Read Uzbek Muqaddas Kitob 3 Shohlar 2 Bible Online

3 Shohlar 2 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

3 Shohlar 2

¹Dovudning umri oxirlab borayotgan edi. U oʻgʻli Sulaymonga shunday deb vasiyat qildi:

²— Endi mening ham umrim oxirlab boryapti. Sen qat’iy irodali, mardonavor boʻl.

³Egang Xudo qoʻygan talablarni bajar. Musoning Tavrot kitobida yozilganiday, Uning yoʻlidan yurib, farmon va amrlariga, qonun — qoidalari va shartlariga rioya qil. Shunda nima qilsang ham, qayerga borsang ham, har doim baraka topasan.

⁴Egamiz men haqimda aytgan mana bu va’dasini ado etadi: “Agar oʻgʻillaring Mening oldimda oʻz yoʻllaridan adashmay, butun qalbi bilan, jonu dili bilan sodiq boʻlib yursalar, sening naslingdan boʻlgan erkak zoti to abad Isroil taxtida oʻtiradi.”

⁵Yana Zeruya oʻgʻli Yoʻab menga nima qilganini sen bilasan. U Isroilning ikkita lashkarboshisini — Nar oʻgʻli Abnur bilan Eter oʻgʻli Emosani oʻldirib, tinchlik paytida urush davridagiday qon toʻkdi[12]. Chorigʻidan tortib, beligacha urushdagiday qonga bulgʻandi.

⁶Yoʻab ajalidan besh kun burun oʻlsin, oʻliklar diyoriga[13] tinchgina kirmasin. Shunga aqlingni ishlat.

⁷Giladlik Borzulayning oʻgʻillariga sadoqatli boʻl. Ular sening dasturxoningdan taom yeydiganlar orasida boʻlsin. Chunki men akang Absalomdan qochib yurganimda, ular mening oldimda hoziru nozir boʻlishdi[14].

⁸Esingda boʻlsin: yoningda Benyamin qabilasidan Boxurimlik Gera oʻgʻli Shimax ham bor. Moxanayimga qochib oʻtayotganimda, u meni yomon qargʻagan edi[15]. Lekin keyinroq u meni kutib olish uchun Iordan daryosi boʻyiga chiqdi. Men Egamiz nomi bilan ont ichib, unga: “Seni oʻldirmayman”, degan edim[16].

⁹Lekin sen uni aybsiz deb bilma. Sen aqlli odamsan, nima qilishni oʻzing bilasan. U qarib qolgan boʻlsa ham, oʻldirilishi kerak.

¹⁰Nihoyat, Dovud olamdan oʻtib, Dovud qal’asida, ota — bobolari yoniga dafn qilindi.

¹¹Dovud Isroilda qirq yil shohlik qildi: shundan yetti yili Xevronda, oʻttiz uch yili Quddusda oʻtdi.

¹²Shunday qilib, Sulaymon otasi Dovud oʻrniga taxtga oʻtirdi. Uning shohligi mustahkam boʻldi.

¹³Xaggitning oʻgʻli Odoniyo Sulaymonning onasi Botsheva huzuriga keldi. — Tinchlikmi, bu yerga yaxshilik bilan keldingmi? — deb soʻradi Botsheva. — Ha, yaxshilik bilan, — dedi Odoniyo.

¹⁴— Sizda gapim bor edi. — Gapiraver, — dedi Botsheva.

¹⁵Odoniyo gap boshladi: — Yaxshi bilasiz, men shoh boʻlishim kerak edi[17]. Butun Isroil xalqi menga, boʻlajak shoh, deb koʻz tikib turgan edi. Lekin shohlik qoʻldan ketdi, Egamizning xohishi bilan ukamga nasib qilgan ekan.

¹⁶Endi sizdan bir oʻtinchim bor, faqat yoʻq demang. — Gapir, — dedi Botsheva.

¹⁷— Iltimosim shuki, — dedi Odoniyo, — shoh Sulaymon bilan gaplashsangiz, Shunamlik Obishani menga xotinlikka bersa. Siz aytsangiz, yoʻq demaydi.

¹⁸— Yaxshi, men shohga sen toʻgʻringda aytib koʻray — chi, — dedi Botsheva.

¹⁹Botsheva, Odoniyo haqida gaplashay deb, shoh Sulaymon huzuriga ketdi. Shoh unga peshvoz chiqib, ta’zim qildi, keyin yana taxtiga oʻtirdi. Shohning onasi uchun ham taxt qoʻyib berishdi. Botsheva shohning oʻng tomoniga[18] oʻtirdi.

²⁰— Senga bitta kichkinagina iltimosim bor, qaytarmagin, — dedi Botsheva. — Soʻrang, onajon, tilagingiz bajo boʻlar, — dedi shoh.

²¹— Shunamlik Obishani akang Odoniyoga xotinlikka bersang, — dedi Botsheva.

²²Sulaymon kinoyali ohangda onasiga dedi: — Nimaga Odoniyo uchun siz faqat Shunamlik Obishani soʻrayapsiz? Odoniyo akam boʻlgandan keyin, u uchun shohlikni ham soʻrayvering. Axir, ruhoniy Abuatar, Zeruya oʻgʻli Yoʻab uning tarafini olishlarini bilasiz — ku!

²³Shoh Sulaymon Egamiz nomi bilan ont ichib, shunday dedi: — Agar Odoniyoni shu gapi uchun oʻldirmasam, Xudo meni har qanday jazoga mubtalo qilsin, undan ham battarrogʻiga duchor qilsin.

²⁴Otam Dovudning taxtiga meni oʻtqazib, kuch — qudratimni oshirgan va Oʻzi aytganiday, mening sulolamni yaratgan Xudo shohid! Odoniyo shu bugunoq oʻldiriladi!

²⁵Shoh Sulaymon Binayoni joʻnatdi. Binayo Odoniyoni oʻldirdi.

²⁶Ruhoniy Abuatarga esa Sulaymon shu gaplarni aytdi: — Sen Onotoʻtga[19] — oʻzingning yeringga joʻnab qol! Sen aslida oʻlimga loyiqsan! Lekin sen otam Dovudning oldida Egamiz Rabbiyning Sandigʻini olib borgan eding, otam bilan birga har narsaga bardosh bergan eding. Shuning uchun hozir seni oʻldirmayman!

²⁷Sulaymon Abuatarni Egamizning ruhoniyligidan mahrum qildi. Shunday qilib, Egamizning Shiloʻda Elax xonadoni haqida aytgan soʻzlari bajo boʻldi[20].

²⁸Bu xabarni Yoʻab ham eshitdi. Absalomga ergashmagan boʻlsa ham, Odoniyo isyon koʻtarganda, Yoʻab unga qoʻshilgan edi. Odoniyoning oʻlimi haqida eshitgan Yoʻab Egamizning Muqaddas chodiriga qochib bordi va qurbongohning burchagidan ushlab oldi[21].

²⁹“Yoʻab Egamizning Chodiriga qochib ketibdi, qurbongoh yonida ekan” degan xabarni Sulaymonga yetkazishdi. Sulaymon oʻsha zahoti Binayoni joʻnatib: “Bor, uni oʻldirib kel”, deb buyurdi.

³⁰Binayo Egamizning Chodiriga kelib, Yoʻabga: “Shohimiz seni, Chodirdan chiqsin, deyaptilar”, deb xabar berdi. Yoʻab esa: “Yoʻq, men shu yerda oʻlishni istayman”, deb javob qildi. Binayo: “Yoʻab menga shunday — shunday dedi”, deb shohga yetkazdi.

³¹Shoh Binayoga: — U nima degan boʻlsa, aytganini qil, — dedi, — uni oʻldirib, dafn qil, toki Yoʻab toʻkkan begunoh qonlarning javobgarligi mening va otam xonadonining gardanida qolmasin.

³²Egamiz uning qonini oʻzining boshiga yetkazsin. U otam Dovudga bildirmasdan, ikkita solih, oʻziga qaraganda yaxshi insonni oʻldirgan edi. Ulardan biri Isroil lashkarboshisi Nar oʻgʻli Abnur, ikkinchisi esa Yahudo lashkarboshisi Eter oʻgʻli Emosa[22] edi.

³³Ikkovining qoni to abad Yoʻabning gardanida, uning nasli gardanida qolsin. Egamiz Dovudni, uning naslini, xonadonini va toj — taxtini to abad salomat qilsin!

³⁴Soʻng Binayo borib, Yoʻabni ham oʻldirdi. Yoʻab choʻl yaqinidagi oʻz uyida dafn qilindi.

³⁵Shoh Sulaymon Yoʻabning oʻrniga Binayoni lashkarboshi, Abuatarning oʻrniga Zodoʻxni ruhoniy qilib tayinladi.

³⁶Shundan soʻng shoh odam yuborib, Shimaxni chaqirtirib keldi va unga shunday dedi: — Quddusda oʻzingga bir uy qur va oʻsha yerda oʻtir. U yerdan hech qayerga chiqma.

³⁷Shuni bilib qoʻyki, oʻsha yerdan chiqib, Qidron soyligidan[23] oʻtsang, oʻsha kuniyoq oʻliming muqarrardir. Oʻzingning boshingni oʻzing yeysan.

³⁸— Xoʻp boʻladi, shoh hazratlari, gapingiz toʻgʻri, — dedi Shimax shohga. — Nima buyursalar, men, qulingiz, bajo aylarman. Shunday qilib, Shimax uzoq vaqt Quddusda yashab qoldi.

³⁹Lekin oradan uch yil oʻtib, bir voqea yuz berdi: Shimaxning ikki quli Gat[24] shohi Oxishning yoniga qochib ketdi. Shoh Oxish Maxo deganning oʻgʻli edi. Shimaxga: “Qullaring Gatda ekan”, deb xabar berdilar.

⁴⁰Shimax eshagini egarladi va qullarini izlab Gatga — Oxish huzuriga yoʻl oldi. U yerga borib, qullarini qaytarib olib keldi.

⁴¹Shundan keyin Sulaymonga: “Shimax Quddusdan Gatga borib, yana qaytib kelibdi”, deb xabar berdilar.

⁴²Shoh Shimaxni chaqirtirib kelib, unga shunday dedi: — Senga: “Bilib qoʻy, Quddusdan chiqib, biror yerga borgan kuningoq oʻlishing muqarrar”, deb Egamiz nomi bilan ont ichdirib, qattiq ogohlantirmaganmidim?! Sen esa: “Xoʻp boʻladi! Gapingiz toʻgʻri” degan eding.

⁴³Nega Egamizga ichgan ontingga va mening amrimga itoat qilmading?

⁴⁴Shoh yana Shimaxga aytdi: — Otam Dovudga qilgan yomonliklaringni oʻzing bilasan, yuragingda muhrlanib qolgan. Qilgan yomonliklaring uchun senga Egamizdan qaytsin!

⁴⁵Shoh Sulaymon esa Egamizning marhamatidan bahramand boʻlsin, Dovudning toj — taxti Egamizning oldida to abad mustahkam tursin!

⁴⁶Soʻng shoh Sulaymon Binayoga amr berdi, u chiqiboq, Shimaxni oʻldirdi. Shunday qilib, Sulaymonning shohligi xavf — xatardan xoli boʻlib, mustahkamlandi.