Read Uzbek Muqaddas Kitob Ishayo 24 Bible Online

Ishayo 24 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Ishayo 24

¹Ana, Egamiz xarob etadi yer yuzini, Vayronaga aylantiradi uni, Ostin — ustin qiladi yer yuzini, Tarqatib yuboradi zamin ahlini.

²Bir taqdir kutmoqda Xalq va ruhoniyni, Qul va uning egasini, Choʻriyu uning bekasini, Xaridoru sotuvchini, Qarzdoru qarz beruvchini, Sudxoʻru qarz olganni.

³Dunyo tamom vayron boʻladi, Yer yuzi oʻljaga aylanadi. Ha, Egamizning kalomi shudir.

⁴Dunyo qurib, vayron boʻladi, Yer yuzi qaygʻurib, tamom boʻladi, Dunyoning magʻrur xalqi kuchdan qoladi.

⁵Zamin bulgʻandi, Axir, uning ahli qonunlarni buzdi, Xudoning koʻrsatmalarini oyoq osti qildi. Ha, abadiy ahd buzildi.

⁶Shu bois la’nat olamni yeb bitiradi, Olam ahli gunohining jazosini tortadi, Shu sababdan ular yoʻqolib bormoqda, Juda oz odamlar qutulib qoldi.

⁷Yangi sharobing tugadi, toklaring quridi, Ilgari shod boʻlganlar ogʻir nafas olmoqda.

⁸Doiraning joʻshqin sadosi kesildi, Shodon ovozlar endi eshitilmaydi, Arfaning shoʻx sadosi sukutga toldi.

⁹Endi sharob ichib, qoʻshiq aytmaslar, Ichganga sharobning ta’mi achchiq tuyular.

¹⁰Vayrona shahar tashlandiq boʻldi, Hamma uy berkilgan, kirib boʻlmaydi.

¹¹Sharob yoʻqligidan koʻchalarda shovqin — suron. Evoh, shodlikdan asar ham qolmadi, Dunyoni sevinch tark etdi.

¹²Shahar xarobazor, Darvozalari esa parcha — parcha.

¹³Ha, hosil mavsumidan keyin, Zaytun daraxti yoki uzumzor qanday boʻlsa, Dunyodagi xalqlar ham shunday yalangʻoch boʻlib qoladi.

¹⁴Mana, gʻarbdagilar Egamizning buyukligini ovoza qiladilar. Ular ovozlarini yuksaltirib, Sevinchdan hayqiradilar.

¹⁵Shu bois, ey sharq ahli, Egamizga hamdu sano ayting, Ey dengiz orollarida yashovchilar, Isroil xalqining Xudosi — Egamizni ulugʻlang.

¹⁶Dunyoning eng chetidan qoʻshiqlar eshitarmiz: “Odil Xudoga sharaflar boʻlsin!” Ammo men: “Tamom boʻldim! Tamom boʻldim! Endi holimga voy! — dedim. — Xoinlar sotmoqdalar, Ha, ular xoinlik qilmoqdalar!”

¹⁷Ey olam ahli, sizni vahima, Tuzoq va choh kutmoqda.

¹⁸Vahimali ovozni eshitib qochgan chuqurga tushar, Chuqurdan chiqqan esa tuzoqqa ilinar, Osmonning qopqasi ochiladi, Yerning poydevori titrab ketadi.

¹⁹Yer parcha — parcha boʻlib, Maydalanib ketadi. Yer qattiq tebranadi.

²⁰Zamin mast odamday gandiraklaydi, Daladagi chayladay tebranadi. Gunohlarning ogʻirligidan bukchayib qoladi, Yiqiladi — yu, qaytib tura olmaydi.

²¹Oʻsha kuni Egamiz yuqoridagi samoviy kuchlarga, Pastdagi zamin shohlariga jazo beradi.

²²Ular chohdagi asirlar kabi, Bir joyga yigʻib olinadi, Zindonga qamab qoʻyiladi, Keyinroq ular jazolanadi.

²³Oy xijolat boʻlar, quyosh sharmanda boʻlar, Sarvari Olam Quddusdagi Sion togʻida hukmron boʻlar. Xalq oqsoqollariga U Oʻz ulugʻvorligini namoyon qilar.