Read Uzbek Muqaddas Kitob Chiqish 32 Bible Online

Chiqish 32 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Chiqish 32

¹Muso togʻda uzoq qolib ketdi[198]. Xalq Musoning togʻdan qaytib tushavermaganini koʻrgach, Horunning yoniga yigʻilishib, unga aytishdi: — Qani, bizga xudo yasab ber, u bizni yoʻlda boshlab borsin. Bizni Misrdan olib chiqqan oʻsha odamga — Musoga nima boʻlganini bilolmayapmiz.

²Shunda Horun odamlarga: — Xotiningiz va oʻgʻil — qizlaringiz quloqlaridagi oltin sirgʻalarni yechib olib, menga keltiringlar, — dedi.

³Shundan keyin jamiki xalq quloqlaridagi oltin sirgʻalarni yechib, Horunga olib keldi.

⁴Horun buqa yasadi. Xalqdan olgan oltin sirgʻalarni eritib, asbob yordamida buqani oltin bilan qopladi[199]. Shunda odamlar dedilar: — Ey Isroil! Mana bizni Misrdan olib chiqqan xudoyimiz!

⁵Horun buni koʻrgach, oltin buqaning oldiga qurbongoh qurdi. Keyin: “Ertaga Egangizga bagʻishlangan bayram boʻladi”, deb e’lon qildi.

⁶Ertasi kuni xalq saharda turib, kuydiriladigan qurbonliklarni va tinchlik qurbonliklarini keltirdi. Oʻtirib yeb — ichishganidan keyin koʻngilxushlik qilishdi.

⁷Shunda Egamiz Musoga aytdi: — Hoziroq tush! Oʻzing Misrdan olib chiqqan xalqing yoʻldan ozdi.

⁸Ular Men amr etgan yoʻldan darrov ogʻdilar. Oʻzlariga buqaning tasvirini yasab, unga sajda qilib, qurbonliklar keltirib: “Ey Isroil! Mana bizni Misrdan olib chiqqan xudoyimiz!” — dedilar.

⁹Egamiz Musoga yana gapirdi: — Oʻsha xalqning naqadar oʻjarligini koʻrib turibman.

¹⁰Endi Meni toʻxtataman deb ovora boʻlma, bu xalqqa shunaqangi gʻazabimni sochamanki, ularni qirib tashlayman. Ey Muso, ularning oʻrniga sendan buyuk xalq yarataman.

¹¹Shunda Muso Egasi Xudoga: — Ey Egam! — deb yolvordi, — axir, bu xalqni buyuk kuch — qudrating bilan Misrdan Oʻzing olib chiqqansan — ku! Oʻz xalqingga Oʻzing gʻazabingni sochmagin!

¹²Misrliklar: “Egasi ularni yomon niyat bilan — togʻlarda oʻldirish uchun, yer yuzidan qirib tashlash uchun bu yerdan olib chiqqan ekan”, deb aytishmasin! Qoʻygin, bu niyatingdan qaytgin, gʻazabingni sochib, Oʻz xalqingni qirib tashlamagin.

¹³Oʻz qullaring Ibrohim, Is’hoq va Yoqubga[200] aytganlaringni yodingda tutgin. Sen ularga: “Sizlarning naslingizni osmondagi yulduzlar singari koʻpaytiraman, Men va’da qilgan hamma yerni naslingizga beraman, ular oʻsha yurtga to abad egalik qiladilar”, deb Oʻz noming bilan ont ichgan eding — ku!

¹⁴Shunday qilib, Egamiz niyatini oʻzgartirib, aytgan kulfatlarni Oʻz xalqining boshiga keltirmaydigan boʻldi.

¹⁵Muso togʻdan qaytib tushdi. U qoʻliga ahdning[201] ikkita tosh lavhasini koʻtarib olgan edi. Lavhalarning ikkala tomoniga ham amr va qonunlar bitilgandi.

¹⁶Bu lavhalar Xudoning ijodi boʻlib, lavhalardagi yozuvni Xudo oʻyib bitgan edi.

¹⁷Yoshua xalqning shovqin — suronini eshitib, Musoga: “Qarorgohda urush shovqin — suroni eshitilyapti”, deb aytdi.

¹⁸Shunda Muso dedi: — Bu gʻoliblarning hayqirigʻi emas, magʻlublarning faryodi ham emas, eshitganim — ishratparastlar qoʻshigʻi.

¹⁹Muso qarorgohga yaqinlashib, buqani, odamlarning koʻngilxushligini koʻrdi. Shunda u gʻazablanib, togʻ etagida qoʻlidagi lavhalarni uloqtirgan edi, lavhalar chilparchin boʻldi.

²⁰Muso Isroil xalqi yasagan buqani olib, olovda yoqdi. Uni ezib, kukun qildi — da, suvga sochdi[202]. Suvni Isroil xalqiga ichirdi.

²¹Muso Horunga: — Bu xalq senga nima qilgan ediki, ularni ogʻir gunohga botiribsan? — dedi.

²²— Gʻazablanmang, hazratim, — dedi Horun unga. — Bu xalqning yomonlik qilishga moyilligini bilasiz — ku!

²³Ular menga: “Bizga xudo yasab ber, u bizni yoʻlda boshlab borsin, chunki bizni Misrdan olib chiqqan oʻsha odamga — Musoga nima boʻlganini bilolmayapmiz”, deb aytishdi.

²⁴Men esa ularga: “Kimning oltin sirgʻalari boʻlsa, ularni menga olib kelinglar”, degan edim, ular oltin sirgʻalarini olib, menga keltirdilar. Oltinlarni olovga tashlaganimda, olov ichidan mana shu buqa kelib chiqdi.

²⁵Muso koʻrdiki, Horun xalqni nazorat qilmay, dushmanlari oldida oʻzlarini masxara qilishlariga yoʻl qoʻyib bergan edi.

²⁶Muso qarorgohning kiraverishiga kelib: — Kim Egamiz tomonda boʻlsa, mening yonimga kelsin! — deb buyurdi. Levilar uning yoniga toʻplandi.

²⁷Muso ularga dedi: — Isroil xalqining Xudosi — Egamiz shunday aytmoqda: “Har biringiz qilichingizni oling. Qarorgohning hamma yogʻini aylanib, birodaringizni, qoʻshningizni va yaqin qarindoshingizni oʻldiring[203].”

²⁸Levilar Musoning buyrugʻini bajardilar. Shu kuni Isroil xalqidan taxminan uch mingta odam halok boʻldi.

²⁹Muso levilarga: — Bugun Egam sizlarga marhamat qilib, sizlarni Oʻzining xizmatiga tayinladi, — dedi. — Hatto oʻgʻillaringizni, aka — ukalaringizni oʻldirishga toʻgʻri kelgan boʻlsa ham, sizlar Unga itoat etdingiz.

³⁰Ertasi kuni Muso xalqqa dedi: — Sizlar ogʻir gunoh qildingizlar. Endi men toqqa Egamizning oldiga chiqaman, balki sizlarni gunohlaringizdan poklarman.

³¹Muso Egamizning oldiga qaytib borib, shunday dedi: — Evoh! Bu xalq ogʻir gunoh qilibdi: oʻzlariga oltindan xudo yasabdi.

³²Ammo endi, ularning gunohini kechirgin, deb Senga iltijo qilaman. Agar kechirmasang, Oʻzing yozgan kitobdan mening nomimni oʻchirib tashlagin.

³³Shunda Egamiz Musoga aytdi: — Kim Menga qarshi gunoh qilgan boʻlsa, oʻshaning nomini Oʻzimning kitobimdan oʻchirib tashlayman.

³⁴Endi bor, bu xalqni Men senga aytgan joyga boshla. Mening farishtam sendan oldinda boradi. Shunga qaramay, Oʻzim belgilagan kunda Men ularni qilgan gunohi uchun jazolayman.

³⁵Shunday qilib, Egamiz ularning boshiga kulfat yubordi, chunki Isroil xalqi Horunga, bizga buqa yasab ber, deb talab qilgan edilar. Horun ularning talabini bajargandi.