Read Uzbek Muqaddas Kitob Ayub 15 Bible Online

Ayub 15 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Ayub 15

¹Keyin Temonlik[38] Elifaz shunday dedi:

²“Dono kishi shunday behuda soʻzlar bilan javob bermagan boʻlardi! Ogʻzini quruq gaplar bilan toʻldirmas edi!

³Befoyda soʻzlar aytib bahslashmagan boʻlardi! Quruq gaplar aytmas edi!

⁴Sen Xudodan qoʻrqmay qoʻyding! Toat — ibodatga toʻsqinlik qilyapsan.

⁵Gunohlaring senga gap oʻrgatyapti, Xuddi ayyorlarday gapiryapsan.

⁶Men emas, oʻz ogʻzing seni hukm qilyapti, Oʻz lablaring senga qarshi guvohlik beryapti.

⁷Nima, sen odamzodning toʻngʻichimisan?! Qirlar yaratilmasdan oldin tugʻilganmisan?!

⁸Xudoning kengashida[39] qatnashganmisan?! Nima, faqatgina oʻzingni dono deb bilasanmi?!

⁹Xoʻsh, biz bilmagan nimani bilasan? Biz tushunmaganlarni sen tushunasanmi?

¹⁰Ha, oqsoqollar, keksalar, Otangdan ham yoshi ulugʻroq boʻlganlar biz tomonda.

¹¹Xudoning tasallisi senga kamlik qilyaptimi?! Muloyimlik bilan aytgan soʻzi senga yetmayaptimi?!

¹²Nima uchun yuragingning amriga qarab ish tutasan? Nima uchun koʻzlaringni chaqchaytirasan?

¹³Nima uchun sen Xudo bilan teskarisan? Nimaga ogʻzingdan shunday soʻzlar chiqyapti?

¹⁴Inson oʻzi nedirki, pok boʻla olsa?! Ayol zotidan tugʻilgan inson qanday qilib solih boʻla oladi?!

¹⁵Xudo hatto Oʻz farishtalariga ham ishonmaydi, Hatto samo ham Uning nazarida pok emas.

¹⁶Shunday ekan, qabih va buzuq inson qanchalik tuban, Axir, inson yovuzlikni suvday ichib yuboradi — ku!

¹⁷Quloq sol, men senga tushuntiraman, Koʻrganimni aytib beraman.

¹⁸Senga donishmandlarning gaplarini aytaman. Ular ajdodlaridan oʻrganib, yashirmasdan aytganlarini soʻzlab beraman.

¹⁹Faqat oʻsha dono insonlarga yurt berilgan edi, Ularning orasida begonalar yoʻq edi.

²⁰Fosiqlarning butun umri azob bilan oʻtadi, Zoʻravonlarga berilgan barcha yillar sanoqlidir.

²¹Dahshatli tovushlar quloqlariga tinchlik bermaydi. Farovonlik chogʻida ham ularning ustiga bosqinchi bostirib keladi.

²²Fosiqlar zulmatdan qochib qutulishga umid qilmaydilar, Ularning peshanasiga qilichdan oʻlish yozilgan.

²³Ular non izlab daydib yuradilar[40], Zulmat kuni yaqinligini biladilar.

²⁴Qoʻrquv va qaygʻu ularni dahshatga soladi, Urushga tayyorlanayotgan shohday, vahimada yashaydilar.

²⁵Ular qoʻllarini Xudoga qarshi koʻtargani, Qodir Xudoga boʻysunmaganlari uchun shunday boʻladi.

²⁶Mustahkam qalqonlarini koʻtarib, Oʻjarlik bilan Unga qarshi chiqadilar.

²⁷Chunki ular semirib, yuzlari yiltirab ketgan, Qorniyu bellarini yogʻ bogʻlab ketgan.

²⁸Ular vayrona shaharlarda yashaydilar. Qulab tushay deb turgan, Hech kim yashamaydigan uylarda turadilar.

²⁹Ular boyligicha qolavermaydilar, boyliklari abadiy emas. Mol — dunyosi yer yuzidan yoʻq boʻlib ketadi.

³⁰Ular zulmatdan qochib qutula olmaydilar. Ha, ular shoxlari yongan daraxtga oʻxshaydilar. Xudoning nafasi ularni uchirib yuboradi.

³¹Behuda narsalarga umid bogʻlab, oʻzlarini aldamasinlar, Ularning mukofoti oʻsha behuda narsalar boʻladi.

³²Vaqti — soati yetmay turib, ular toʻliq jazo oladilar, Novdalari gullab — yashnamaydi.

³³Uzumlari pishmay turib uzib olingan tokday, Gullari toʻkilib, meva tugmagan zaytun daraxtiday boʻlib qoladilar.

³⁴Betavfiqlar toʻdasi biror avlod qoldirmay oʻtib ketadi, Poraxoʻrlarning chodirlarini olov yondirib yuboradi.

³⁵Fosiqlar buzuqlikka homilador boʻlib, yovuzlik tugʻadilar, Yuraklarida faqat yolgʻon tugʻiladi.”