Read Uzbek Muqaddas Kitob 4 Shohlar 4 Bible Online

4 Shohlar 4 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

4 Shohlar 4

¹Ilgari paygʻambarlar guruhida bir paygʻambar boʻlar edi. Oʻsha paygʻambarning bevasi Elishayning oldiga kelib faryod qildi: — Sizga xizmat qilib yurgan mening erim vafot etdi. Oʻzingiz bilasiz, u Egamizdan qoʻrqardi. Bir odam oldin qarz bergan edi. Endi u ikkala oʻgʻlimni oʻziga qul qilib olib ketgani keldi.

²Shunda Elishay: — Ayt — chi, sen uchun men nima qilay? Uyingda nima bor? — dedi. — Bu choʻringizning uyida zaytun moyi solingan xumchadan boshqa hech vaqo yoʻq, — dedi ayol.

³— Bor, hamma qoʻshnilaringdan boʻsh idishlarini soʻrab ol, — dedi Elishay. — Iloji boricha koʻproq soʻrab ol.

⁴Borganingdan keyin oʻgʻillaring bilan birga uyga kirib, eshikni yopib qoʻy. Soʻng hamma idishga zaytun moyi quy, toʻlgan idishlarni nari surib qoʻyaver.

⁵Ayol Elishayning oldidan ketgach, oʻgʻillari bilan birga uyga kirib, eshikni berkitdi. Oʻgʻillari idishlarni uzatib turishdi, ayol esa quyaverdi.

⁶Hamma idishlar toʻlgandan keyin, ayol oʻgʻliga: — Yana idish uzat, — dedi. — Boshqa idish yoʻq, — dedi oʻgʻli. Shundan soʻng zaytun moy ham oqmay qoldi.

⁷Ayol paygʻambar huzuriga kelib, boʻlgan voqeani aytib berdi. — Bor, moyni sotib, qarzingni toʻla, — dedi Elishay. — Ortib qolgan moyni ishlatib, oʻgʻillaring bilan kun kechir.

⁸Bir kuni Elishay Shunamga[23] keldi. U yerda bir boy ayol: “Menikiga kirib, choy — poy ichib keting”, deb iltimos qilib, koʻndirdi. Elishay qachon kelmasin, har doim tamaddi qilgani oʻsha ayolnikiga kiradigan boʻldi.

⁹Bir kuni ayol eriga: — Shu yoʻldan doimo oʻtib yuradigan odam Xudoning muqaddas odami ekanini bilib oldim, — dedi.

¹⁰— Keling, tom ustiga chogʻroqqina boloxona qurib, u yerga koʻrpa — toʻshak, xontaxta, kursi, moychiroq qoʻyaylik. U biznikiga kelganda, boloxonada tursin.

¹¹Kunlarning birida Elishay Shunamga kelganda, boloxonaga kirib, yonboshladi.

¹²Keyin xizmatkori Gaxaziga: “Shunamlik ayolni chaqir”, deb buyurdi. Xizmatkor ayolni chaqirib keldi. Ayol kelgach,

¹³Elishay xizmatkoriga gapirdi: — Bu ayolga shunday deb ayt: “Sen bizga gʻamxoʻrlik qilyapsan. Buning evaziga sen uchun nima qilaylik? Sening biror ishing yuzasidan shoh bilan yoki lashkarboshi bilan gaplashish kerak emasmi?” — Yoʻq, — dedi ayol, — men xalqim orasida yashasam, bas.

¹⁴Elishay Gaxazidan: — Unday boʻlsa, bu ayol uchun nima qilishim kerak? — deb soʻradi. — Uning oʻgʻli yoʻq ekan, eri esa keksayib qolibdi, — dedi Gaxazi.

¹⁵— Chaqir uni! — buyurdi Elishay. Xizmatkor ayolni chaqirib keldi, ayol eshik oldida hozir boʻldi.

¹⁶— Kelgusi yili xuddi shu paytda qoʻlingda oʻgʻlingni koʻtarib yurgan boʻlasan, — deb aytdi Elishay ayolga. — Yoʻq, hazratim, ey Xudoning odami[24], bu choʻringizni behudaga umidvor qilmang, — dedi ayol.

¹⁷Lekin Elishay aytganiday, ayol homilador boʻlib, kelgusi yil oʻsha vaqtda oʻgʻil tugʻdi.

¹⁸Bola ulgʻayaverdi. Bir kuni bola oʻroqchilar orasida ishlayotgan otasi yoniga borib:

¹⁹“Voy boshim! Boshim ogʻrib ketdi!” dedi otasiga. Otasi esa xizmatkoriga: “Onasiga olib bor”, deb buyurdi.

²⁰Xizmatkor bolani koʻtarib, onasiga olib bordi. Bola tushgacha onasining tizzasida oʻtirdi — yu, soʻngra vafot etdi.

²¹Ona bolasini koʻtarib borib, paygʻambar yotadigan toʻshakka yotqizdi — da, eshikni berkitib, tashqariga chiqdi.

²²Soʻng erini chaqirib kelib, unga aytdi: — Mening yonimga xizmatkorlaringizdan bittasini eshagi bilan birga yuboring. Men paygʻambar huzuriga borib, tezda qaytib kelaman.

²³— Nimaga uning oldiga bugun borishing kerak?! — dedi eri. — Bugun yangi oy shodiyonasi kuni emas, Shabbat kuni[25] ham emas. — Hechqisi yoʻq, — dedi ayol.

²⁴Shundan keyin ayol eshakni egarlab, xizmatkorga: — Eshakni hayda, — dedi, — men senga gapirmagunimcha sekinlama.

²⁵Ayol joʻnab ketdi. U paygʻambar yoniga — Karmil togʻiga[26] yetib bordi. Paygʻambar uni uzoqdan koʻrib, xizmatkori Gaxaziga: — Bu oʻsha Shunamlik ayol — ku! — dedi.

²⁶— Yugur, uni kutib ol, “Oʻzing yaxshimisan? Ering sogʻ — salomatmi? Bolang yaxshimi?” deb undan soʻra. — Hammasi yaxshi, — dedi ayol.

²⁷Ayol toqqa, paygʻambar yoniga yetib kelgach, uning oyoqlariga yopishib oldi. Gaxazi, ayolni chetroqqa olib qoʻyay, deb yaqin kelgan edi, Elishay Gaxaziga aytdi: — Uni tinch qoʻy, uning dili ozor chekkan. Egamiz esa buni mendan yashirdi, menga ma’lum qilmadi.

²⁸— Men hazratimdan oʻgʻil soʻraganmidim?! — dedi ayol. — “Meni behudaga umidvor qilmang”, deb aytmaganmidim?!

²⁹Elishay Gaxaziga aytdi: — Qani boʻl, mening tayogʻimni qoʻlingga olib yugur. Birortasini uchratib qolsang, u bilan salomlashma, kim senga salom bersa, salomiga alik olma. Borganingdan keyin tayogʻimni bolaning yuziga qoʻy.

³⁰— Xudo shohid! Ont ichib aytamanki, sizsiz ketmayman, — dedi bolaning onasi Elishayga. Elishay oʻrnidan turib, ayolni ergashtirib ketdi.

³¹Gaxazi oldin yetib borib, tayoqni bolaning yuziga qoʻydi. Na bir sado, na bir javob boʻlmagandan keyin Elishayga peshvoz chiqib: “Bola uygʻonmayapti”, dedi.

³²Elishay ichkariga kirdi. Qarasa, oʻlgan bola Elishayning toʻshagida yotgan ekan.

³³Elishay xonaga kirgach, eshikni berkitdi — da, Egamizga yolvorib ibodat qildi.

³⁴Soʻng bolaning ustiga choʻzilib yotdi. U ogʻzini bolaning ogʻziga, koʻzlarini koʻzlariga, kaftini kaftiga qoʻydi, bolaning ustida choʻzilib yotganda, bolaning tanasi isidi.

³⁵Soʻngra u oʻrnidan turib boloxonaning u yogʻidan bu yogʻiga yurdi. Keyin yana qaytib kelib, bolaning ustiga choʻzildi. Bola yetti marta aksirib, koʻzlarini ochdi.

³⁶Elishay Gaxaziga: “Ayolni chaqir!” — dedi. Gaxazi ayolni chaqirib keldi. Ayol Elishayning oldiga yaqinlashdi. Elishay unga: “Ol oʻgʻlingni!” — dedi.

³⁷Ayol ichkari kirib, Elishayning oyoqlariga yiqildi, boshi yerga tekkuday boʻlib ta’zim qildi. Oʻgʻlini olib, chiqib ketdi.

³⁸Elishay Gilgalga[27] qaytib keldi. Bu yerda ocharchilik hukm surayotgan edi. Paygʻambarlar guruhi Elishayning oldiga yigʻilishgan edi. Shunda Elishay xizmatkoriga: — Katta qozon oʻrnatib, paygʻambarlar guruhi uchun biror taom pishir! — dedi.

³⁹Paygʻambarlardan bittasi dalaga koʻkat tergani chiqdi. U yerda chirmashib oʻsadigan yovvoyi qovoqlarni topib, etagini toʻldirib qovoqlardan terdi. U qovoqlarni olib kelib toʻgʻradi va taom qaynayotgan qozonga tashladi. Oʻsha odam qovoqning qanaqaligini bilmas edi.

⁴⁰Hammalariga taomdan quyib berildi. Ular taomni tatib koʻrishlari bilanoq: “Ey paygʻambar hazratlari! Qozondagi taom zahar boʻlib ketibdi — ku!” deb shovqin koʻtardilar. Taomdan hech kim tanovul qila olmadi.

⁴¹Shunda Elishay: — Menga un beringlar! — dedi. Unni qozonga solgach, xizmatkorga: — Endi odamlarga quyib beraver, yeyaverishsin, — dedi. Qozondagi taom bezarar boʻlib qolgan edi.

⁴²Baal — Sholisho shahridan[28] bir kishi arpasining birinchi hosilidan qilingan yigirmata kulcha va bir qop yangi uzilgan boshoqni paygʻambarga olib keldi. Elishay xizmatkoriga: — Odamlarga ber, tanovul qilishsin, — deb buyurdi.

⁴³Qanday qilib shuginani yuzta odamga beraman?! — dedi xizmatkor. — Odamlarga boʻlib ber, tanovul qilishsin, — dedi Elishay, — chunki Egamiz shunday demoqda: “Hamma toʻyadi, hatto ortib ham qoladi.”

⁴⁴Xizmatkor odamlarga kulchalarni va boshoqni boʻlib berdi. Egamiz aytganiday, odamlar yeb toʻydi, yana ortib ham qoldi.