Read Uzbek Muqaddas Kitob Ayub 14 Bible Online

Ayub 14 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Ayub 14

¹Ayol zotidan tugʻilgan insonning Umri qisqa, hayoti qaygʻuga toʻla boʻladi.

²U gul singari ochiladi — yu, yana soʻlib qoladi. Soyaday tez oʻtib ketadi, koʻpga chidamaydi.

³Ey Xudo! Shunday insonga nazar tashlaysanmi? Meni hukm qilish uchun Oʻz oldingga olib kelasanmi?

⁴Kim halolni harom ichidan chiqara oladi?! Hech kim.

⁵Sen inson hayotining kunlarini sanab qoʻygansan, Necha oy yashashini ham bilasan. Inson Sen belgilagan chegaralardan oʻtolmaydi.

⁶Uni tinch qoʻy, dam olsin. Mardikorlarga oʻxshab, kunlik ishini tinchgina bitirsin.

⁷Hatto daraxtning ham umidi bor, Agar u kesib tashlansa, yana oʻsaveradi, Daraxtning novdalari oʻsishdan toʻxtamaydi.

⁸Uning ildizlari qarib, Toʻnkasi chiriy boshlasa,

⁹Hatto suvning hidini sezsa ham yana yashnashi mumkin. Navnihol koʻchatday yana novdalari koʻkarishi mumkin.

¹⁰Lekin inson oʻlganda bor kuchidan ayriladi, Oxirgi nafasini chiqaradi — yu, yoʻq boʻlib ketadi!

¹¹Suv dengizdan bugʻlanib chiqib ketganday Daryo qurib, yoʻq boʻlib ketganday,

¹²Inson ham yotadi — yu, qaytib turmaydi. Osmon yoʻq boʻlmaguncha, u uygʻonmaydi. Oʻlim uyqusidan uni hech kim turgʻiza olmaydi.

¹³Ey Xudo, qani endi, meni oʻliklar diyoriga[37] yuborsang, Gʻazabing bosilguncha meni yashirib qoʻysang, Men uchun bir vaqt tayinlab, keyin meni yodga olsang.

¹⁴Inson oʻlsa, u yana tiriladimi? Agar shunday boʻlsa, ozod boʻlgunimcha Barcha qiyinchiliklarga chidab berardim.

¹⁵Meni chaqirsang, Senga javob bergan boʻlardim. Menga — Oʻz qoʻling bilan yaratganga muntazir boʻlarding.

¹⁶Shunda Sen qadamlarimni oʻlcharding — u, Gunohlarimni hisobga olmasding.

¹⁷Ayblarimni xurjunga solib, bogʻlab qoʻyganday boʻlarding. Fosiqligimni oʻchirib, ustidan oqlab tashlaganday boʻlarding.

¹⁸Ammo togʻlar qulab, maydalanib ketadi, Qoyalar oʻz joyidan suriladi,

¹⁹Suv toshlarni yemiradi, Toshqin suvlar yerni yuvib ketadi. Xuddi shu singari, Sen ham Insonning umidini yoʻqqa chiqarasan.

²⁰Sen insonni butunlay magʻlub qilasan, Inson olamdan oʻtib ketadi. Oʻlganda yuzini oʻzgartirib, joʻnatib yuborasan.

²¹Farzandlari hurmatga sazovor boʻlsalar ham, Xoʻrlansalar ham u bilmaydi.

²²Inson faqat oʻz tanasidagi ogʻriqni sezadi, Faqat oʻzi uchun qaygʻuradi.”