Read Uzbek Muqaddas Kitob Yeremiyo 48 Bible Online

Yeremiyo 48 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Yeremiyo 48

¹Isroil xalqining Xudosi — Sarvari Olam Moʻab[294] haqida shunday demoqda: “Navo aholisining holiga voy! Ularning shahri xarob boʻladi. Xiratayim[295] sharmandalarcha magʻlub boʻladi, Uning qal’asi[296] uyatga qoladi, Yer bilan yakson qilinadi.

²Moʻabning dovrugʻidan asar ham qolmaydi. Dushman Xashbon shahrini qoʻlga kiritadi, Moʻab xalqini ildizidan quritishni reja qiladi. Madmon[297] shahrida sukunat hukm suradi, Qilich uning iziga tushadi.

³Ana, Xoʻronayimdan[298] faryod eshitilmoqda! «Xonavayron boʻldik!» deya xitob qilishmoqda.

⁴«Moʻab vayron boʻldi — ku!» deya dodlashmoqda. Goʻdaklari bigʻillab yigʻlamoqda.

⁵Odamlar achchiq — achchiq yigʻlab, Luxit tepaligiga chiqishadi. Hatto Xoʻronayimga tushish yoʻlida Achchiq figʻon ovozlari eshitiladi.

⁶Tezroq qoching! Choʻldagi yulgʻunday Joningizni saqlab qolishga tirishing!

⁷Ey Moʻab, sen kuch va boyligingga tayanding, Endi esa magʻlub boʻlasan. Xudoying Xamoʻsh surgun qilinadi, Ruhoniylaringu a’yonlaring asir qilib olib ketiladi.

⁸Sening har bir shahringga vayron etuvchi keladi, Birorta shahring omon qolmaydi. Vodiy vayron qilinadi, Yassi tepalik yakson etiladi.” Egamizning kalomi shudir.

⁹Moʻab uchun qabr toshi tayyorlang, Koʻp oʻtmay Moʻab yoʻq boʻladi[299]. Shaharlari vayron qilinadi, Hammasi huvullab qoladi.

¹⁰Egamizning ishidan boʻyin tovlagan kishi la’nati boʻlsin! Qon toʻkishdan oʻzini tiygan bunday kishi la’nati boʻlsin!

¹¹“Moʻab yoshligidan bexatar oʻsgan, Tindirilgan sharob kabi tinch yashagan. Goʻyo bir idishdan boshqasiga quyilmagan, Hech qachon oʻz yurtidan surgun boʻlmagan. Shu bois uning ta’mi oʻzgarmagan, Muattar hidi saqlanib qolgan.

¹²Ammo shunday kunlar kelmoqdaki, Men Moʻabga qarshi odamlarni joʻnataman, — deb aytmoqda Egamiz. — Ular Moʻabni sharob toʻkkanday toʻkib tashlaydilar. Idishlarini boʻshatib, chilparchin qiladilar.

¹³Moʻab xalqi oʻz xudosi Xamoʻsh dastidan sharmanda boʻladi, Isroil xalqining holiga tushadi. Axir, Isroil ham Baytildagi buzoqqa[300] inonib, Sharmandayi sharmisor boʻlgan edi — ku!”

¹⁴“Biz qahramonlarmiz, Jasur jangchilarmiz”, deb Aytishga qanday haddingiz sigʻdi?

¹⁵Xudo Shohdir, Sarvari Olamdir Uning nomi. U shunday demoqda: “Moʻab vayron boʻladi, Shaharlari bosib olinadi. Eng sara yigitlari qirib tashlanadi.

¹⁶Moʻabga kulfat yaqinlashmoqda, Falokat unga yelday uchib kelmoqda.

¹⁷Ey Moʻab qoʻshnilari, qaygʻuringlar, Ey Moʻabni taniganlar, motam tutinglar. Aytinglar: «Evoh, saltanat hassasi[301] sindi. Qudratli va ulugʻvor hassa parchalandi.»

¹⁸Ey Dibonda[302] yashaydiganlar, Toʻrdagi oʻrningizdan turinglar, Yerdagi tuproqqa oʻtiringlar. Zero, Moʻabni halok etuvchi sizga qarshi chiqadi, U qoʻrgʻonlaringizni qulatadi.

¹⁹Ey Arorda[303] yashaydiganlar, Koʻchaga chiqib kuzatib turinglar! Qochib ketayotgan erkagu ayollardan «Nima boʻldi?» deb soʻranglar.

²⁰Evoh, Moʻab sharmanda boʻldi, vayron qilindi. Uvvos solib, faryod qilinglar! Moʻab xarob boʻlganini Arnon daryosi boʻylarida e’lon qilinglar.

²¹Men yassi tepaliklarda joylashgan hamma shaharlarni: Xoʻlunni, Yaxazni[304], Mifatni,

²²Dibonni, Navoni, Bayt — Diblatayimni,

²³Xiratayimni, Bayt — Gamulni, Bayt — Miyonni,

²⁴Xariyoʻtni, Bozraxni[305] jazolayman. Xullas, uzoq — yaqinda joylashgan hamma Moʻab shaharlari vayron boʻladi.

²⁵Moʻabning qudrati sinadi, kuchi kesiladi.” Egamizning kalomi shudir.

²⁶Oʻzini Egamizdan ustun qoʻygan Moʻabni mast[306] qilinglar. Oʻz qusugʻida oʻzi dumalab yotsin, odamlarga kulgi, masxara boʻlsin.

²⁷Ey Moʻab, esingdami, Isroil ustidan kulgan eding! U oʻgʻrimidiki, u haqda gapirganingda boshingni chayqagan eding!

²⁸Ey Moʻab aholisi! Shaharlarni tark eting, Qoyalar orasida yashab yuravering. Togʻ darasida in qurgan kabutarlarday boʻling.

²⁹Eshitganmiz Moʻabning magʻrurligini, Manmanligi, kiborligi, takabburligini! Naqadar takabburdir u! Nihoyatda gerdayib ketgan!

³⁰Egamiz shunday demoqda: “Men bu xalqning surbetligini bilaman. Ular behuda maqtanadilar.

³¹Shunday ekan, Moʻab uchun Men yigʻlayman, Butun Moʻab xalqi uchun faryod qilaman. Xir — Xarasot[307] aholisi uchun koʻz yosh toʻkaman.

³²Ey Sivmo qishlogʻining uzumzorlari, Men ham, Yazir shahri singari, sizlar uchun qaygʻuraman[308]. Sizning novdalaringiz oʻsib ketdi, Hatto Oʻlik dengizdan ham oshib oʻtdi, Shoxlaringiz Yazir shahrigacha[309] yetdi. Ammo yozgi mevalar va uzumlaringizga Zararkunandalar tushdi.

³³Moʻabning hosildor yerlarida Shodligu xursandchilik barham topdi. Men uzum siqish chuqurlaridagi[310] Sharobni tortib olaman. Endi hech kim shodlikdan hayqirib uzum ezmaydi, Shodon qiyqiriqlar endi eshitilmaydi.

³⁴Xashbon, Elaley ahli faryod chekadi, Ularning ovozi Yaxazgacha eshitiladi. Sadosi Zoʻvardan Xoʻronayimgacha jaranglaydi, To Eglat — Shalishiyogacha yetib boradi. Hatto Nimrim suvlari nobud boʻladi.

³⁵Moʻab sajdagohlarida[311] qurbonlik qilganlarni oʻldiraman, Oʻz xudolariga atab tutatqi tutatganlarni yoʻq qilaman, — deb aytmoqda Egamiz. —

³⁶Qalbim nay kabi nola qilib, Moʻab uchun qaygʻurmoqda. Ha, qalbim nay kabi, Xir — Xarasot odamlari uchun yigʻlamoqda. Axir, ularning yiqqan boyligi yoʻq boʻldi.

³⁷Qaygʻudan hamma sochini oldirgan, Hamma soqolini qirib tashlagan, Hamma qoʻllarini tilgan[312], Bellariga qanor oʻrab olgan[313].

³⁸Moʻabdagi hamma tomlar ustida[314], Hamma shahar maydonlarida Faqat marsiya aytiladi. Zotan, Men Moʻabni sindirib tashlayman, Keraksiz idishday chilparchin qilaman, — deb aytmoqda Egamiz. —

³⁹Moʻab chil — chil sinadi! Odamlari achchiq — achchiq yigʻlaydi! Sharmandalikdan Moʻab yuzini yashiradi! Moʻab hammaga masxara boʻladi, Uning ahvolidan qoʻshni xalqlar vahimaga tushadi.”

⁴⁰Egamiz shunday demoqda: “Qaranglar! Dushman burgut singari, Moʻabga hujum qilmoqda, Qanot kerib Moʻab uzra parvoz etmoqda.

⁴¹Moʻab shaharlari[315] endi olinadi, Qal’alari qoʻlga kiritiladi. Oʻsha kuni Moʻab lashkarlari vahimaga tushadi, Ular dard tutgan ayol kabi boʻlib qoladi.

⁴²Axir, Moʻab oʻzini Mendan ustun qoʻydi, Endi u nobud boʻladi.

⁴³Ey Moʻab ahli, sizni vahima, Tuzoq va choh kutmoqda! — deb aytmoqda Egamiz. —

⁴⁴Vahimadan qochgan chuqurga tushar, Chuqurdan chiqqan esa tuzoqqa ilinar. Men Moʻabning boshiga Jazo yilini keltiraman, — deb aytmoqda Egamiz. —

⁴⁵Holdan toygan qochoqlar Xashbon shahri soyasida toʻxtaydi. Ammo olov chiqadi Xashbon shahridan, Alanga chiqadi shoh Sixoʻnning shahridan[316]. Yongʻin butun Moʻab yurtini yamlab yutadi, Isyonkor odamlarning boshini yeydi[317].

⁴⁶Ey Moʻab, holingga voy! Xamoʻshga sigʻinganlar nobud boʻladi, Oʻgʻil — qizlaring asirlikka tushadi.

⁴⁷Ammo keyinchalik Men Moʻab xalqini yana farovonlikka erishtiraman[318].” Egamizning kalomi shudir. Moʻab toʻgʻrisidagi bashoratlar oʻz nihoyasiga yetdi.