Read Uzbek Muqaddas Kitob Marsiya 1 Bible Online

Marsiya 1 - Uzbek Muqaddas Kitob bible

Marsiya 1

¹[1] Voy shoʻrim! Odamlarga toʻlib — toshgan bir vaqtlar, Naqadar yolgʻizdir endi bu shahar! Xalqlar orasida shuhrat qozongan, Endi bir beva ayolga u oʻxshab qolgan. U viloyatlar orasida malikaday edi, Endi u bir choʻriga oʻxshab qoldi.

²Kechalari u achchiq — achchiq yigʻlaydi, Koʻzlaridan yoshlar oqadi. Uni yupatadigan biron kimsa Yoʻqdir oʻynashlarining orasida. Doʻstlari unga xiyonat qilishdi, Unga dushman boʻlib qolishdi.

³Yahudo[2] xalqi surgun boʻlib, azoblar tortdi, Tutqunlikning mashaqqatini u totib koʻrdi. Begona xalqlar orasida oʻrnashganda, Oʻziga orom topa olmadi. U tang ahvolga tushib qolganda, Ta’qib etuvchilar uni qoʻlga oldi.

⁴Quddusga[3] boradigan yoʻllar tutyapti motam, Axir, belgilangan bayramlarga kelmas biror ham odam. Shaharning hamma darvozalari huvullab qoldi, Ruhoniylari xoʻrsinib oʻtiribdi. Qudduslik qizlar[4] qaygʻuga botgan, Quddusning oʻzi ham iztirobda qolgan.

⁵Quddusga dushmanlari bosh boʻldi, Uning gʻanimlari ravnaq topdi. Quddus behad koʻp gunoh qildi, Shu sababdan Egamiz uni azobga soldi. Quddusning farzandlari surgun qilindi, Gʻanimlari ularni olib ketdi.

⁶Qiz[5] Quddus oʻz savlatini yoʻqotdi. Yoʻlboshchilari oʻtloq topa olmagan kiyikka oʻxshaydi. Ovchidan qochishga ularning madori qolmadi.

⁷Kulfatu sargardonlik kunlarida Quddus oldingi xazinalarini esladi. Uning aholisi dushmanlarga[6] taslim boʻlganda, Quddusga yordam beradigan hech kim yoʻq edi. Gʻanimlari uning qulashini tomosha qilib, Quddusni masxara qilardi.

⁸Ha, Quddus jirkanch gunohga qoʻl urdi, Atrofdagilarga u kulgi boʻldi. Oldin uni e’zozlaganlarning hammasi Endi undan hazar qiladi. Quddusning sharmandaligini ular koʻrdilar. Mana endi Quddus xoʻrsinib oʻtiribdi, Hammadan yuzini yashirib oʻtiribdi.

⁹Uning nopokligi kiyimini dogʻ qildi, Kelajagi haqida u qaygʻurmadi. U dahshatli tarzda quladi, Uning yupatuvchisi yoʻq edi. U shunday deb yolvordi: “Kulfatimga bir nazar solgin, ey Egam, Zero, dushmanlarim gʻolib keldi ustimdan!”

¹⁰Gʻanimlar Quddus xazinalariga chang soldi. Quddusning koʻzi oldida Begona xalqlar muqaddas makonga kirdi. Ammo Egamiz oʻsha gʻayriyahudiylarga Hatto Isroil jamoasi yigʻinida boʻlishni man etgandi![7]

¹¹Mana endi shahardagi hamma odamlar xoʻrsinib, Bir burda nonni izlab yuribdi. Ular boyliklarini sotib, ovqat olishyapti, Shu yoʻsin oʻz jonlarini saqlashyapti. Quddus shunday deb yolvormoqda: “Ey Egam, menga bir boqqin, Xor boʻlganimni koʻrib qoʻygin!”

¹²Quddus oʻtgan — ketganlarga xitob qiladi: “Nahotki sizlarga baribir boʻlsa?![8] Menga bir qaranglar! — deb yolvoradi. — Egamiz gʻazab kunida menga azob bergan, Bunday azobni hech kim koʻrmagan.

¹³U osmondan olov yubordi, Oʻsha olov ichimni yondirdi. Egamiz oyogʻimga tuzoq qoʻydi, Meni ortga qaytishga majbur qildi. Adoyi tamom qildi meni Xudoyim, Azobu alamda qoldi mening jonim.

¹⁴Gunohlarim boʻyinturuqqa aylangan, Oʻsha boʻyinturuqni Egamizning Oʻzi yasagan. U gunohlarimni[9] boʻynimga osdi. Meni tamom holdan toydirdi. Rabbiy berdi meni dushmanlarim qoʻliga, Men qarshilik qila olmayman ularga.

¹⁵Rabbiy kuchli jangchilarimni rad etdi, Yigitlarimni yakson qilish uchun lashkar yubordi. Bokira qiz Yahudoni[10] Rabbiy uzum ezganday ezdi[11].

¹⁶Shuning uchun men faryod qilaman, Koʻz yoshimni sel — sel oqizaman. Axir, yupatuvchim mendan uzoqda, Jonimga oro kiruvchi olisda. Evoh, dushmanlarim mendan gʻolib keldi, Farzandlarim xonavayron boʻldi.”

¹⁷Quddus qoʻllarini choʻzib yordam soʻraydi, Biroq hech kim uni yupatmaydi. Egamiz qoʻshni xalqlarga amr berdi, Shunda hammasi Yoqub nasliga dushman boʻlib qoldi. Dushmanlarining nazarida Quddus axlatday jirkanch boʻlib qoldi.

¹⁸Quddus aytmoqda: “Ha, mening Egam haq, Axir, oʻzim Uning amriga qarshi bosh koʻtardim. Ey xalqlar, menga quloq soling, Mening kulfatimni koʻrib qoʻying. Mening yigit — qizlarim surgun boʻldi.

¹⁹Men oʻynashlarimni chaqirdim, Ular esa meni aldashdi. Jonini saqlash uchun non izlagan Ruhoniyu oqsoqollarim koʻchalarda jon berdi.

²⁰Ey Egam, koʻrib qoʻygin qaygʻumni, Koʻrgin toʻkilib turgan yuragimni. Evoh, yurak — bagʻrim ezilib ketdi, Axir, men Senga qarshi bosh koʻtardim. Ana, tashqarida qilich odamlarni chopyapti, Ichkarida oʻlim hukmronlik qilyapti.

²¹Odamlar ohu nolalarimni eshitdi, Biroq mening yupatuvchim yoʻq edi. Gʻanimlarim eshitdi kulfatlarim haqida, Xursand boʻlishdi qilgan ishingdan shunda. Sen e’lon qilgan oʻsha kuning kelsin, Dushmanlarim ham mening holimga tushsin.

²²Nazaringdan qochmasin ularning qilgan qabihliklari, Gunohim uchun meni jazolaganday jazolagin ularni. Koʻpdir mening ohu nolalarim, Hech ham qolmadi mening madorim.”