Read Uzbek Muqaddas Kitob Hikmatlar 1 Bible Online

Hikmatlar 1 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Hikmatlar 1

¹Isroil shohi Dovud oʻgʻli Sulaymonning[1] hikmatlari.

²Bu hikmatlar donolik va nasihatni oʻrgatadi, hikmatli soʻzlarni tushuntiradi,

³aqlli koʻrsatmalarni, toʻgʻrilik, adolat va odillikni ato qiladi,

⁴soddalarga[2] idrok, yoshlarga bilim, fahmu farosat beradi.

⁵Donolar tinglab bilimini koʻpaytirsin, idroklilar yoʻl — yoʻriq olsin.

⁶Bu hikmatlar — matallarni, jumboqlarni, dononing soʻzlarini va topishmoqlarini tushunish uchundir.

⁷Egamizdan qoʻrqish[3] ilmu ma’rifatning boshidir[4]. Donolik va nasihatdan nafratlangan esa nodondir[5].

⁸Oʻgʻlim[6], otang nasihatlariga quloq sol, onang oʻgitlarini rad etma,

⁹chunki ular boshingga goʻzal gulchambar, boʻyningga marjondaydir.

¹⁰Oʻgʻlim, agar gunohkorlar seni yoʻldan urmoqchi boʻlsa, boʻyin berma.

¹¹Agar ular: “Kel, bizga qoʻshil, pistirma qoʻyib qon toʻkaylik, aybsizning yoʻlini vajsiz toʻsaylik,

¹²doʻzaxga[7] oʻxshab uni tiriklayin oʻz qa’rimizga tortaylik, chuqur kabi butunlayin yutib yuboraylik,

¹³har xil boyliklarni tortib olib, uyimizni oʻlja bilan toʻldiraylik,

¹⁴hamma narsa oʻrtada boʻlsin, hamyonimiz bitta boʻlsin”, deb aytsalar,

¹⁵oʻgʻlim, ularga hamroh boʻlma, yoʻliga bir qadam ham bosma.

¹⁶Chunki ular qon toʻkishga tayyordirlar, oyoqlari yovuzlikka shoshiladi.

¹⁷Qushni toʻr bilan tutib boʻlmaydi, toʻrni koʻrgan qush pir etib uchib ketadi.

¹⁸Yovuzlar esa oʻz qismatini koʻra olmaydilar, boshqalarning jonini poylayman deb, oʻz joniga zomin boʻlganini bilmaydilar.

¹⁹Ochkoʻzlik bilan tortib oladiganlarning ahvoli shu! Ular oʻz hayotiga zomin boʻladi.

²⁰Donolik[8] koʻchada chaqiradi. Maydonda baland ovoz bilan hayqiradi.

²¹Gavjum koʻchaning boshida, shahar darvozalarida[9] jar soladi.

²²“Ey nodonlar, qachongacha nodon boʻlib yuraverasiz?! Siz — chi, mazax qiluvchilar, qachongacha mazax qilishdan zavqlanasiz?! Aqlsizlar, qachongacha ilm — ma’rifatdan nafratlanasiz?!

²³Pand — nasihatlarimga quloq solinglar. Mana, sizlarga ruhimni beraman. Soʻzlarimni ochaman.

²⁴Lekin sizlarni chaqirganimda rad etdingiz, qoʻllarimni uzatganimda, e’tibor bermadingiz.

²⁵Maslahat, pand — nasihatlarimning hech birini qabul qilmadingiz.

²⁶Shuning uchun boshingizga falokat kelganda, men ham kulaman. Vahimaga tushganingizda, mazax qilaman.

²⁷Vahima boʻronday, falokat esa toʻfonday kelganda, kulfatu mashaqqatlar boshga tushganda,

²⁸ular meni chaqiradilar, lekin javob bermayman. Ular meni qidiradilar, izlaydilar, lekin topolmaydilar.

²⁹Chunki ular ilm — ma’rifatdan nafratlandilar, Egamizdan qoʻrqishni rad etdilar.

³⁰Maslahatlarimni, oʻgitlarimni qabul qilmadilar.

³¹Shuning uchun oʻz qilmishlarining mevasini yeb, pushaymon boʻlib qoladilar.

³²Nodonlar yoʻldan adashib oʻz joniga oʻzlari zomin boʻladi, aqlsizlarning begʻamligi oʻzlarini halok qiladi.

³³Lekin menga quloq solganlar osoyishta hayot kechiradi, yomonlikning vahimasidan xalos boʻladi.”