Read Uzbek Muqaddas Kitob Ishayo 51 Bible Online

Ishayo 51 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Ishayo 51

¹Egam aytar: “Ey najotga umid bogʻlaganlar, Men, Egangizga intilayotganlar, Menga quloq soling! Qayerdan kelib chiqqaningizga e’tibor bering: Qoyangizga qarang, siz undan kesib olingansiz, Koningizga qarang, siz undan qazib olingansiz.

²Ha, otangiz Ibrohimga boqing, Sizni tuqqan Soraga qarang. Ibrohimni chaqirganimda, u yolgʻiz edi, Men unga baraka berib, koʻpaytirdim.

³Mana, Men, Egangiz, Quddusga[282] tasalli beraman, Uning barcha vayronalariga tasalli beraman. Uning sahrosini Adan bogʻiga aylantiraman, Uning choʻlini Mening bogʻimday qilaman. U yerda shodlik, sevinch boʻladi, Shukronalik va qoʻshiq sadolari yangraydi.

⁴Ey xalqim! Menga quloq soling! Quloq tuting Menga, ey elatim! Mana, ta’limot Mendan chiqib boradi, Adolatim xalqlarga nur boʻladi.

⁵Men beradigan najot oʻz yoʻliga chiqdi, Men gʻalaba qozonadigan vaqt yaqinlashdi. Xalqlar orasida qoʻlim ila adolat oʻrnataman, Dengiz ortidagi yurtlar Menga umid bogʻlaydi, Bilagimning kuchidan ular umid qiladi.

⁶Koʻzlaringizni samolarga qarating, Pastga, yer yuziga nazar soling. Samolar tutun kabi yoʻqoladi, Zamin kiyim kabi toʻzib bitadi. Zamin ahli chivinday oʻlib ketadi, Men beradigan najot esa to abad boʻladi, Mening gʻalabam bekor qilinmaydi.

⁷Ey ta’limotimni qalbiga jo qilganlar, Sizlar nima toʻgʻri ekanligini bilasizlar. Menga quloq soling! Inson haqoratlaridan qoʻrqmanglar, Ularning tahqirlaridan xafa boʻlmanglar.

⁸Kuya kiyimni, qurt junni yeb bitirganday, Ular ham yoʻq boʻlib ketadi. Mening gʻalabam esa abadiy boʻladi, Najotim nasllar boʻyi davom etadi.”

⁹Uygʻon, uygʻon, ey Egam! Kuch — qudratingga burkangin! Uygʻon qadimgi paytlardagiday, Azaliy nasllar davridagiday. Maxluq Rahobni[283] parchalagan Sen emasmiding?! Ajdarga tigʻ sanchgan Sen emasmiding?!

¹⁰Sen emasmiding dengizni quritgan, Gʻoyat tubsizlikdagi suvlarni quritgan?! Oʻzingga tegishli boʻlganlar oʻtsin deb, Dengiz tubini yoʻl qilgan Sen emasmiding?!

¹¹Egamiz qutqarganlar qaytib keladi, Qoʻshiq aytib Quddusga keladi. Abadiy shodlik ularning boshida toj boʻladi. Ular shodlik, sevinchga yetishadi, Qaygʻu, nadomat ulardan uzoqqa qochadi.

¹²Egam aytar: “Men Oʻzim sizlarni yupataman! Kimdan qoʻrqasiz? Oʻladigan bandadanmi? Maysaga oʻxshab soʻliydigan inson zotidanmi?!

¹³Samolarni yoygan[284], zamin poydevorini[285] oʻrnatgan, Sizlarni yaratgan Men, Egangizni unutib qoʻydingiz. Sizni qirmoqchi boʻlgan zolimning gʻazabidan Har doim titrab — qaqshab turasiz. Ammo qani endi zolimning gʻazabi?!

¹⁴Mazlumlar tez orada ozod boʻladi, Ular oʻlmaydi, qabrga tushmaydi, Nonga zor boʻlmaydi.

¹⁵Men Egangiz Xudoman. Dengizni qoʻzgʻatadigan, Toʻlqinlarni guvullatadigan Menman. Mening nomim Sarvari Olamdir!

¹⁶Ogʻzingizga soʻzlarimni soldim, Sizlarni qoʻlim soyasida yashirdim. Samolarni oʻrnatganman, Zamin poydevorini qoʻyganman. Quddusga: «Sen Mening xalqimsan», deganman.”

¹⁷Uygʻon, uygʻon ey Quddus, oyoqqa tur! Sen Egangning qoʻlidagi gʻazab kosasidan[286] ichding! Tagidagi quyqumigacha ichib, Gandiraklab qolding.

¹⁸Oʻzing tuqqan shuncha oʻgʻillar orasidan Seni yetaklaydigan birontasi ham yoʻq. Oʻzing oʻstirgan shuncha oʻgʻillar orasidan Qoʻlingdan tutadigan birontasi yoʻq.

¹⁹Boshingga qoʻsh falokat keldi, Kim senga tasalli beradi?! Atrofingda talonchiligu halokat, ochligu qilich, Kim seni yupata oladi?![287]

²⁰Har bir koʻcha boshida Oʻgʻillaring sulayib yotibdi. Ular toʻrga tushgan kiyiklar kabidir. Egangiz bor qahr — gʻazabiyu Oʻz tanbehi bilan Ularni shu ahvolga soldi.

²¹Shu bois endi bunga quloq soling, Ey azob chekkanlar! Sizlar mastsiz, ammo sharobdan emas!

²²Oʻz xalqini himoya qiladigan Xudoyingiz — Egangiz Rabbiy shunday aytmoqda: “Mana, sening qoʻlingdan Gandiraklatadigan kosani oldim. Endi gʻazabim kosasidan boshqa ichmaysan.

²³Uni senga azob berganlarning qoʻliga beraman. Ular senga: «Yerga yot, ustingdan Bosib oʻtaylik», degan edi. Yelkalaring ularga yer kabi boʻldi. Sen oʻzing yoʻlday boʻlding, Ular ustingdan bosib oʻtdi.”