Read Uzbek Muqaddas Kitob Yeremiyo 20 Bible Online

Yeremiyo 20 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Yeremiyo 20

¹Immar oʻgʻli Pashxur ruhoniy boʻlib, Egamiz uyining bosh nazoratchisi edi. U Yeremiyoning bashorat qilib aytgan bu soʻzlarini eshitdi.

²Shu sababdan Yeremiyoni kaltaklatib, Egamiz uyining hovlisidagi Yuqori Benyamin darvozasi[98] tomonda kishanlab qoʻyishni buyurdi.

³Ertasi kuni ertalab Pashxur Yeremiyoning kishanlarini yechganda, Yeremiyo unga shunday dedi: “Egamiz senga «Pashxur» emas, «Dahshat qamragan»[99] deb ism qoʻygan.

⁴Zero, Egamiz shunday deb aytmoqda: Men seni va hamma doʻstlaringni vahimaga solaman. Doʻstlaring dushmanlari qoʻlida halok boʻlayotganini oʻz koʻzing bilan koʻrasan. Men butun Yahudo xalqini Bobil shohining qoʻliga topshiraman. Bobil shohi xalqimni asir qilib, oʻzining yurtiga olib ketadi. Ularni qilichdan oʻtkazadi.

⁵Men bu shaharning boyliklarini, bor narsasini, qimmatbaho buyumlarini, Yahudo shohlarining xazinalarini dushmanning qoʻliga beraman. Ular shaharni talon — taroj qilishadi. Barcha boyliklarini Bobilga olib ketishadi.

⁶Sen ham, ey Pashxur, oʻz xonadoning bilan Bobilga surgun boʻlasan. Sen u yerda jon berib, dafn qilinasan. Yolgʻon bashoratlaringga quloq solgan doʻstlaring ham oʻsha koʻyga tushadi.”

⁷Ey Egam, Sen meni koʻndirding, Men ham koʻndim. Mendan ustun kelding, meni yengding. Men hammaga mazax boʻldim, Hamma ustimdan kulmoqda.

⁸Gapirganimda jar solishim kerak, “Zoʻravonlik! Halokat!” deya baqirishim kerak. Sening soʻzing tufayli hammaga kulgi boʻldim, Kun boʻyi meni masxara qilishyapti.

⁹Bordi — yu, men: “Boʻldi, Egam haqida soʻzlamayman, Uning nomidan gapirmayman” desam, Sening soʻzing, olov kabi, ichimni yondiradi, Oʻt qoʻyganday suyaklarimni zirqiratadi. Soʻzingni ichimda saqlab turishdan charchadim, Ha, uni boshqa ushlab tura olmayman.

¹⁰Eshityapman, koʻpchilik gʻiybat qilyapti. Atrofimni dahshat qamragan! “Fosh boʻlsin! Uni fosh qilaylik!” deb aytyaptilar. Hatto mening yaqin doʻstlarim ham Qoqinishimni poylab turibdilar, “Yeremiyo tuzoqqa tushadi, Shunda uni yengamiz, Undan qasdimizni olamiz”, deyaptilar.

¹¹Ammo Sen, ey Egam, men bilan birgasan, Sen bahodir jangchiga oʻxshaysan. Meni quvgʻin qilganlar qoqilib tushadi, Ular mendan ustun kelolmaydi. Isnodga qoladi, muvaffaqiyatga erisholmaydi. Ular to abad dogʻda qoladi, Sharmandagarchiligi hech qachon unutilmaydi.

¹²Ey Sarvari Olam, Sen solih kishini sinaysan, Odamning dilini, oʻy — xayolini bilasan. Dushmanlarimdan oʻch olganingni koʻrayin, Axir, da’voimni Senga topshirdim!

¹³Egamizga qoʻshiq kuylanglar! Egamizga hamdu sanolar aytinglar! Zero, U bechora bandaning jonini Badkirdorlar qoʻlidan qutqardi.

¹⁴Evoh, men tugʻilgan kun qurib ketsin! Onam meni tuqqan kun xosiyatsiz boʻlsin!

¹⁵Otamga xabar olib kelgan odam la’nati boʻlsin, “Oʻgʻil koʻrding!” deya uni xursand qilgan kishi qurib ketsin.

¹⁶Egamiz shafqatsizlarcha vayron qilgan Shaharlarday[100] boʻlsin oʻsha odam. U ertalabdanoq dodu faryodlar eshitsin, Kunduz kuni urush na’ralarini eshitsin.

¹⁷Axir, u meni onamning qornidayoq oʻldirmadi. Shunda onamning qorni qabrim boʻlgan boʻlardi, Onam to abad homilador boʻlib qolgan boʻlardi.

¹⁸Nimaga ham tugʻildim ekan — a?! Mashaqqatu qiyinchilik koʻrish uchunmi?! Umrimni sharmandalikda xazon qilish uchunmi?!