingizni aytar bir — birini duo qilganda, Efrayim va Manasheday qilsin seni Xudo, deb aytganlarida.” Shunday qilib, Yoqub Efrayimni Manashedan yuqori qoʻydi.

²¹Shundan keyin Yoqub Yusufga dedi: — Mening umrim oxirlab boryapti. Lekin Xudo sizlar bilan birga boʻladi, sizlarni ota — bobolaringizning yeriga yana qaytarib olib boradi.

²²Shakamni[349] esa akalaringga emas, senga beryapman. Bu hosildor yerlarni men qilichu kamonim bilan Amor xalqlaridan tortib olganman[350].