Read Uzbek Muqaddas Kitob Ishayo 47 Bible Online

Ishayo 47 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Ishayo 47

¹Egam aytar: “Pastga tush, tuproqqa oʻtir, Ey bokira qiz[266] Bobil! Yerga oʻtir, endi taxting yoʻq, Ey qiz Bobil![267] Mana endi sen toʻgʻringda: «Naqadar nozik, mayindir», deb aytmaslar.

²Qani, tegirmon toshini ol, don yanchgin. Yopinchigʻingni yech, etagingni yigʻishtir, Boldiringni och, daryolardan kechib oʻt[268].

³Yalangʻoch joylaring ochiladi, Sharmandaliging koʻrinib qoladi. Men qasos olaman, Hech kimga shafqat qilmayman.”

⁴Qutqaruvchimiz Isroil xalqining Muqaddas Xudosidir. Uning nomi Sarvari Olamdir.

⁵Egam aytar: “Jim oʻtir, qiz Bobil![269] Zulmatga joʻna! Endi seni «Yurtlarning malikasi» deb aytmaydilar.

⁶Men xalqimdan gʻazablandim, Oʻz mulkimni harom qildim. Ularni sening qoʻlingga berdim. Sen esa ularga shafqat qilmading, Hatto keksalarning yelkasiga ham Gʻoyat ogʻir boʻyinturuq solding.

⁷Shunda: «Men to abad olamning malikasi boʻlaman», deb aytding. Ammo bularning nima bilan tugashini Oʻylab koʻrmading, aqlingga keltirmading.

⁸Endi bunga quloq sol! Ey hashamatni sevuvchi! Bexatar oʻtirib, oʻzingcha aytasan: «Mendan boshqa malika yoʻq, Tul qolmasman, farzand dogʻini koʻrmasman.»

⁹Koʻp sehr — jodularingga qaramay, Kuchli afsunlaringga qaramay, Mana shu ikkalasi ham Bir kunda boshingga tushadi: Sen hamma bolalaringdan ayrilasan, Tul boʻlib qolasan.

¹⁰Oʻz yovuzligingga ishonding, «Meni hech kim koʻrmaydi», deding. Donoliging, biliming seni yoʻldan adashtirdi, Oʻzingga: «Mana, men! Mendan boshqasi yoʻq», deding.

¹¹Mana, boshingga kulfat tushadi, Uni sehr — jodu bilan daf qilolmaysan. Boshingga baxtsizlik yogʻiladi, Sen uni qaytara olmaysan. Halokat senga birdaniga keladi, Bu tushingga ham kirmagan.

¹²Qani, sehr — joduingni ishga sol, Koʻproq afsungarlik qil, Axir, sen yoshligingdan Bunday ishlarga odatlangansan. Balki biron narsaga erisharsan, Balki birontasini qoʻrqitarsan.

¹³Olgan maslahatlaring koʻpligidan Sen charchab qolding. Qani, endi oʻsha munajjimlaring, ta’birchilaring? Har yangi oy chiqqanda taqdiringdan bashorat qiladiganlar qani? Ular kelsin — chi! Endi oʻshalar seni qutqarsin.

¹⁴Ana, hammalari somonga oʻxshab qoldi — ku! Olov ularni yamlamay yutadi! Jonlarini olovdan qutqarolmaydi. Isinish uchun koʻmirlari boʻlmaydi. Taftidan bahra olish uchun gulxani boʻlmaydi[270].

¹⁵Yoshligingdan sen bilan oldi — berdi qilgan har bir odam, Sen bilan birga ishlaganlarning hammasi shunday boʻlib qoladi. Ular oʻz yoʻliga qarab ketadi! Seni qutqaradigan biror kimsa boʻlmaydi.”